Infinitive กับ Gerund ต่างกันอย่างไร ใช้อย่างไร ใช้กับคำกริยาอะไร

Infinitive  and Gerund
ในภาษาอังกฤษ คืออะไร ต่างกันอย่างไร มีวิธีใช้อย่างไร มาอ่านเนื้อหาสรุปกันครับ

infinitive กับ Gerund

Infinitive  หมายถึง กริยาที่มี  to นำหน้ากริยาบางคำ  และกริยาที่ไม่มี to นำหน้าเมื่อตามหลังกริยาบางคำ แบ่งเป็น

1. Infinitive with to  คือกริยาตัวแรก ที่จะต้องมี to  มาคั่นก่อนที่จะตามด้วยกริยาตัวที่ 2 หรือ มีคำนาม สรรพนามก่อน แล้วจึงตามด้วย to

1. กริยาที่ตามด้วย infinitive with to ได้แก่
agree            decide             hesitate       plan
arrange         deserve            hope           refuse
attempt         endeavor        learn            swear
care               fail                  manage       try
consent          forget              mean

2. กริยาที่ตามด้วย noun หรือ pronoun ก่อนแล้วตามด้วย
infinitive with to  ได้แก่

advise         command      instruct      persuade
allow          compel          invite         press
beseech       encourage     order          remind
cause           force             permit       request

3. กริยาที่ตามด้วย infinitive with to และ noun(pronoun) + to + infinitive  ได้แก่
ask            hate           promise
beg           like            trouble
desire        prefer        want
expect       prepare      wish

2. Infinitive without to คือ กริยาตัวแรกที่จะตามด้วยกริยาตัวที่ 2 ได้เลย หรือตามด้วย คำนาม หรือ สรรพนาม ก่อน แล้วจึงตามด้วยกริยาตัวที่ 2 ได้เลย

Infinitive without to มีดังนี้

1.   กริยาที่ตามหลังด้วย noun หรือ pronoun  ได้แก่
bid , help , let , make  เช่น
Her mother let her daughter play the piano.

2. กริยาที่ตามด้วย noun , pronoun ก่อนแล้วตามด้วย
infinitive without to หรือ V-ing  ได้แก่  feel , hear , notice , observe , see , watch  เช่น
We heard the boy cry.
We heard the boy crying.

3. กริยาที่ตามด้วย infinitive without to ได้แก่
had better       would rather     would sooner
You had better take a bus than walk.
She would rather go and see her uncle.

Gerund
Gerund  หมายถึง กริยาที่เติม ing และใช้แบบ noun อาจเป็นประธานของประโยคหรือตามหลังคำกริยาบางคำ ได้แก่ like , stop , begin , avoid  เป็นต้น

1. ใช้ gerund  เป็นประธานของประโยคในรูปเอกพจน์ เช่น
Walking is useful to us.

2. ใช้ตามหลังคำกริยา  ตัวอย่างเช่น
admit            delay           keep
appreciate     deny            practice
avoid             enjoy           risk
busy               finish          suggest
come              escape        stand
go                   keep on      recall
sit                   mind           postpone
complete         miss           go on
consider          keep           enjoy

3. ใช้ gerund  หรือ to + infinitive  ตามหลังกริยาต่อไปนี้
begin              like            remember         stop
can’t bear       love            intend               start
commence      hate            neglect              prefer
continue          try             plan                   cease

กรณีที่ให้ความหมายต่างกัน

การใช้ gerund หรือ to + infinitive ที่มีความหมายต่างกัน เช่น

We stopped + to + V.   หมายถึง เราหยุดเพื่อที่จะทำสิ่งนั้น
We stopped  + V. ing    หมายถึง เราหยุดกระทำสิ่งนั้น

4. ใช้  gerund  ตามหลัง V + preposition และ V + adj + preposition
ได้แก่
to be accustomed to        to devote … to            to succeed in
to be afraid of                 to give up                   to take to
to be fond of                   to look forward to       to think of
to be interested in           to object to
to be tired of                   to prevent… from
to be used to                   to prohibit from

การใช้ Nouns คำนามคืออะไร มีกี่แบบ กี่ประเภท การเปลี่ยนรูป เอกพจน์ พหูพจน์

เรียนภาษาอังกฤษ เรื่อง Noun การใช้คำนามในภาษาอังกฤษ การแยกคำนามออกเป็นประเภทต่างๆ เบื้องต้น และกฎการเปลี่ยนรูปคำนามเอกพจน์ ให้เป็นคำนามพูพจน์

Nouns  หมายถึง คำที่ใช้เรียกชื่อคน สัตว์ และสิ่งของ  ซึ่งนับจำนวนได้และนับจำนวนไม่ได้
หน้าที่ของ Nouns  ที่สำคัญมีดังนี้

1. เป็นประธานของกิริยา (subject of Verb) จะอยู่หน้ากิริยา

ตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษ

– Horses eat grass.

2. เป็นกรรมของกิริยา (object of Verb) จะอยู่หลังกิริยา ซึ่งเป็นได้ทั้งกรรมตรง(direct object) และกรรมรอง
(indirect object)

ตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษ

– Horses eat grass.  (กรรมตรง)
– John gives his friend a pen. (กรรมรอง)

3. เป็นกรรมของบุพบท (object of preposition) จะอยู่หลังคำบุพบท

ตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษ

– Mary talked to her children.
–  John borrowed notebook from his friend.

4. ทำให้ประโยคมีความหมายสมบูรณ์ขึ้น  โดยถ้าต้องการให้ประธานมีความหมายสมบูรณ์จะต้องอยู่หลัง Verb to be หรือ  ถ้าต้องการให้กรรมมีความหมายสมบูรณ์ขึ้นต้องอยู่หลังกรรม

ตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษ

–  Mary is a doctor.
–  John chose this pen a birthday gift.

5. ประกอบนาม (noun adjunct) ทำหน้าที่เหมือนคำคุณศัพท์อยู่หน้านาม

ตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษ

– We will meet you at this coffee shop.

6. ขยายคำนาม  ที่เป็นประธานและเป็นกรรม  โดยขยายประธานจะอยู่หลังคำนามที่เป็นประธาน และขยายกรรม
จะอยู่หลังคำนามที่เป็นกรรมของประโยค

ตัวอย่างประโยคภาษาอังกฤษ

–  Sombat,  a famous actor, plays tennis.
– We visited Chiangmai , the North of  Thailand.

Compound Nouns

Compound Nouns  หมายถึง คำนามที่เกิดจากการประสมคำตั้งแต่ 2 คำขึ้นไป  ได้แก่

1. คำนามประสมที่เกิดจากผสมคำนาม 2 คำ  มีลักษณะเป็นคำเดียวเขียนติดกันหรือมี hyphen – คั่น  เมื่อเป็นพหูพจน์ให้เปลี่ยนเฉพาะนามตัวหลังตามกฎเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น  girlfriend เปลี่ยนเป็นพหูพจน์เป็น  girlfriends

2. คำนามประสมที่เกิดจากการผสมคำนามกับคำอื่น ๆ เช่น

adjective + noun.
noun + preposition + noun.

จะมีลักษณะเป็นคำเดียวเขียนติดกันหรือมี hyphen – คั่น
เมื่อเป็นพหูพจน์ให้เปลี่ยนเฉพาะคำนามตามกฎเท่านั้น

ตัวอย่างเช่น

adjective + noun    :  gentleman  เป็น   gentlemen
noun + preposition + noun. :  father-in-law เป็น fathers-in-law

หลักการเปลี่ยนรูปคำนามจากเอกพจน์เป็นพหูพจน์

1. ถ้าเป็นคำนามทั่วไป  จะต้องเติม s

2. คำนามที่ลงท้ายด้วย  ch , sh , s , ss, x  และ z  ต้องเติม es

3. คำนามที่ลงท้ายด้วย o  หน้า o เป็นพยัญชนะต้องเติม es

4. คำนามที่ลงท้ายด้วย y หน้า y เป็นพยัญชนะ  ให้เปลี่ยน y  เป็น I แล้วเติม es  แต่ถ้าเป็นคำนามที่ลงท้ายด้วย y  แต่หน้า y เป็นสระให้เติม  s

5. คำนามที่ลงท้ายด้วย f ,fe  ให้เปลี่ยนเป็น ves

6. คำนามที่ต้องเปลี่ยนรูปเมื่อเป็นพหูพจน์  ได้แก่
– woman  เปลี่ยนเป็น  women
– tooth     เปลี่ยนเป็น  teeth
– mouse   เปลี่ยนเป็น  mice
– child     เปลี่ยนเป็น  children

7. คำนามที่เป็นชื่อเฉพาะ  เมื่อเป็นพหูพจน์ต้องเติม s

8. ตัวอักษร , ตัวเลขเดี่ยว  เมื่อเป็นพหูพจน์ต้องเติม  ’s

9. อักษรตัวย่อและปี ค.ศ. เมื่อเป็นพหูพจน์ต้องเติม ’s หรือ s  ซึ่งปัจจุบันนิยมใส่ s  เท่านั้น

10. คำนามต่อไปนี้มีรูปเหมือนกันทั้งเอกพจน์และพหูพจน์  เช่น
– deer      = deer
– swine    = swine
– salmon  = salmon
– aircraft  = aircraft
– species  = species

11. คำนามต่อไปนี้ไม่เปลี่ยนรูปเป็นพหูพจน์เมื่อมีจำนวน
นับประกอบข้างหน้า  เช่น
dozen              stone
gross                head
foot                  hundredweight
hundred            thousand
million             score

12. คำนามบางคำเมื่อใช้ประกอบนามอีกตัวหนึ่ง  แม้จะมีความหมายเป็นพหูพจน์   เช่น a two-foot animal

13. คำนามที่มีรูปเอกพจน์  แต่มีความหมายเป็นพหูพจน์  เช่น
people(ประชาชน)              police(ตำรวจ)
minority(คนส่วนน้อย)       gentry(พวกผู้ดี)

14. คำนามที่มีรูปพหูพจน์  แต่มีความหมายเป็นเอกพจน์  เช่น
news(ข่าว)
works(ผลงาน)

15. คำนามที่มีรูปพหูพจน์  และมีความหมายเป็นพหูพจน์  เช่น
clothes(เสื้อผ้า)
goods (สินค้า)

16. คำนามบอกสัญชาติที่ลงท้ายด้วย ss , se  นามเอกพจน์ และนามพหูพจน์จะใช้รูปแบบเดียวกัน  เช่น
นามเอกพจน์  ใช้  a Swiss
นามพหูพจน์   ใช้  six  Swiss