เวลาเขียนภาษาอังกฤษ เคยสับสนไหมครับว่า เอ…คำนี้ต้องใช้ capital letter (ตัวอักษรใหญ่) ไหมนะ เช่น จะเขียน Mother’s Day หรือ mother’s day ดี  หรือระหว่าง Oxford Street กับ Oxford street เขียนแบบไหนถึงจะถูกต้อง  บทความนี้จะทำให้คุณสับสนมากขึ้น เอ้ย! หายสับสนว่ากรณีไหนบ้างต้องใช้ capital letter กรณีไหนบ้างไม่ต้องใช้

การใช้ capital letter ให้ถูกต้องนั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมาก แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้ใส่ใจเวลาพิมพ์แชทกับเพื่อนหรือคนในครอบครัว แต่เวลาเขียนจดหมาย บทความ หรืองานเขียนใดๆ ที่เป็นทางการ การใช้ capital letter ที่ไม่ถูกต้องอาจทำให้เราดูไม่เป็นมืออาชีพ หรืออาจทำให้สื่อสารผิดพลาดได้

การใช้ capital letter มีหลักง่ายๆ 5 ข้อ คือ

1. ใช้ capital letter เมื่อขึ้นต้นประโยค

นั่นคือ ตัวอักษรแรกของคำแรกในประโยคจะต้องเป็นตัวอักษรใหญ่ เช่น

• She watched Game of Thrones with me last night. (เธอดูมหาศึกชิงบัลลังก์กับฉันเมื่อคืนนี้)
• I met a girl this morning. Her name was Arya. (ฉันพบเด็กสาวคนหนึ่งเมื่อเช้านี้ เธอชื่ออาร์ยา)

แต่สำหรับประโยคที่ตามหลังเครื่องหมาย colon * (:) และ semicolon (;) ไม่ต้องใช้ capital letter เช่น

• He got what he deserved: he was dumped. (เขาได้รับในสิ่งที่สมควรได้ เขาถูกทิ้ง)
• Some people write with a pen; others write with a pencil. (บางคนเขียนด้วยปากกา แต่บางคนเขียนด้วยดินสอ)

* ยกเว้นภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน ให้ใช้ capital letter เมื่อขึ้นต้นประโยคหลังเครื่องหมาย colon

He got what he deserved: He was dumped.

ข้อยกเว้นอีกข้อคือคำว่า I (ฉัน) ต้องใช้ตัวอักษรใหญ่เท่านั้นไม่ว่าจะอยู่ส่วนไหนของประโยค เช่น

Do I know you? (ฉันรู้จักคุณเหรอ)

2. คำนามเฉพาะ (proper noun)

ให้ใช้ capital letter เมื่อเขียนคำนามเฉพาะ  คำนามเฉพาะมีอยู่ด้วยกันหลายประเภท ได้แก่

• ชื่อ นามสกุล และคำนำหน้าชื่อ เช่น Jon Snow (จอน สโนว์), Mr Potter (คุณพอตเตอร์), Professor Dumbledore (ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์)
• เดือนและวัน เช่น Sunday (วันอาทิตย์), Friday (วันศุกร์), February (เดือนกุมภาพันธ์), December (เดือนธันวาคม)
• ฤดู ได้แก่ Spring (ฤดูใบไม้ผลิ), Summer (ฤดูร้อน), Autumn/Fall (ฤดูใบไม้ร่วง), Winter (ฤดูหนาว)
• วันสำคัญ เช่น Mother’s Day (วันแม่), Christmas (วันคริสต์มาส), New Year’s Day (วันปีใหม่), Valentine’s Day (วันวาเลนไทน์)
• ชื่อประเทศ เช่น Thailand (ประเทศไทย), England (ประเทศอังกฤษ), Scotland (ประเทศสก็อตแลนด์), France (ประเทศฝรั่งเศส)
• ชื่อรัฐ ชื่อเมือง และชื่อเขตการปกครองต่างๆ เช่น California (รัฐแคลิฟอร์เนีย), London (กรุงลอนดอน), Edinburgh (กรุงเอดินบะระ), Oxfordshire (มณฑลอ๊อกซฟอร์ดเชอร์)
• ชื่อแม่น้ำ ทะเล ทะเลสาบ และมหาสมุทร เช่น the Thames (แม่น้ำเทมส์), the Mekong (แม่น้ำโขง), the Pacific (มหาสมุทรแปซิฟิก)
• ชื่อพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ต่างๆ เช่น the Bosphorus (ช่องแคบบอสฟอรัส), the Himalayas (เทือกเขาหิมาลัย), the Alps (เทือกเขาแอลป์), the Sahara (ทะเลทรายสะฮารา)
• ชื่อสัญชาติและภาษา เช่น Thai (คนไทย ภาษาไทย), English (คนอังกฤษ ภาษาอังกฤษ), Italian (คนอิตาเลียน ภาษาอิตาเลียน)
• ชื่อถนน ตึก สวน และสิ่งก่อสร้างต่างๆ เช่น the Empire State Building (ตึกเอ็มไพร์สเตต), Central Park (สวนสาธารณะเซ็นทรัลพาร์ค), the Eiffel Tower (หอไอเฟล)

3. ชื่อเรื่อง เช่น ชื่อหนังสือ ชื่อบทความ

ใช้ตัวอักษรใหญ่ขึ้นต้นคำประเภท noun (คำนาม), verb (คำกริยา), adjective (คำคุณศัพท์), adverb (คำวิเศษณ์), subordinating conjunction (เช่น because, that, as)  แต่ไม่ต้องใช้ตัวอักษรใหญ่ขึ้นต้นคำประเภท article (คำนำหน้านาม ได้แก่ a, and, the), preposition (คำบุพบท เช่น in, on, at),  coordinating conjunction (เช่น for, and, but, or)  ตัวอย่างเช่น

“Harry Potter and the Cursed Child” (แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับเด็กต้องคำสาป)

จากตัวอย่างจะเห็นว่าทุกคำยกเว้น and และ the ขึ้นต้นด้วยตัวอักษรใหญ่

อย่างไรก็ตามบทความในปัจจุบันเริ่มนิยมใช้ capital letter แค่คำแรกของชื่อเท่านั้น เช่น “Energy solutions for a sustainable world”

นอกจากนี้ตามปกหนังสือหรือโปสเตอร์ภาพยนตร์ ชื่อเรื่องจะถูกเขียนเป็นตัวอักษรใหญ่ทั้งหมด เช่น “HARRY POTTER AND THE CURSED CHILD” ซึ่งการเขียนแบบนี้ก็ไม่ผิดอะไร  แต่ถ้าเราไปเขียนชื่อเรื่องที่อื่น แนะนำให้เขียนตามหลักการเขียนชื่อเรื่องที่กล่าวมา

4. คำย่อต่างๆ

คำย่อต่างๆ โดยเฉพาะคำย่อชื่อนิยมใช้ capital letter ตัวอย่างเช่น

UN = United Nations (สหประชาชาติ)
NATO = North Atlantic Treaty Organization (องค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ)
ASEAN = Association of Southeast Asian Nations (สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้)

แต่ก็ไม่ใช่ว่าคำย่อทุกคำจะใช้ตัวอักษรใหญ่ ตัวอย่างคำยกเว้น เช่น cm = centimetre/centimeter (เซนติเมตร) หรือบางคำย่อก็ใช้ตัวอักษรใหญ่เพียงบางตัวอักษร เช่น PhD = Doctor of Philosophy (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต หรือผู้ที่ได้รับปริญญาเอก)

5. ใช้เพื่อเน้นคำ

ในกรณีนี้ผู้เขียนจงใจไม่เขียนตามหลักข้างต้นเพื่อเน้นคำ กลุ่มคำ หรือประโยคโดยการเขียนตัวอักษรใหญ่ทั้งหมด เช่น  HELP! (ช่วยด้วย)  STOP! (หยุดนะ)  เมื่อลองเปรียบเทียบกับการเขียนแบบปกติ  Help!  Stop! จะเห็นว่าให้ความรู้สึกต่างกันเวลาอ่าน

การใช้ตัวอักษรใหญ่ทั้งหมดอ่านแล้วให้ความรู้สึกเหมือนเป็นการตะโกน ดังนั้นจึงไม่ควรเขียนตัวอักษรใหญ่ติดกันยาวๆ โดยไม่จำเป็น แบบนี้  I’M SO HAPPY TODAY. I GOT PROMOTED AND WON THE £14 MILLION LOTTERY JACKPOT.  จะเห็นว่าอ่านยากและดูไม่สุภาพ  ทั้งยังอาจทำให้ผู้อ่านรำคาญอีกด้วย

ลองทบทวนหลัก 5 ข้อนี้แล้วเอาไปใช้กันดูครับ จริงๆ แล้วการใช้ capital letter ยังมีหลักยิบย่อยอีกหลายข้อ ดังนั้นเพื่อนๆ ควรจะอ่านข่าวหรือบทความภาษาอังกฤษเยอะๆ และสังเกตว่า capital letter ต้องใช้ในกรณีไหนบ้าง จะได้เขียนได้ถูกต้อง (และคนอ่านไม่แอบบ่นในใจ)

ในภาษาอังกฤษเราท่องศัพท์ รู้จัก Tense ต่าง ๆ ก็เพื่อสร้างประโยคให้ได้ ดังนั้นจึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องรู้กฎพื้นฐานของ Grammar ว่าประโยคในภาษาอังกฤษนั้นประกอบไปด้วยอะไรบ้าง ถ้าลืมเลือนกันไปแล้ว มาทบทวนกันเลยค่ะ

Subject = ภาคประธานของประโยค

ภาคประธานของประโยค (Subject) คือ คน สัตว์ หรือสิ่งของ ในประโยคที่กระทำบางสิ่งบางอย่าง เช่น

He speaks English very well.
(เขาพูดภาษาอังกฤษเก่งมาก)
He คือ ประธาน

The dogs bark at the cat.
(พวกสุนัขเห่าแมว)
The dogs คือ ประธาน

Predicate = ภาคแสดงของประโยค

ภาคแสดงของประโยค (Predicate) คือ ส่วนของประโยคที่ประกอบด้วยการกระทำ (Verb) เช่น
 

Paula puts a lot of garlic in her food.
(พอลล่าใส่กระเทียมจำนวนมากในอาหารของเธอ)
puts a lot of garlic in her food คือ ภาคแสดง

Object = กรรม

กรรม (Object) คือ คน สัตว์ หรือสิ่งของที่ถูกกระทำจากการกระทำของประธาน เช่น

My father built a ramp on the sidewalk.
(พ่อของฉันสร้างทางลาดบนทางเท้า)
a ramp คือ กรรม

Sentence = ประโยค

ประโยค (Sentence) คือ กลุ่มคำที่เข้าใจความหมายทั้งหมดด้วยตัวมันเอง ประโยคจะขึ้นต้นด้วยตัวอักษรตัวพิมพ์ใหญ่เสมอ และจบประโยคด้วยเครื่องหมายวรรคตอน (Punctuation mark) และประกอบด้วยภาคประธานและภาคแสดง เช่น

The dogs bark at the cat.
(พวกสุนัขเห่าแมว)
ประธาน คือ The dogs / ภาคแสดง คือ bark at the cat.

Simple Sentence = ประโยคความเดียว

ประโยคความเดียว (Simple Sentence) คือ ประโยคที่มีหนึ่งประธานและหนึ่งภาคแสดง เช่น

Jane waited for the train.
(เจนรอรถไฟ)
ประธาน คือ Jane / ภาคแสดงคือ waited for the train.

ประโยคความเดียวสามารถมีประธานพหูพจน์และ/หรือภาคแสดงพหูพจน์ก็ได้ เช่น

ประธานพหูพจน์ : Mary and Sarah went to the supermarket. (แมรี่และซาร่าไปซูเปอร์มาร์เก็ต)
ภาคแสดงพหูพจน์ : The dog jumped and barked. (หมากระโดดและเห่า)

Compound Sentence = ประโยคความรวม

ประโยคความรวม (Simple Sentence) คือ ประโยคที่ประกอบด้วยสองหรือหลายประโยคความเดียว แล้วเชื่อมกันด้วยเครื่องหมาย comma ( , ) หรือ คำเชื่อม (Conjunction) เช่น

I walked to class, but Toon ran.
(ฉันเดินไปห้องเรียน แต่ตูนวิ่ง)

Nida bought some new shoes, and she wore them to a party.
(นิดาซื้อรองเท้าใหม่ และเธอก็สวมมันไปงานปาร์ตี้)

ข้อสังเกต : ในประโยคความรวมมักมี คำเชื่อม (Conjunction)  ดังนี้ For, And, Nor, But, Or, Yet, So (หลักการจำง่าย ๆ คือ FAN BOYS)

Complex Sentence = ประโยคความซ้อน

ประโยคความซ้อน (Complex Sentence) คือ ประโยคความเดียวสองประโยคมารวมกันเป็นประโยคเดียวด้วยคำเชื่อมสองประโยคเข้าด้วยกัน (Subordinating Conjunctions) เพื่อขยายความให้สมบูรณ์ มีโครงสร้าง คือ

Subordinating Conjunctions + Subject + Verb ~, Subject + Verb ~
Subject + Verb ~ + Subordinating Conjunctions + Subject + Verb

เช่น
Since you were not at the meeting, we made a decision without you.
(เนื่องจากคุณไม่เข้าประชุม พวกเราจึงตัดสินใจโดยไม่มีคุณ)

Tom forgot to give the teacher his homework when he came late to class.
(ทอมลืมส่งการบ้านคุณครูเมื่อเขามาห้องเรียนสาย)

ข้อสังเกต : ในประโยคความซ้อนมักมีคำเชื่อมสองประโยคเข้าด้วยกัน (Subordinating Conjunctions) ดังนี้ after, although, as, because, before, even though, if, since, though, unless, until, when, whenever, whereas, wherever, while

Declarative Sentence = ประโยคบอกเล่า

ประโยคบอกเล่า (Declarative Sentence) คือ ประโยคที่บอกถึงข้อคิดเห็นหรือความเป็นจริง เช่น

We have broccoli in the refrigerator.
(พวกเรามีบร็อคโคลี่ในตู้เย็น)

To kill a mockingbird was written by Harper Lee.
(นิยายเรื่อง To kill a mockingbird เขียนโดย ฮาร์เปอร์ ลี)

Imperative Sentence = ประโยคคำสั่ง

ประโยคคำสั่ง (Imperative Sentence) คือ ประโยคที่ใช้ในการสั่งการ เช่น

Get out!
(ออกไป!)

Mark, shut the door.
(มาร์ก ปิดประตูด้วย)

Please tidy your room.
(กรุณาจัดห้องให้เรียบร้อย)

ข้อสังเกต : ถ้าเป็นคำสั่งมีพลังจะใช้เครื่องหมายอัศเจรีย์ ( ! ) ถ้าเป็นคำสั่งแบบสุภาพหรือในรูปแบบให้คำแนะนำจะใช้ full stop ( . )

Interrogative Sentence = ประโยคคำถาม

ประโยคคำถาม (Interrogative Sentence) คือ ประโยคสำหรับการถามข้อมูล และจบประโยคด้วยเครื่องหมาย Question mark ( ? ) เช่น
What is your favorite song?
(เพลงโปรดของคุณคือเพลงอะไร?)

Can I borrow your book?
(ฉันขอยืมหนังสือของคุณได้ไหม?)

Paragraph = ย่อหน้า, ข้อความหรือบทความสั้น ๆ

Paragraph คือ กลุ่มของประโยคซึ่งแสดงความสัมพันธ์กันกับความคิดเหมือน ๆ กัน หรือใจความสำคัญของเรื่อง (ประโยคแรกของ Paragraph จะย่อหน้าเสมอ) เช่น

     My classmate is an interesting person. Her name is Sayumi Michishige. She is a student from Aoyama Gakuin University in Japan. She arrived in Bangkok two years ago. She is single and lives with her best friend form Japan.