เมื่อพูดถึงคำกริยาในภาษาอังกฤษ ต้องได้ยินคำว่า Infinitive ซึ่งมีทั้ง Infinitive with to และ Infinitive without to ที่หลายคนเข้าใจ แต่บางคนลืม ๆ ไป เอ๊ะ! คืออะไร เรามาทบทวนและทำความเข้าใจหลักการใช้ Infinitive ในภาษาอังกฤษกันหน่อยดีกว่า

Infinitive คือ คำกริยารูปปกติ หรือคำกริยาช่อง 1 ซึ่งแบ่งเป็นสองประเภท คือ

1. Infinitive with to

Infinitive with to คือ คำกริยาช่อง 1 ที่มี to นำหน้า เช่น
to talk
to think
to sleep
to watch
to have

หน้าที่ของ Infinitive with to

1. ทำหน้าที่เป็นคำนามซึ่งเป็นประธานของประโยค เช่น

    To learn is important.
    (การเรียนเป็นสิ่งสำคัญ)

    To listen English music is a good way to learn English.
    (การฟังเพลงภาษาอังกฤษเป็นหนึ่งวิธีที่ดีในการเรียนภาษาอังกฤษ)

2. ใช้ตามหลังคำกริยาแท้ (Main Verb) โดยทำหน้าที่เป็นกรรมของประโยค เช่น

    She wants to learn Italian.
    (เขาต้องการเรียนภาษาอิตาลี)

    Chanatip loves to play football.
    (ชนาธิปชอบเล่นฟุตบอล)

3. ใช้ตามหลังคำคุณศัพท์ (Adjective) บางคำ ทำหน้าที่เป็นเหมือนคำกริยาวิเศษณ์ (Adverb) เพื่อเป็นการบอกเหตุผล เช่น

able

anxious

disappointed

due

eager

glad

happy

keen

likely

lucky

pleased

prepared

proud

ready

sad

surprised

unable

unhappy

unlikely

unwilling

willing

ตัวอย่างประโยค
    She is lucky to have such good friends.
    (เธอโชคดีที่มีเพื่อนดี ๆ มากมาย)

    I’m proud to work with you
    (ฉันภูมิใจที่ได้ทำงานกับคุณ)

และใช้ตามหลังคำคุณศัพท์เหล่านี้เพื่อให้ความคิดเห็น

clever

difficult

easy

foolish

hard

impossible

kind

nice

possible

right

silly

wrong

 

ตัวอย่างประโยค
    It’s easy to sing the song, but it’s very difficult to sing well.
    (มันง่ายที่จะร้องเพลง แต่มันยากมากที่จะร้องให้ไพเราะ)

    It was foolish of him to trespass against the law.
    (มันเป็นความโง่ของเขา ที่ละเมิดกฎหมาย)

4. ใช้ตามหลังคำนามหรือสรรพนาม โดยทำหน้าที่เป็นเหมือนคำคุณศัพท์ (Adjective) ขยายคำนามหรือสรรพนามนั้น เช่น

    I have some jeans to wash.
    (ฉันมีกางเกงยีนที่จะซัก)

    The singer to watch is Ed Sheeran.
    (นักร้องที่ดูอยู่คือ เอ็ด ชีแรน)

5. ใช้แสดงเป้าหมาย, วัตถุประสงค์ หรือใช้ในการตอบคำถาม ‘Why?’ เช่น

    Prawit bought a gorgeous watch to give to his girlfriend.
    (ประวิทย์ซื้อนาฬิกาสุดหรูเพื่อให้แก่แฟนสาวของเขา)

    I went to Nui’s house to do our report.
    (ฉันไปบ้านของนุ้ยเพื่อทำรายงานของพวกเรา)

เราใช้วลี ‘in order to’ (เพื่อที่จะ…) หรือ ‘in order not to’ (เพื่อที่จะได้ไม่…) ในการอธิบายวัตถุประสงค์ เช่น I save money in order to buy the car. (ฉันเก็บเงินเพื่อที่จะซื้อรถ) ซึ่ง Infinitive with to สามารถใช้ในความหมาย ‘in order to’ ได้ เช่น

    She wears high-heeled shoes to look taller. = She wears high-heeled shoes in order to look taller.
    (เธอสวมรองเท้าส้นสูงเพื่อที่จะให้ดูสูงขึ้น)

หลักการใช้ Infinitive with to

1. มักใช้ตามหลังคำกริยาเหล่านี้ ในโครงสร้าง Subject + Verb + Infinitive with to

afford

agree

appear

arrange

ask

attempt

begin

can’t bear

can’t stand

care

cease

choose

claim

continue

decide

demand

deserve

determine

dread

expect

fail

forget

get (be allowed to)

happen

hate

hesitate

hope

hurry

intend

learn

like

love

manage

need

neglect

offer

plan

prefer

prepare

pretend

promise

propose

prove

rail

refuse

regret

remember

seem

start

swear

tend

threaten

try

vow

wait

want

wish

would like
(หมายถึง ปรารถนา,ต้องการ)

yearn

 

ตัวอย่างประโยค
    We agreed to work together.
    (พวกเราตกลงทำงานด้วยกัน)

    I forgot to close the window.
    (ฉันลืมปิดหน้าต่าง)

2. คำกริยาบางตัวตามด้วยกรรมตรง (Direct Objects) และ Infinitive with to ในโครงสร้าง Subject + Verb + Object + Infinitive with to 

advise

allow

ask

cause

challenge

command

encourage

expect

force

get

instruct

intend

invite

lead

order

persuade

remind

teach

tell

urge

want

warn

would like

would prefer

ตัวอย่างประโยค
    He ask me to explain.
    (เขาขอให้ฉันอธิบาย)

    I encouraged my sister to learn Japanese.
    (ฉันสนับสนุนน้องสาวของฉันให้เรียนภาษาญี่ปุ่น)

3. ใช้ตามหลังคำว่า ought (ควรจะ), get used (เคยชิน) และ used (เคย) เช่น

    You ought to do this project by yourself.
    (คุณควรจะทำโปรเจ็กนี้ด้วยตัวคุณเองนะ)

    They get used to live in country.
    (พวกเขาเคยชินกับการอาศัยอยู่ในชนบท)

    I used to learn Italian 10 years ago.
    (ฉันเคยเรียนภาษาอิตาลี 10 ปีมาแล้ว)

4. ใช้ Verb to be + Infinitive with to (V.to be + V.1) หรือ have + Infinitive with to (have to + V.1) ในความหมายว่า ต้อง… เมื่อต้องการออกคำสั่งหรือขอร้อง เช่น

    You are to go now.
    (คุณต้องไปเดี๋ยวนี้)

    In France, you have to drive on the right.
    (ในฝรั่งเศสคุณต้องขับรถทางขวา)

5. เมื่อทำเป็นรูปปฏิเสธ เพียงเติม not ข้างหน้า to เช่น

    We decided not to go out tonight.
    (พวกเราตัดสินใจไม่ออกไปข้างนอกคืนนี้)

    It’s better not to smoke.
    (ไม่สูบบุหรี่มันจะดีกว่านะ)

2. Infinitive without to

Infinitive without to คือคำกริยาช่อง 1 ที่ไม่มี to นำหน้า มีหลักการใช้ดังนี้

1. ทำหน้าที่เป็นคำกริยาหลัก (Main Verb) โดยใช้ตามหลังกริยาช่วย (Auxiliary Verb) verb to do หรือ Modal Verb (will, shall, would, should, can, could, may, might, must) เช่น

    I can play the guitar.
    (ฉันสามารถเล่นกีตาร์ได้)

    Tom will go to London next week.
    (ทอมจะไปลอนดอนสัปดาห์หน้า)

2. ใช้ตามหลังคำกริยาอื่น ๆ ทั่วไปหรือเรียกว่า Special Verb ที่มีกรรมตรง (Direct Object) และคำกริยาที่แสดงถึงการยินยอมหรือให้เหตุผล เช่น watch, see, feel, hear, help, let, make, see เช่น

    I watched them bake the bread.
    (ฉันดูพวกเขาอบขนมปัง)
    watch = Special Verb
    bake = Infinitive without to
    them – Direct Object

    He saw his wife slap the child.
    (เขาเห็นภรรยาของเขาตบลูก)
    saw = Special Verb
    slap = Infinitive without to
    his wife = Direct Object

3. ใช้ตามหลังคำเหล่านี้ had better, need, dare, would rather, would sooner, rather than, but, and, or, except เช่น

    They had better be here before we start dinner.
    (พวกเขาควรอยู่ที่นี่จะดีกว่าก่อนที่พวกเราจะเริ่มดินเนอร์)
    be = Infinitive without to

    You need not wait.
    (คุณไม่จำเป็นต้องรอ)
    wait = Infinitive without to

 

From The Collaborative International Dictionary of English v.0.48 [gcide]:

  Use \Use\, v. t. [imp. & p. p. {Used}; p. pr. & vb. n. {Using}.]
     [OE. usen, F. user to use, use up, wear out, LL. usare to
     use, from L. uti, p. p. usus, to use, OL. oeti, oesus; of
     uncertain origin. Cf. {Utility}.]
     [1913 Webster]
     1. To make use of; to convert to one's service; to avail
        one's self of; to employ; to put a purpose; as, to use a
        plow; to use a chair; to use time; to use flour for food;
        to use water for irrigation.
        [1913 Webster]
  
              Launcelot Gobbo, use your legs.       --Shak.
        [1913 Webster]
  
              Some other means I have which may be used. --Milton.
        [1913 Webster]
  
     2. To behave toward; to act with regard to; to treat; as, to
        use a beast cruelly. "I will use him well." --Shak.
        [1913 Webster]
  
              How wouldst thou use me now?          --Milton.
        [1913 Webster]
  
              Cato has used me ill.                 --Addison.
        [1913 Webster]
  
     3. To practice customarily; to make a practice of; as, to use
        diligence in business.
        [1913 Webster]
  
              Use hospitality one to another.       --1 Pet. iv.
                                                    9.
        [1913 Webster]
  
     4. To accustom; to habituate; to render familiar by practice;
        to inure; -- employed chiefly in the passive participle;
        as, men used to cold and hunger; soldiers used to
        hardships and danger.
        [1913 Webster]
  
              I am so used in the fire to blow.     --Chaucer.
        [1913 Webster]
  
              Thou with thy compeers,
              Used to the yoke, draw'st his triumphant wheels.
                                                    --Milton.
        [1913 Webster]
  
     {To use one's self}, to behave. [Obs.] "Pray, forgive me, if
        I have used myself unmannerly." --Shak.
  
     {To use up}.
        (a) To consume or exhaust by using; to leave nothing of;
            as, to use up the supplies.
        (b) To exhaust; to tire out; to leave no capacity of force
            or use in; to overthrow; as, he was used up by
            fatigue. [Colloq.]
            [1913 Webster]
  
     Syn: Employ.
  
     Usage: {Use}, {Employ}. We use a thing, or make use of it,
            when we derive from it some enjoyment or service. We
            employ it when we turn that service into a particular
            channel. We use words to express our general meaning;
            we employ certain technical terms in reference to a
            given subject. To make use of, implies passivity in
            the thing; as, to make use of a pen; and hence there
            is often a material difference between the two words
            when applied to persons. To speak of "making use of
            another" generally implies a degrading idea, as if we
            had used him as a tool; while employ has no such
            sense. A confidential friend is employed to negotiate;
            an inferior agent is made use of on an intrigue.
            [1913 Webster]
  
                  I would, my son, that thou wouldst use the power
                  Which thy discretion gives thee, to control
                  And manage all.                   --Cowper.
            [1913 Webster]
  
                  To study nature will thy time employ:
                  Knowledge and innocence are perfect joy.
                                                    --Dryden.
            [1913 Webster]

From WordNet (r) 3.0 (2006) [wn]:

  used
      adj 1: employed in accomplishing something; "the principle of
             surprise is the most used and misused of all the
             principles of war"- H.H.Arnold & I.C.Eaker [ant:
             {misused}]
      2: of persons; taken advantage of; "after going out of his way
         to help his friend get the job he felt not appreciated but
         used" [syn: {exploited}, {ill-used}, {put-upon}, {used},
         {victimized}, {victimised}]
      3: previously used or owned by another; "bought a secondhand (or
         used) car" [syn: {secondhand}, {used}]