GST on Disbursements

Volume No. 06-32

“Taxation of disbursements depends on whether the professional is an “Agent.”.”

Are you in a business or profession where you charge disbursements or expenses to your clients? If so, you need to understand how to treat the GST. Otherwise, you can easily end up with a costly GST assessment – or you could be cheating your clients!

When putting disbursements on your bill to a client, you must first determine whether the disbursement was incurred “as agent” of the client. This determination is crucial, and you must be clear as to the answer.

The CRA has published Policies P-209R, “Lawyers’ Disbursements”, and P-182R, “Agency”, to help with this determination. For example:

• Travel expenses, postage, telephone, couriers and photocopying are not normally incurred as “agent”. They are your own expenses, and are inputs to the services you provide.
• Paying an expense which is really the client’s own expense is a payment made as “agent.” For example, when a lawyer pays land transfer tax on behalf of a client who is purchasing land, that payment is made as the client’s agent.

An expense that is not incurred as an agent is considered an input to your services. You should claim any GST input tax credit yourself on such an expense. You then bill the pre-GST amount of the expense as a disbursement, added to your fee before charging GST. If you charge GST on your services, you then charge GST on the total including the (pre-GST) disbursement.

You should claim the $6 GST as an input tax credit on your own GST return, and record the disbursement as $100, not $106.

You then bill the client as follows:

Fees

$1,000.00

Disbursements: hotel

$100.00

Subtotal

$1,100.00

GST @ 6%

$66.00

Total

$1,166.00

The net result may appear to be the same as simply charging $106 to the client as the disbursement and not adding GST. However, if you do that, the CRA may well assess you for not collecting GST on the disbursement! (You may or may not be able to claim the offsetting input tax credit if that happens.)

Note also, that with this method, taxable disbursements can become non-taxable, and non-taxable disbursements can become taxable. What matters is the GST status of your fees, not the expense you incurred.

Thus, suppose in the above example you are billing a non-resident client and not charging GST on your services. Your subtotal would still be $1,100, with no GST on top for a total of $1,100. Meanwhile, you have correctly claimed the $6 input tax credit, so no net GST applied to the hotel bill you paid.

Conversely, suppose your client is in Canada, so you charge GST, but the hotel was outside Canada and did not charge GST. In this case, you paid no GST on the $100 and get no input tax credit, yet when you bill the client, you still bill $1,100 plus $66 in GST. So the hotel bill effectively becomes taxed. (For significant expenses that fall into this group, if your client cannot claim input tax credits, you may want to make other arrangements, such as having the client become directly responsible for the bill and pay it directly to the supplier.)

An expense that is incurred as agent is simply a “pass through.” You show it on your invoice all GST is calculated, and you include whatever GST was on the expense. You do not claim an input tax credit for the GST charged on the expense, because you did not incur the expense – you simply paid it as your client’s agent.

Thus, for expenses incurred as agent, the original GST status is preserved and passed through to the client.

This is a tricky area, and many businesses and professionals get it wrong. Yet if you do not properly comply, you expose yourself to assessment for up to four years of past GST,plus interest and penalties, on all your disbursements. And if you mistakenly charge GST on a disbursement when you should not be, or charge GST on top of a GST-included amount, then you are cheating your clients.

If you have been reporting GST on disbursements incorrectly in the past, it may be possible to eliminate any net GST cost by way of a Voluntary Disclosure.

TAX TIP OF THE WEEK is provided as a free service to clients and friends of the Tax Specialist Group member firms. The Tax Specialist Group is a national affiliation of firms who specialize in providing tax consulting services to other professionals, businesses and high net worth individuals on Canadian and international tax matters and tax disputes.

The material provided in Tax Tip of the Week is believed to be accurate and reliable as of the date it is written. Tax laws are complex and are subject to frequent change. Professional advice should always be sought before implementing any tax planning arrangements. Neither the Tax Specialist Group nor any member firm can accept any liability for the tax consequences that may result from acting based on the contents hereof.

TAX TIP is provided as a free service to clients and friends of Cadesky Tax.

The material provided in Tax Tip is believed to be accurate and reliable as of the date of posting. Tax laws are complex and are subject to frequent change. Professional advice should always be sought before implementing any tax planning arrangements. Cadesky Tax cannot accept any liability for the tax consequences that may result from acting based on the contents hereof.

ผังงาน (Flowchart) คือ รูปภาพหรือสัญลักษณ์ ที่ใช้เขียนแทนคำอธิบาย ข้อความ

หรือคำพูดที่ใช้ในอัลกอริทึม เพราะการที่จะเข้าใจขั้นตอนได้ง่ายและตรงกันนั้น การใช้คำพูดหรือข้อความอาจทำได้ยากกว่าการใช้รูปภาพหรือสัญลักษณ์ ผังงานสามารถแบ่งได้เป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ

1. ผังงานระบบ (System Flowchart)

เป็นผังงานที่แสดงขั้นตอนการทำงานในระบบงานหนึ่ง ๆ ในลักษณะของภาพกว้าง ๆ แต่จะไม่เจาะลึกลงไปว่าในระบบงานย่อย ๆ นั้นจะมีการทำงานหรือวิธีการทำงานอย่างไร ผังงานจะแสดงทิศทางการทำงานในระบบ ตั้งแต่เริ่มต้นว่าข้อมูลเกิดขึ้นครั้งแรกที่ใด เก็บอยู่ในรูปแบบใด และผ่านขึ้นตอนการประมวลผลอย่างไร อะไรบ้าง (แต่จะไม่เน้นถึงวิธีการประมวลผล) จนสุดท้ายผลลัพธ์ที่ได้เก็บอยู่ในรูปแบบใด

ตัวอย่างเช่น ผังงานระบบบริหารโรงเรียนแห่งหนึ่ง ข้อมูลทะเบียนประวัติของนักเรียนจะเริ่มขึ้นครั้งแรกเมื่อมีการับสมัครนักศึกษาใหม่ จากแผนกรับสมัคร และถือว่าเป็นข้อมูลพื้นฐานไปยังแผนกต่าง ๆ ในโรงเรียน เช่น แผนกปกครอง แผนกวัดผล หรือแผนกทะเบียน ซึ่งในส่วนของแผนกทะเบียนอาจจะมีการแก้ไขข้อมูลบางอย่าง เช่น มีการแก้ไขชื่อ ที่อยู่ของนักศึกษา ก็ได้

2. ผังงานโปรแกรม (Program Flowchart)

เป็นผังงานที่แสดงถึงขั้นตอนในการทำงานของโปรแกรมซึ่งจะแสดงการทำงานตั้งแต่เริ่มต้น ในส่วนของการรับข้อมูล การคำนวณหรือการประมวลผล จนถึงการแสดงผลลัพธ์ ผังงานนี้อาจสร้างจากผังงานระบบ โดยผู้เขียนผังงานอาจดึงเอาแต่ละจุดที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของคอมพิวเตอร์เพื่อนำมาวิเคราะห์ว่า ถ้าใช้คอมพิวเตอร์ทำงานตรงจุดนั้นเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ตามต้องการ ควรจะมีขั้นตอนในการเขียนผังงานอย่างไร เพื่อให้คอมพิวเตอร์ทำงาน ซึ่งการเขียนผังงานนี้จะช่วยเพิ่มความสะดวกในการเขียนโปรแกรมของผู้เขียนโปรแกรมได้มาก เพราะสามารถดูได้ง่ายว่าในแต่ละขั้นตอนการทำงานควรใช้คำสั่งอย่างไร

ประโยชน์ของผังงาน

1. ทำให้เข้าใจและแยกแยะปัญหาต่าง ๆ ได้ง่ายขึ้น

2. ผู้เขียนโปรแกรมมองเห็นลำดับการทำงาน รู้ว่าสิ่งใดควรทำก่อน สิ่งใดควรทำหลัง

3. สามารถหาข้อผิดพลาดของโปรแกรมได้ง่าย

4. ทำให้ผู้อื่นเข้าใจการทำงานได้ง่ายกว่าการดูจาก source code

 5. ไม่ขึ้นกับภาษาคอมพิวเตอร์ภาษาใดภาษาหนึ่ง ผู้อื่นสามารถเรียนรู้และเข้าใจได้ง่าย การเขียนผังงาน

ผู้เขียนโปรแกรมบางคนไม่นิยมเขียนผังงานก่อนการเขียนโปรแกรม เพราะเห็นว่าเสียเวลา นอกจากนี้แล้ว ยังมีข้อจำกัดอื่น ๆ อีก คือ

1. ผังงานเป็นการสื่อความหมายระหว่างบุคคลกับบุคคลมากกว่าที่สื่อความหมายระหว่างบุคคลกับเครื่อง เพราะผังงานไม่ขึ้นกับภาษาคอมพิวเตอร์ภาษาใดภาษาหนึ่ง ทำให้เครื่องไม่สามารถรับและเข้าใจได้ว่าในผังงานนั้นต้องการให้ทำอะไร

2. ในบางครั้ง เมื่อพิจารณาจากผังงาน จะไม่สามารถทราบได้ว่า ขั้นตอนการทำงานใดสำคัญกว่ากัน เพราะทุก ๆ ขั้นตอนจะใช้รูปภาพหรือสัญลักษณ์ในลักษณะเดียวกัน

3. การเขียนผังงานเป็นการสิ้นเปลือง เพราะจะต้องใช้กระดาษและอุปกรณ์อื่น ๆ เพื่อประกอบการเขียนภาพ ซึ่งไม่สามารถเขียนด้วยมืออย่างเดียวได้ และในบางครั้ง การเขียนผังงานอาจจะต้องใช้กระดาษมากกว่า 1 แผ่น หรือ 1 หน้า ซึ่งถ้าเป็นข้อความอธิบายอาจะใช้เพียง 2-3 บรรทัดเท่านั้น

การเขียน Flowchart แบบโครงสร้างมีประโยชน์คือทำให้การไล่ขั้นตอนการทำงานทำได้ง่ายและเป็นระเบียบ ซึ่งมีหลักการเขียนอยู่ สามข้อ คือ
• Sequence
• Selection
• Iteration|

SEQUENCE
คือ เป็นการทำงานแบบเรียงลำดับ ตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นรูปแบบง่าย ๆ ไม่มีการเปรียบเทียบใด ๆ มีทิศทางการไหลของข้อมูลเพียงทางเดียว ซึ่งอาจจะเป็นแบบบนลงล่าง หรือ จากซ้ายไปขวาก็ได้ ดังรูปที่ 1. ไม่ใช่เขียนข้ามไปข้ามมาดังรูปที่ 2.
          
เช่น การให้คำนวณหาพื้นที่ของสี่เหลี่ยมผืนผ้า จะเขียนเป็นผังงานได้ดังรูป

SELECTION
เป็นทางเลือกของโปรแกรมซึ่ง จะต้องมีเพียงสองทางเลือกเท่านั้น และ หลังจากนั้นทางเลือกทั้งสองต้องมาพบกัน และทำงานในขั้นตอนต่อไป

เช่น การคำนวณว่าตัวเลขที่รับมานั้นเป็นจำนวนคี่หรือคู่ จะเขียนเป็นผังงานได้ดังรูป

ITERATION
คือการทำซ้ำ เป็นการเขียน flowchart ให้กลับมาทำงานในขั้นตอนอย่างเก่า จะเห็นว่า flowchart มีลักษณะวน ซึ่งเรียกว่า loop และจะสังเกตุว่า การวน loop ดัง รูปที่ 4 จะไม่มีทางออกไปทำงานในขั้นตอนต่อไปได้เลย เพื่อที่จะทำให้ออกจาก loop ได้จะต้องมีการ เช็คเพื่ออกจาก loop ดังจะได้กล่าวต่อไป

ในการเขียน flowchart จะมี loop ให้เลือกใช้ได้สองประเภทคือ DO WHILE และ DO UNTIL
• DO WHILE จะ ทำการเช็คเพื่อที่จะออกจาก loop ก่อนที่จะทำงานตามคำสั่งใน loop และ เงื่อนไขเพื่อที่จะออกจาก loop จะต้องเป็นเท็จ ดังรูปที่ 5.

• DO UNTIL จะ ทำการเช็คเพื่อที่จะออกจาก loop ณ ตำแหน่งสุดท้ายของ loop และ เงื่อนไขเพื่อที่จะออกจาก loop จะต้องเป็นจริง ดังรูปที่ 6.

เช่น การหาผลบวกของตัวเลข ตั้งแต่ 1-10 จะเขียนเป็นผังงานได้ดังรูป

Go to Top

เทคนิคการเขียนผังงาน
เราต้องการเขียน Flowchart เพื่อคำนวณภาษีที่พนักงานต้องชำระ อัตราภาษี 10%
Flowchart ดังกล่าวกำหนดให้ผู้ใช้ป้อนค่าเงินเดือน (salary) แล้วเครื่องจะทำการคำนวณ ภาษี (tax) 10% ให้โดยอัตโนมัติ และจะพิมพ์ค่า salary กับ tax Output ที่เราต้องการก็คือ salary และ tax ( การสั่งพิมพ์ขึ้นอยู่ที่เราว่าเราต้องการให้พิมพ์อะไร ไม่จำเป็นต้องพิมพ์ salary, tax ตามตัวอย่างก็ได้ เราอาจสั่งพิมพ์ tax อย่างเดียวก็ได้

Input คือสิ่งที่ผู้ใช้ต้องป้อนให้ระบบ จากตัวอย่างก็คือ salary เพราะหากผู้ใช้ไม่ป้อน salary ระบบจะคำนวณ tax ไม่ได้ ส่วนอัตราภาษี 10% ผู้ใช้ไม่ต้องป้อนเพราะมีการกำหนดมาอยู่แล้วว่าภาษีคือ 10% ระบบไม่จำเป็นต้องถามผู้ใช้ เพราะฉะนั้นอัตราภาษี 10% จึงไม่ใช่ input หากจะสรุปง่ายๆ input ก็คือสิ่งที่เราต้องถามผู้ใช้ ส่วนอัตราภาษีคือ ค่าคงที่ ซึ่งเราจะกำหนดไว้ในโปรแกรมเลย โดยผู้ใช้ไม่ต้องป้อน

หากเราต้องการเขียน Flowchart ให้บวกเลข 1 ถึง 10 จะพบว่า Flowchart ดังกล่าวไม่มี input เลยเพราะ flow ดังกล่าวไม่จำเป็นต้องถามผู้ใช้ ดังรูปที่ 8. แต่หากเราต้องการเขียน Flowchart ให้บวกเลขจำนวนที่หนึ่ง ถึง เลขจำนวนที่สอง เราจะพบว่าผู้ใช้จำเป็นต้องบอกเราว่า จำนวนที่หนึ่ง คือเลขอะไร และ จำนวนที่สอง คือเลขอะไร เพราะฉนั้น input คือ first ( เลขจำนวนที่หนึ่ง) และ last ( เลขจำนวนที่สอง) ดังรูปที่ 9

Iteration ( การทำซ้ำ)
Flowchart ดังแสดงในรูปที่ 7 จะคำนวณภาษีสำหรับพนักงานหนึ่งคน หากเราต้องการให้คำนวณคนที่สอง สาม สี่ … เราจะต้องสั่งให้กลับมาทำงานดังแสงในรูปที่ 10 ให้สังเกตว่า flowchart ดังกล่าวไม่มีทางออกจาก loop ได้เลย นั่นหมายถึงหลังจากคำนวณภาษีเสร็จเครื่องจะรอรับค่า salary คนต่อไปไม่มีวันสิ้นสุด

คำถามที่เกิดขึ้นก็คือ เมื่อไหร่ที่เราต้องการออกจาก loop คำตอบก็คือ เมื่อคำนวณภาษีให้พนักงานทุกคนครบแล้ว วิธีการที่เราจะบอกระบบว่าพนักงานหมดแล้วเราสามารถบอกได้โดย “ ถ้าเรา input ค่า salary เป็น 0 หมายถึงพนักงานหมดแล้ว นั่นคือให้ออกจาก loop” ( ที่ใช้เป็น 0 เพราะไม่มีพนักงานคนใดที่มีเงินเดือนเท่ากับ 0 บาท) ซึ่งเราเรียกค่าดังกล่าวว่าค่า dummy ดังได้กล่าวไว้ต้นแล้วว่าการเลือกใช้ loop มีให้เลือกใช้สองชนิดคือ DO WHILE และ DO UNTIL ซึ่ง DO WHILE จะทำการเช็คเพื่อออกจาก loop ที่ต้น loop ในขณะที่ DO UNTIL เช็คปลาย loop

ให้สังเกตว่า การเช็ค ณ ต้น loop คือ การเช็คก่อนมี process ใดๆทั้งสิ้น (DO WHILE) ในขณะที่การเช็ค ณ ปลาย loop คือให้มี process ทุกอย่างก่อนแล้วค่อยเช็ค (DO UNTIL) โดยปกติแล้วเราจะใช้ DO WHILE หรือ DO UNTIL ก็ได้ ( แต่มีบางกรณีที่จำเป็นต้องใช้ DO WHILE หรือ DO UNTIL) จาก flowchart รูปที่ 11 หากเราใช้ DO UNTIL จะได้ flowchart ดังรูปที่ 12

จะเห็นว่าเงื่อนไขออกจาก loop จะต้องเป็นจริง และการเช็คออกจาก loop จะอยู่ ณ ตำแหน่งสุดท้ายของ loop นอกจากนี้การที่ต้องมี input salary เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง process และไว้อยู่หน้าการเช็คเพื่อออกจาก loop เพราะว่า เมื่อ ผู้ใช้ใส่ค่า 0 มา ระบบจะทำการออกจาก loop ทันที เพราะหากไว้ตำแหน่งอื่นระบบอาจจะมีการ print หรือคำนวณ tax ซึ่งเราไม่ต้องการให้ทำ

Flowchart รูปที่ 13 แสดงการใช้ DO WHILE loop ให้สังเกตุว่า การเช็คเพื่อที่จะออกจาก loop อยู่ต้น loop และเงื่อนไขเพื่อที่จะออกจาก loop จะเป็นเท็จ ( เพราะฉนั้น เงื่อนไขจึงต้องเป็น salary > 0)

ใน flowchart จะมีการ input Salary อยู่สองตำแหน่งคือบนสุด และใน loop ณ ตำแหน่งล่างสุด input Salary ซึ่งอยู่บนสุดมีไว้เพื่อ input ค่า salary คนแรก เท่านั้น สำหรับค่า salary คนต่อๆมา จะถูก input จาก input salary ที่อยู่ใน loop สาเหตุที่เราไม่สามารถเขียน flowchart ให้วนกลับไป input salary คนต่อๆมาดังรูปที่ 14 แม้ว่าจะสามารถทำงานได้ถูกต้อง เนื่องจากจะผิดกฏ DO WHILE ซึ่งกำหนดไว้ว่า การเช็คเพื่อออกจาก loop จะต้องอยู่ต้น loop

ACCUMULATION (การสะสมค่า)
ในการเขียน flowchart ทางธุรกิจส่วนใหญ่จะต้องการให้หายอดรวม เช่นหายอดรวมเงินเดือนของพนักงานทุกคน หายอดรวมของเงินภาษี ฯลฯ ในการเขียน flowchart เราจะใช้วิธีสะสมค่า โดยกำหนด ตัวแปรที่ไว้สำหรับเก็บค่าสะสม = ตัวแปรที่ไว้สำหรับเก็บค่าสะสม + ตัวแปรที่ต้องการสะสม เช่น
T_SAL = T_SAL + SALARY    

สมมติเราต้องการหายอดรวมของ salary เราสามารถเขียนการทำงานดังกล่าวได้ดังนี้
T_SAL = T_SAL + SALARY
จากตัวอย่าง หากเราต้องการหายอดรวมของ salary และ tax จะได้ process ดังนี้
T_SAL = T_SAL + SALARY
T_TAX = T_TAX + TAX
การวางตำแหน่งของ process ดังกล่าวจะต้องวางในตำแหน่งที่ salary, และ tax ของทุกคนวิ่งผ่าน (เนื่องจากเราจะหาค่าสะสมของทุกคน) นั่นก็คือจะต้องวาง process ทั้งสองใน loop แต่นั่นมิได้หมายความว่าทุกตำแหน่งภายใน loop จะสามารถวางได้

อ้างอิง

http://web.sansai.ac.th/c++/ex2.html

Share this:

• Twitter

• Facebook

Like this:

ถูกใจ

กำลังโหลด…

Related