เรื่อง article ในภาษาอังกฤษเป็นอีกหนึ่งเรื่องที่สร้างความสับสนให้กับหลายๆคนเป็นอย่างมาก ที่เป็นเช่นนี้ก็เพราะการใช้ article นั้นมีกฏหลายข้อ อีกทั้งยังมีข้อยกเว้นในบางกรณีอีกด้วย

สำหรับใครที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่อง article ในบทความนี้ ชิววี่ก็ได้เรียบเรียงเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง ทั้งความหมาย หลักการใช้ ข้อยกเว้น และรายละเอียดอื่นๆที่จำเป็น มาให้ทุกคนได้เรียนรู้กันแบบง่ายๆ ถ้าเพื่อนๆพร้อมแล้ว เราไปดูกันเลย

Article คืออะไร

Article คือคำที่ใช้บอกถึงความชี้เฉพาะหรือไม่ชี้เฉพาะของคำนาม มีอยู่ด้วยกัน 3 ตัว คือ a, an, the

Article ที่ชี้เฉพาะ (definite article) ก็คือ the ใช้กับสิ่งที่ถูกระบุชี้ชัดว่าเป็นคนไหนหรือสิ่งไหน

The woman with pink shoes is very pretty.
ผู้หญิงคนที่ใส่รองเท้าสีชมพูนั้นสวยมาก
(คำว่า woman ในที่นี้ เราระบุชี้ชัดว่าเป็นคนที่ใส่รองเท้าสีชมพู เราจึงใช้ the)

Article ที่ไม่ชี้เฉพาะ (indefinite article) ก็คือ a และ an ใช้เมื่อเรากล่าวถึงสิ่งใดโดยทั่วไป ไม่ได้ระบุชี้ชัดว่าเป็นคนไหนหรือสิ่งไหน

A woman can be anything she wants to be.
ผู้หญิงสามารถเป็นได้ในสิ่งที่เธออยากเป็น
(คำว่า woman ในที่นี้ เราไม่ได้ระบุชี้ชัดว่าเป็นคนไหน เราจึงใช้ a)

หลักการใช้ article

นอกเหนือจากประเด็นในด้านคำนามชี้เฉพาะและไม่ชี้เฉพาะแล้ว คำว่า a, an, the ยังมีเงื่อนไขการใช้อย่างอื่นอีก

หลักการใช้ a และ an

เราจะใช้ a และ an เมื่อคำนามนั้นตรงกับเงื่อนไขทั้งหมดนี้

• เป็นคำนามไม่ชี้เฉพาะ
• เป็นคำนามเอกพจน์ (มีจำนวนหนึ่งหน่วย)
• เป็นคำนามนับได้

ความต่างของ a และ an

เราจะใช้ a เมื่อคำตามหลังไม่ได้ขึ้นต้นหรืออ่านออกเสียงเหมือนขึ้นต้นด้วย a, e, i, o, u มิเช่นนั้น เราจะต้องใช้ an แทน

ยกตัวอย่างเช่น เราจะใช้ a banana (banana ขึ้นต้นด้วย b ไม่ใช่ a, e, i, o, u) แต่จะใช้ an apple (apple ขึ้นต้นด้วย a) แต่คำบางคำอย่างเช่นคำว่า hour เราจะใช้ an hour เพราะเป็นคำพิเศษที่ออกเสียงเหมือนขึ้นต้นด้วย a, e, i, o, u

ถ้ามีคำคุณศัพท์ (adjective) เข้ามาขยายคำนาม อย่างเช่น red apple ซึ่งแปลว่าแอปเปิลแดง การเลือกใช้ a หรือ an เราจะยึดคำที่อยู่ตามหลังติดกับ a/an เป็นหลัก ซึ่งในที่นี้เราจะใช้ a red apple เพราะคำว่า red ไม่ได้ขึ้นต้นด้วย a, e, i, o, u

เป็นคำนามไม่ชี้เฉพาะ

คำนามที่ใช้ a และ an ได้ จะต้องเป็นคำนามที่ไม่ชี้เฉพาะ คือเป็นการกล่าวถึงสิ่งใดๆโดยทั่วไป ไม่ได้ระบุชี้ชัดว่าเป็นอันไหน

He is a teacher.
เขาเป็นครู
(คำว่า teacher ในที่นี้ เป็นการกล่าวถึงอาชีพครูโดยทั่วไป ไม่ได้ระบุชี้ชัดว่าเป็นครูคนไหน)

He is an engineer.
เขาเป็นวิศวกร
(คำว่า engineer ในที่นี้ เป็นการกล่าวถึงอาชีพวิศวกรโดยทั่วไป ไม่ได้ระบุชี้ชัดว่าเป็นวิศวกรคนไหน)

เป็นคำนามเอกพจน์

คำว่า a และ an นอกจากจะเป็นตัวบอกถึงความไม่ชี้เฉพาะแล้ว ยังทำหน้าที่บอกปริมาณของคำนามอีกด้วย โดยจะมีความหมายว่า “หนึ่งหน่วย” เช่น

A cat – แมวหนึ่งตัว
A person – คนหนึ่งคน
An apple – แอปเปิลหนึ่งลูก

I have a pen.
ฉันมีปากกาหนึ่งด้าม

I bought an orange.
ฉันซื้อส้มมาหนึ่งลูก

เราไม่สามารถใช้ a และ an กับคำนามที่เป็นพหูพจน์ได้ อย่างเช่น เราจะไม่ใช้ a carrots

เป็นคำนามนับได้

เราสามารถใช้ a และ an โดยตรงได้กับคำนามนับได้เท่านั้น ถ้าเป็นคำนามนับไม่ได้ เราจะต้องใช้หน่วยเฉพาะเข้ามากำกับโดยใช้โครงสร้าง “a/an + หน่วยเฉพาะ + of + คำนามนับไม่ได้” อย่างเช่น

A glass of water – น้ำหนึ่งแก้ว
A bag of flour – แป้งหนึ่งถุง
An inch of hair – ผมหนึ่งนิ้ว

หลักการใช้ the

เราจะใช้ the เมื่อคำนามนั้นตรงกับเงื่อนไขทั้งหมดนี้

• เป็นคำนามชี้เฉพาะ
• เป็นคำนามเอกพจน์ (มีจำนวนหนึ่งหน่วย) หรือพหูพจน์ (มีจำนวนตั้งแต่ 2 หน่วยขึ้นไป)
• เป็นคำนามนับได้หรือนับไม่ได้

เป็นคำนามชี้เฉพาะ

เราจะใช้ the กับคำนามที่ชี้เฉพาะ ซึ่งก็คือสิ่งที่เราระบุชี้ชัดว่าเป็นอันไหน

The sun rises in the east.
พระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก
(ทั้งพระอาทิตย์และทิศตะวันออกเป็นสิ่งที่มีเพียงหนึ่งเดียว เรารู้กันอยู่แล้วว่าหมายถึงอันไหน)

Where did you park the car?
คุณจอดรถไว้ที่ไหน
(คำว่า car ในที่นี้ ทั้งผู้พูดและผู้ฟังรู้ว่าหมายถึงคันไหน)

เป็นคำนามเอกพจน์หรือพหูพจน์

เราสามารถใช้ the กับคำนามที่เป็นเอกพจน์หรือพหูพจน์ก็ได้ คำว่า the ไม่ได้เป็นตัวบอกปริมาณ

เป็นคำนามนับได้หรือนับไม่ได้

เราสามารถใช้ the ได้ทั้งกับคำนามนับได้และนับไม่ได้

ข้อยกเว้น

เรามักจะใช้ the กับคำนามบางชนิด แม้ไม่ได้เป็นคำนามที่ชี้เฉพาะ อย่างเช่น สิ่งที่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวัน สิ่งประดิษฐ์ เครื่องดนตรี

I use the internet every day.
ฉันใช้อินเตอร์เน็ตทุกวัน
(ใช้ the แม้จะเป็นการกล่าวถึงอินเตอร์เน็ตโดยทั่วไป)

The computer has changed the world in many different ways.
คอมพิวเตอร์ได้เปลี่ยนแปลงโลกในหลายๆทาง
(ใช้ the แม้จะเป็นการกล่าวถึงคอมพิวเตอร์โดยทั่วไป)

The violin is probably the world’s most popular instrument.
ไวโอลินอาจเป็นเครื่องดนตรีที่เป็นที่นิยมมากที่สุดในโลก
(ใช้ the แม้จะเป็นการกล่าวถึงไวโอลินโดยทั่วไป)

Determiners คำอื่น

Determiners คือคำนำหน้าคำนาม ทำหน้าที่ให้ข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับคำนาม เช่น บอกปริมาณ บอกความเป็นเจ้าของ ตัวอย่าง determiners ก็อย่างเช่น a, an, the, this, that, some, any, much, many, my, your, his, her, ตัวเลข (one, two, three, …)

เราจะเห็นได้ว่า คำว่า a, an, the ก็ถือเป็น determiners เช่นกัน ทั้งนี้ เราจะไม่ใช้ a, an, the เมื่อมีการใช้ determiners คำอื่น อย่างเช่น

This dog is cute.
หมาตัวนี้น่ารัก
(เราจะไม่ใช้ The this dog is cute.)

My umbrella is black.
ร่มของฉันสีดำ
(เราจะไม่ใช้ My the umbrella is black.)

เป็นยังไงบ้างครับกับการใช้ article a, an, the ในภาษาอังกฤษ ทีนี้เพื่อนๆก็คงจะเข้าใจและสามารถนำไปใช้ได้ถูกต้องมากขึ้นแล้วนะครับ

อย่าลืมนะครับ ภาษาอังกฤษยิ่งเรียนรู้ ยิ่งฝึก ก็ยิ่งเก่ง สำหรับบทความนี้ ชิววี่ต้องขอตัวลาไปก่อน See you next time

a, an, the คำนำหน้านาม (Articles) ที่เราต้องรู้จักตั้งแต่เริ่มเรียนภาษาอังกฤษ แต่เรื่องพื้นฐานนี้นี่แหละที่ยังสร้างความสับสนอยู่ว่าใช้อย่างไร มาทบทวนหลักการใช้ a, an, the กันค่ะ

คำที่ใช้นำหน้าคำนาม (Articles) แบ่งเป็น 2 ประเภท คือ

1. คำนำหน้าคำนามที่ไม่ชี้เฉพาะเจาะจง (Indefinite Articles) ได้แก่ a และ an

a

a ใช้นำหน้าคำนามนับได้เอกพจน์ที่ขึ้นต้นด้วยเสียงพยัญชนะ และเป็นคำนามทั่วไปไม่ชี้เฉพาะเจาะจงว่าเป็นอันไหน

ตัวอย่าง :

Amphon wants to see a movie. (อำพลอยากดูหนัง)
เป็นการพูดถึงหนังทั่วไป ไม่ได้เฉพาะเจาะจงว่าเป็นหนังแนวไหน หนังเรื่องอะไร

Do you know how to use a computer? (คุณรู้ไหมว่าคอมพิวเตอร์ใช้อย่างไร?)
พูดถึงคอมพิวเตอร์ทั่วไป ไม่ได้ระบุว่าเป็นคอมพิวเตอร์เครื่องไหน รุ่นอะไร

an

an ใช้นำหน้าคำนามนับได้เอกพจน์ ที่เป็นคำนามทั่วไปไม่ชี้เฉพาะเจาะจงว่าเป็นอันไหน เช่นเดียวกับ a **แต่ an จะใช้นำหน้าคำนามที่ขึ้นต้นด้วยเสียงสระ a, e, i, o, u

ตัวอย่าง :

I bought an umbrella yesterday. (เมื่อวานฉันซื้อร่ม)
พูดถึงร่มทั่วไป ไม่ได้ระบุว่าเป็นร่มคันไหน สีอะไร

Yaya is an actress. (ญาญ่าเป็นนักแสดง)
พูดถึงการเป็นนักแสดงทั่วไป ไม่ได้ชี้เฉพาะว่าเป็นประเภทใด

ข้อควรระวัง :
     1. คำนามบางคำขึ้นต้นด้วยพยัญชนะแต่ออกเสียงเป็นเสียงสระ จะใช้ an เช่น
         an hour (เอาเออร์)
         an x-ray  (เอกซเรย์)

     2. คำนามบางคำขึ้นต้นด้วยสระ แต่ออกเสียงเป็นเสียงพยัญชนะ จะใช้ a  เช่น
         a European (ยูโรเปี้ยน)
         a one day (วัน เดย์)    
         a university (ยูนิเวอร์ซิตี้)
         a union (ยูเนียน)    

หลักการจำง่าย ๆ : คำนามที่ออกเสียงพยัญชนะใช้ a แต่คำนามที่ออกเสียงสระ (อ) ใช้ an

2. คำนำหน้าคำนามที่ชี้เฉพาะเจาะจง (Definite Articles) ได้แก่ the

the

the ใช้นำหน้าคำนามที่เป็นเอกพจน์ พหูพจน์ ทั้งคำนามนับได้และนับไม่ได้ แต่คำนามนั้นต้องเป็นคำนามที่ชี้เฉพาะเจาะจง หรือถูกกล่าวถึงเป็นครั้งที่สอง เป็นคำนามที่ทั้งผู้พูดและผู้ฟังเข้าใจตรงกันว่าคือสิ่งไหน อันไหน  

ตัวอย่าง :

I remember the day we first met. (ฉันจำวันที่เราเจอกันครั้งแรกได้)
วันที่พูดถึงนั้นชี้เฉพาะเจาะจงว่าเป็นวันที่ได้เจอกันครั้งแรก

Could you shut the door, please? (คุณช่วยปิดประตูหน่อยได้ไหม?)
ผู้พูดกับผู้ฟังเข้าใจตรงกันว่าเป็นประตูบานไหน

Nid travelled around the world. (นิดท่องเที่ยวรอบโลก)
เรารู้กันอยู่แล้วว่าเป็นโลกใบนี้ เพราะมีโลกใบเดียว

กฎการใช้ the

     1. ใช้นำหน้าคำนามที่มีเพียงหนึ่งเดียว เช่น the sun, the moon, the earth, the world, the universe

     2. ใช้กับการพูดขั้นสูงสุด เช่น The best, The most beautiful place in the world.

     3. ใช้เมื่อพูดถึงเครื่องดนตรี เช่น the piano, the guitar

     4. ใช้ The + adjective พูดถึงคำนามที่เป็นกลุ่มคน เช่น the elderly (พวกคนสูงวัย), the young (พวกเด็ก ๆ), the rich (พวกคนรวย), the homeless (พวกคนเร่ร่อน), the sick (พวกคนป่วย)

     5. ใช้กับสถานที่และธรรมชาติ แม่น้ำ ทะเล มหาสมุทร ภูเขา เกาะ เช่น the sky, the river, the sea, the Himalayas, the Hawaiian Islands

     6. ใช้บอกลำดับ เช่น The Second World War, the first mission, the sixth channel, the fifth page

     7. ใช้กับชื่อบางประเทศที่เป็นหพูพจน์ (มี s ต่อท้าย), ชื่อประเทศที่มีคำ kingdom, republic, state หรือมี of รวมอยู่ด้วย เช่น The United States of America, The United Kingdom, The Netherlands, The Philippines (ยกเว้นประเทศลาว Laos)

     8. ใช้นำหน้าชื่อครอบครัว (เป็นพหูพจน์เสมอ) เช่น The Potters (ครอบครัวพอตเตอร์), The Beckhams (ครอบครัวเบคแฮม)

     9. ใช้นำหน้าตำแหน่ง เช่น The president, the Queen, the professor, The Prime Minister

บางครั้งเราจะไม่ใช้ Article นำหน้าคำนามเมื่อพูดถึงสิ่งทั่วไปที่เป็นพหูพจน์ หรือสิ่งต่าง ๆ โดยรวมทั้งหมด เช่น

     I don’t like durians. ประโยคนี้พูดถึงทุเรียนทั่วไป ทุเรียนทั้งหมด

     I don’t like the durians we bought yesterday. ประโยคนี้พูดถึงทุเรียนที่ซื้อมาเมื่อวาน มีการเฉพาะเจาะจง เราจึงใช้ the

คำนามบางประเภทที่ไม่ต้องใช้ Articles เช่น

     1. ชื่อเฉพาะต่าง ๆ เช่น ประเทศ, เมือง, รัฐ, ตำบล, ถนน, ซอย เช่น I live in Bangkok.
     2. ชื่อทวีป เช่น She travelled across Asia.
     3. ชื่อภาษา เช่น I don’t speak English.
     4 ชื่อมื้ออาหาร เช่น I have my breakfast at seven o’clock.
     5. ชื่อวัน เช่น Monday morning she was stiff and tired.