[NEW] compiler – ตอนที่ 4.2 (ต่อ) Grammar ไวยากรณ์ภาษา ทำยังไงให้คอมมันรู้ว่าประโยคที่พิมพ์แปลว่าอะไร – TAmemo.com | grammar มีอะไรบ้าง – NATAVIGUIDES

*** บทนี้จะต่อจากบล๊อกที่แล้ว compiler – ตอนที่ 4.1 Grammar ไวยากรณ์ภาษา ทำยังไงให้คอมมันรู้ว่าประโยคที่พิมพ์แปลว่าอะไร นะ จะพูดถึง EBNF กับ RegExp โดยไม่ทวนแล้วนะ … ถ้าใครยังไม่ได้อ่านกลับไปอ่านก่อน ไม่งั้นไม่รู้เรื่องแน่

ในขั้นตอนนี้เราจะมากำหนด Rule ของภาษากันว่า programming language ตัวใหม่ที่เรากำลังจะสร้างขึ้นมาน่ะจะให้เขียนยังไงได้บ้าง

ตัวอย่างเช่น

ถ้า รูปแบบภาษาของเรากำหนดว่าเขียนประมาณนี้ เป็นภาษาโปรแกรมแบบง่ายๆ ที่มีส่วนสำหรับประกาศตัวแปรอยู่ข้างบน แล้วเขียนคำสั่งว่าจะทำอะไรอยู่ข้างล่างประมาณนี้

(ถ้าใครรู้จักภาษาปาสคาลน่าจะคุ้นๆ กับ syntax แบบนี้อยู่นะ)

ถ้า แบ่งแบบคร่าวๆ ก็มีอยู่ 2 ส่วนหลักๆ ที่เห็นชัดๆ เลยคือส่วน “Declaration” (ส่วนประกาศตัวแปร) กับส่วน “Command” (คำสั่งว่าจะให้ทำอะไรยังไง)

ย้ำอีกครั้งว่าตัวอย่างที่ภาษาที่เรากำลังจะสร้างขึ้นมาใหม่เนี่ยเป็นภาษาแบบง่ายๆ นะ

แต่ถ้าดูในเรื่องของรายละเอียดแค่นั้นมันยังไม่พอ … เราต้องแบ่งให้มันชัดเจนกว่านี้ อย่างเช่น

Syntax Rule กฎการเขียนที่เรากำหนดเองได้

หรือก็คือการสร้าง Grammar ให้กับภาษาที่เราสร้างอ่ะนะซึ่งถ้าใครเขียนโปรแกรมเป็นคงพอจะจำได้ว่าเรามักจะเจอพวก

int x; int y; int z;     <-- 
แบบนี้คือโค้ดสร้างตัวแปรใหม่ (declare)
x = 5; y = min(100,200); <-- 
แบบนี้คือโค้ดคำสั่ง (command)
(4+7) * 8 / 2 * 10       <-- 
แบบนี้ึคือพวกสมการ คิดเลขๆ (expression)

โอเค! เข้าเรื่องดีกว่า พูดวนไปวนมานานและ (ฮา) … อย่างแรกสุดเลยเราจะเขียนกฎ grammar ขึ้นมาว่า

Rule 1 : Program

กฎแรกสุดคือต้องบอกว่า Program ประกอบขึ้นมาจากอะไรได้บ้าง (โดยใช้การเขียนแบบ EBNF นั่นแหละนะ)

ก็คือต้อง ขึ้นด้วย let แล้วตามด้วยส่วนของการ declaration  ในระหว่างนี้จะคั่นด้วยตำว่า in begin ก่อนจะเป็นส่วนเนื้อหาของคำสั่ง command แล้วจบด้วย end

สังเกต ดูนะว่าเราจะใช้วิธีประกาศแบบคร่าวๆ ซะก่อน เพราะโค้ดส่วน declaration กับ command นั่นน่ะมันใหญ่มาก เดี๋ยวค่อยลงรายละเอียดอีกทีว่าในส่วนต่างๆ พวกนั้นน่ะมันเขียนยังไงได้บ้าง

Rule 2 : Declaration

ใน ส่วนของการ Declaration เรากำหนดว่ามันจะประกอบขึ้นมาจาก

• single-declaration หรือจะไม่มีเลยก็ได้ (เพราะมี RegExp [ ? ] ต่ออยู่ – แปล 0 หรือ 1 ตัวอ่ะนะ)
• ถ้ามีหลายตัวจะต้องเขียนคั่นด้วย “,” (เพราะมี RegExp [ * ] ครอบไว้ – แปลว่าจะมีกี่ตัวก็ได้)

งั้นก็ต้องไปดูต่ออีกว่า single-command แต่ละตัวนี่มันเขียนยังไงกัน (ซอยเป็นชิ้นเล็กๆ ย่อยมาก เพื่อการแบ่งส่วนที่ชัดเจน)

ในส่วนการประกาศตัวแปร (แบบตัวเดี่ยวๆ หรือ single-declaration) นี่เราต้องรู้จักกับ “Identifier” ซะก่อน

Identifier

idenฯ เป็นเหมือนกับตัวแทนชื่อของอะไรสักอย่าง (อะไรก็ได้เลย) ที่มันไม่ตรงกับคำที่ใช้เป็น keyword ในภาษาของเรา เช่นก่อนหน้านี้เราใช้ let in begin end อะไรพวกนี้ไปแล้ว ทีนี้ถ้าเราจะประกาศตัวแปรชื่อ “n” หรือแม้แต่บอกว่ามันเป็น “integer” อะไรแบบนี้

คือมันเป็นคำที่ตั้งขึ้นมาเองน่ะ เราจะจัดเจ้าพวกนี้อยู่ในกลุ่มของ ไอเดนติฟายเออ~ร์!

Rule 3 : Single-Declaration

เอาล่ะ กลับมาที่ single-command อีกครั้ง … มันก็ประกอบขึ้นมาจาก var เป็นคำเริ่มตามด้วย idenฯ 2 ตัว ตัวแรกเป็น “ชื่อตัวแปร” และตามด้วย “type” (คั่นด้วย “:”)

Rule 4 : Command

แล้วเราก็มาถึง Command ตัวนี้จะไม่อิบายอะไรเยอนะเพราะมันเหมือนกับ Declaration เลย แต่มีการใช้กฎที่ไม่เหมือนกันมากเท่าไหร่ คือ…

• อย่างน้อยต้องมี sigle-command 1 ตัวนะ (ครั้งนี้ไม่มี RegExp [ ? ] มาให้แล้ว)
• ถ้าจะมี single-command หลายตัวก็ย่อมได้! (RegExp เป็น [ * ]) แต่ต้องคั่นพวกมันด้วย “;” นะ

Rule 5 : Single-Command

ตัวนี้แหนะซับซ้อน! บอกเลย!

single-command คือคำสั่งย่อยๆ ที่เราเขียนได้ทั้งหมดในโปรแกรมนี้ ึำถามคือปกติเราเขียนโปรแกรมเราเจอคำสั่งอะไรบ้างล่ะ?

• คำสั่งเซ็ตค่า เช่น x = 10
• คำสั่งเรียกใช้ฟังก์ชั่น เช่น print(“เฮลโหล๋~โลกกก”)
• คำสั่งเลือกว่าจะทำอะไร คือ if-else อ่ะแหละ เช่น if x > 1 then print(“เอ็กซ์มากกว่า1นะ”) end
• คำสั่ง loop เช่น while i<100 then i++ end

ราวๆ นั้นล่ะนะ…

ใน เมื่อ command มันเป็นได้หลายแบบ เราเลยต้องเขียนมันให้ครบทุกแบบอ่ะนะ (บอกว่าเขียนได้หลายแบบโดยใช้ RegExp [ | ] คือ “หรือ” นะ เป็นตัวไหนก็ได้ )

เอาตัวอย่างแค่นี้ละกัน ใน Rule 5 เรามี Expression อยู่ก็แปลว่าเราจะต้องไปเขียน Rule ของ Expression ต่ออีกที ทำแบบนี้ไปเรื่อยๆ

ลองมาดูของจริงๆ กันบ้างดีกว่าว่า Syntax Rule หรือ Grammar นี่มันเยอะขนาดไหนกัน

ตัวอย่าง Rule ของภาษา “Nartra”

ไหนๆ ก็ไหนๆ และ … ขอถือโอกาสสร้างภาษาโปรแกรมใหม่ของตัวเองเลยละกัน (ฮา) โดยภาษานี้ชื่อว่า “Nartra” ละกัน หึหึ

ซึ่งกฎการเขียนภาษา nartra ก็มีดังนี้ (ไม่เหมือนตัวอย่างที่ยกไปอธิบายตอนต้นนะ)

1.  Nartra           ::= 
start 
Name : Dclns Functions Body


2.  Dclns              ::= 
let 
(
Dcln ;
)
+

3.  Dcln               ::= 
Name 
(
, Name
)
*
 : Type
4.  Type             ::= Integer 
|
 Char 
|
 Bool


5.  Functions          ::= Function
*

6.  Function           ::= 
func 
Name ( Params ) : Dclns Body
7.  Params             ::= 
(
 Dcln 
(
; Dcln
)
* 
)
?


8.  Body               ::= 
begin 
Command 
(
; Command
)
*
 
end 

9.  Command            ::=  Name := Expression
 | Name += Expression
 | Name ++
 | Name (
(
Expression 
(
, Expression
)
*
)
?
)
 | 
print 
(Expression 
(
, Expression
)
*
)
?
)
 | 
if 
Expression 
then 
Command 
(
else
 Command
)
?
 
end
 | 
do 
Command 
while 
Expression 
end
 | 
while 
Expression 
then 
Command 
end

 | 
for 
Name := Expression 
to 
Expression 
then
 Command 
end


10. Expression      ::=   Term <= Term
 | Term >= Term
 | Term != Term
 | Term < Term
 | Term > Term
 | Term == Term
 | ( Expression ) ? Term : Term
 | Term

11. Term            ::=   Term + Factor
 | Term - Factor
 | Term * Factor
 | Term / Factor
 | Term % Factor
 | Factor

12. Factor          ::=   Primary & Factor
 |  Primary | Factor
 |  Primary

13. Primary         ::= - Primary
 | + Primary        
 | integer     
'char'

 | Name
 | ( Expression )


14. Name             ::= Identifier   

มาดูคำอธิบายแต่ละส่วนกัน

เนื่องจากเวลาเราเขียน Rule เราเริ่มจากตัวที่ใหญ่สุดก่อน แล้วค่อนเขียนตัวย่อยๆ ลงมาเรื่อยๆ จนหมด –> ดังนั้นถ้าอธิบายตัวใหญ่สุดก่อนคงจะงงงว่าแต่ละตัวนี่มันอะไรกันเนี่ย! เลยจะขออธิบายจากตัวเล็กสุดก่อนละกัน (อธิบายจาก rule ข้อ 14 กลับขึ้นไปถึงข้อ 1 ละกัน)

14. Name

ข้อนี้เป็นกฎที่บอกว่า [Name] จะสร้างขึ้นมาจาก Identifier คือชื่ออะไรก็ได้บลาๆๆ ซึ่งการตั้งชื่อพวกนี้จะใช้กฎ lexical rule (ไว้เราค่อยมาพูดถึงมันในบทต่อๆ ไปละกัน)

ตัวอย่าง

x
y
i
num
count

13. Primary

ข้อนี้กำหนดกฎของส่วนที่เรียกว่า [Primary] ซึ่งบอกว่ามันอาจจะมีสัญลักษณ์เช่น “-” หรือ “+” นำหน้าได้ นอกจากนี้ยังเป็นตัวอักษร ตัวเลขก็ยังได้

ตัวอย่าง

100
-100
'A'
num

12. Factor

เป็นตัว bit operator ในภาษานี้ เอาไว้ทำ AND OR ในระดับบิต

ตัวอย่าง

100 & 200

11. Term

เป็นระดับกลุ่มค่าที่สามารถเอามา บวก ลบ คูณ หาร ม๊อด กันได้แล้ว

ตัวอย่าง

1 + 2
10 * 20 / 40

10. Expression

ระดับนี้เป็นระดับที่เราพอจะเริ่มเห็นภาพแล้วว่ามัน คืออะไร ถ้า Term คือการเอาตัวเลข+ตัวแปรมาผสมกันเป็น “สมการ” แล้วละก็ … expression ก็คือรูปแบบ “สมการที่มีการเปรียบเที่ยบเพิ่มเข้ามา” นั่นแหละนะ

ตัวอย่าง

-10 + x * ( 20 - y ) >= r * count + 1

โดยที่      -10     +    x     *    (  20   -   y     )    >=      r   *      count     +    1        

• ทั้งหมดเนี่ยถือว่าเป็น

  Expression

  (ถือไม่มีการเรียกใช้ >= มีแค่สมการอย่างเดียวก็ยังนับเป็น Expressionได้นะ)

• ดังนั้นในเคสนี้ สมการ 2 ข้างจะนับว่าประกอบมาจาก

  Term

• ตัวอย่างนี้ไม่มี Factor ข้ามไปเป็น

  Primary

  เลย

• ส่วนพวกตัวแปรก็จะเป็น

  Name

  ไปนะ

9. Command

ส่วนนี้บางทีจะเรียกว่า “Statement” หรือเรียกง่ายๆ คือคำสั่ง (ย่อยๆ อ่ะนะ) เอาไว้บอกว่าโปรแกรมเราจะต้องทำอะไรยังไงบ้าง

ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว command มันจะประกอบขึ้นมาจาก command ย่อยและ expression ละนะ

สำหรับภาษา Nartra นี้ได้กำหมดไว้ว่าคำสั่งทั้งหมดมีแบบนี้

1. Assign Command – เอาไว้เซ็ตค่าตัวแปร เช่น

   x := 10

2. Increment by – เอาไว้เพิ่มค่าให้ตัวแปรตามที่เรากำหนด เช่น

   x += 10 (อารมณ์คล้ายๆ ภาษา C, Java พวกนั้นเลย)

3. Increment one – เพิ่มค่าให้ตัวแปรอีก 1 เช่น

   x++

4. Call Function – เรียกใช้ฟังก์ชั่น เช่น

   random()
   min(
   10, x
   )

   ใน Rule ตัวนี้ลองสังเกตนะ ว่ามันมี RegExp ผสมอยู่ด้วยซึ่งเป็น [ ? ] หมายความว่าเราสามารถส่ง “parameter” เข้าไปได้ด้วยล่ะ (กี่ตัวก็ได้เพราะเป็น [ * ] )

5. output – คำสั่งสำหรับแสดงผล ความจริงตอนแรกกะว่าจะถือเป็น Function ตัวหนึ่งแบบข้อที่แล้ว แต่อยากแสดงตัวอย่างให้ดูว่าเราจะกำหนด Rule ลงไปเลยก็ยังได้นะว่ามันสามารถเรียกแบบนี้ได้

   print
   ( x, 10, 'A' )

6. If (Condition) – คำสั่ง if นั่นแหละ เขียนแบบ

   if 
   x > 0 
   then x := 1 
   end

   ซึ่งเราอนุญาตว่าอาจจะมี else เข้ามาผสมด้วยก็ได้นะ (เป็น RegExp [ ? ] )

7. Loop 3 ตัวคือ do..while, while, for เช่น

   do 
   i++ 
   while 
   i<100 
   end
   
   while 
   i<100 
   then 
   i++ 
   end
   
   for 
   i := 1 
   to 
   100 
   then 
   print( i ) 
   end

8. Body

เป็นส่วนเนื้อหาหลักของโปรแกรมเรา คล้ายๆ กับที่อธิบายไปข้างต้นโน่นแล้ว มันก็มี command หลายๆ ตัวอยู่นั่นแหละ

ตัวอย่าง

begin
x := 1 ;
if i > 10 then  y := x + 10 else y := 20 end
z := min(x, y) ;
print( z )
end

7. Params

พารามิเตอร์นี่มันจะใช้คู่กับเวลาประกาศ Function ล่ะ ซึ่งมันจะประกอบมาจาก Dcln (Declaration) ถ้านึกไม่ออกว่าทำไมมันต้องเป็นส่วนประกาศค่าลองดูโค้ดนี่ในภาษาอื่น

// C / Java 


void my_function(
 int a, char b 
) {...}


//  PHP / JavaScript


function my_function(
 $a, $b 
) {...}

ใช่มั้ยล่ะ! ภาษาอื่นถ้าจะเขียนรับพารามิเตอร์ก็ต้องรับแบประกาศตัวแปรเลย งั้นภาษาเราก็ทำบ้าง (ฮา)

อ้อ เรื่องรูปแบบ Rule ที่เป็น RegExp ไม่อธิบายแล้วนะ มันเหมือนเดิมอ่ะ

6. Function

ส่วนนี้เอาไว้ประกาศฟังก์ชั่นที่เราสร้างเอง

ตัวอย่าง

func 
my_function ( a : Integer ; b : char) : 
begin 
print( a, b ) 
end

รูป แบบการสร้างฟังก์ชั่นก็คือมีชื่อที่เรากำหมดเองได้ รับพารามิเตอร์มา แล้วจะทำอะไรต่อก็เขียนใน begin … end นั่นแหละนะ ง่ายๆ ตรงๆ เลย

5. Functions

อันนี้ไม่มีอะไรเลย เข้าใจง่าย Functions ก็คือ Function หลายๆ ตัวนั่นแหละ (หรือไม่มีเลยก็ได้) เพราะปกติแล้วในการเขียนโปรแกรม เราไม่ได้สร้างฟังก์ชั่นได้แค่ตัวเดียว มันสร้างหลายๆ ตัวได้

4. Type

คือชนิดตัวแปร ซึ่งภาษานี้มีให้เลือกแค่ 3 ตัวคือ Integer, Char, Bool แค่นั้นแหละ เราจะเอาไปใช้ร่วมกับ Dcln (การประกาศตัวแปรต้องบอกว่ามันเป็น type อะไรไง)

3. Dcln

ส่วนการประกาศตัวแปรเอามาใช้ในโปรแกรม เช่นถ้าเป็นภาษา Java เราจะใช้แบบ int a; int x, y, z;

แต่ภาษา Nartra จะใช้แบบนี้

x : Integer
x , y , z : Integer

2. Dclns

เช่นเคย การประกาศตัวแปรในโปรแกรม มันไม่ได้ประกาศกันตัวเดียว บางทีมันก็มีหลายตัว ดังนั้นเราก็เลยต้องมี Dcln หลายตัวกลายเป็น Dclns ไงล่ะ

1. Nartra

สุดท้ายของท้ายที่สุด หลังจากเรารู้จัดทุกส่วนประกอบของภาษาโปรแกรมเราเลย ก็ต้องบอกว่า Rule ของโปรแกรมเราจะเริ่มและจบด้วยการเขียนแบบนี้ๆๆ นะ

ตัวอย่างแบบเต็ม คือเอาทุกส่วนมาใช้เลย

start MyFirstProgram :
 let
 x , y , z : Integer ;
 c , r , : Char ;

func my_func( a , b : Integer ; x : Bool ) :
let
 i : Integer;
begin
for i := a to b then
 print( i )
end
end

begin
 x := 1 ;
 y := 100 ;
 if x < y then
 my_func( x , y , 1 )
 end
end

เรื่อง Grammar ของภาษาก็ขอจบไว้แค่นี้ละกัน ในบทต่อไปเราจะมาดูกันต่อว่าหลังจากเรากำหมด Grammar เสร็จเรียบร้อยจะทำยังไงละ โปรแกรมคอมไพเลอร์ถึงจะอ่านโค้ดเราออก

คำตอบก็คือใช้สิ่งที่เรียกว่า “Parser” เป็นตัวอ่าน … แล้วเจอกันบทต่อไป ^__^

 

581 Total Views

3 Views Today

สวัสดีค่ะ ชาว Engnowทุกคน วันนี้มาพบกันอีกแล้วนะคะ ซึ่งแอดมายด์จะพามาพบกับน้องGrammarสุดน่ารักที่มีชื่อว่า Pronoun นั่นเองค่ะ

ทุกคนทราบมั้ยคะว่าน้องคือใคร? ใช้อย่างไร?

ถ้าแปลตามชื่อน้องก็จะเป็น Pro ที่ย่อมาจาก Professional (ADJ.) แปลว่า ที่มีความเชี่ยวชาญ รวมกับ Noun กลายเป็น คำนามที่มีความเชี่ยวชาญรึเปล่า บอกได้เลยว่า ไม่ใช่แน่นอนค่ะ! มันง่ายกว่านั้นเยอะเลย
ดังนั้น Let’s get to know more about Pronoun!

Pronoun (คำสรรพนาม)

คือ คำที่เราใช้แทนคำนามค่ะ สมมติในessay เราเขียนถึงส้ม (orange) ถ้าเราเขียนคำว่า orange ซ้ำกัน 10-20 ครั้ง ผู้อ่านก็คงจะเบื่อ เพราะ ส้มเต็มไปหมด ส้มหยุด ส้มหยู๊ดดดด! เราจึงจะใช้เจ้า Pronoun
นี่แหละค่ะ เพื่อมาเขียนแทนคำนามเหล่านั้น โดยสามารถแบ่งได้เป็น 7 ประเภท (บางแหล่งก็มี8หรือ9 แต่วันนี้มายด์คัดเฉพาะน้องๆที่เป็นพื้นฐาน ควรรู้มาให้ค่ะ)

3 ประเภทแรก จะเกี่ยวเนื่องกัน จำเป็นตารางนี้ได้จะดีมากเลยย

SubjectObjectPossessive PronounReflexive PronounI (ฉัน)meminemyselfYou(คุณ)youyoursyourself/yourselves*We(พวกเรา)usoursourselvesThey(พวกเขา)themtheirsthemselvesHe(เขา)himhishimselfShe(หล่อน)herhersherselfIt(มัน)ititsitself

ประเภทที่ 1 Personal Pronoun (บุรุษสรรพนาม)

ซึ่งจะประกอบไปด้วย คำสรรพนามที่ทำหน้าที่เป็น ประธาน (Subject) และ กรรม (Object) ของประโยค ดังแสดงในตาราง ยกตัวอย่างเช่น

• Subject

They were at the beach last week.
พวกเขาอยู่ที่ชายหาดเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว

I am practicing English with my friend.
ฉันกำลังฝึกฝนภาษาอังกฤษกับเพื่อนของฉัน

She told the truth to everyone.
เธอพูดความจริงกับทุกคน

• Object

I gave him white flowers.
ฉันให้ดอกไม้ขาวแก่เขา

Nicha encouraged me to go abroad.
นิชาสนับสนุสฉันให้ไปต่างประเทศ

Please forgive her.
ได้โปรดให้อภัยเธอ

จากประโยคข้างต้น จะเห็นได้ว่า คำสรรพนามทั้ง 2 แบบนี้แตกต่างกันที่วิธีการใช้ กล่าวคือ ประธาน(Subject) ทำหน้าที่เป็นผู้กระทำกริยาในประโยคนั้นๆ และ กรรม(Object) ทำหน้าที่เป็นผู้ถูกกระทำ โดยการจะเลือกใช้ให้คำนึงถึงความหมายของแต่ละคำและเลือกใช้ให้ถูกต้องตามการวางตำแหน่งของคำในประโยค

ประเภทที่ 2 Possessive Pronoun

คำสรรพนามแสดงความเป็นเจ้าของ สามารถใช้แทนคำนามปกติได้เลย ใช้แสดงความเป็นเจ้าของ ตัวอย่างเช่น 

This red car is mine.
รถคันแดงนี้เป็นของฉัน

Is that her bag? No, hers is on the self.
นั่นกระเป๋าหล่อนป่ะ? ไม่ใช่ ของหล่อนอยู่บนชั้นวาง

Whose bike is it? It’s his.
จักรยานใครอะ? ของเขา

ประเภทที่ 3 Reflexive Pronoun

คำสรรพนามที่ใช้บอกว่าประธานเป็นคนทำสิ่งนั้นด้วยตนเอง ซึ่งรูปของคำอยู่ในรูปพหูพจน์ตามประธาน สามารถเปลี่ยนรูปได้โดย เปลี่ยน f เป็น v แล้วเติม -es  ตัวอย่างเช่น

I made this breakfast myself.
ฉันทำอาหารเช้านี้ด้วยตัวฉันเอง

They fixed this problem themselves.
พวกเขาแก้ปัญหานี้ด้วยตัวพวกเขาเอง

Luna goes to school herself.
ลูน่าไปโรงเรียนด้วยตัวเธอเอง

*เนื่องจาก You เป็นประธานที่สามารถเป็นได้ทั้งรูปเอกพจน์ (คุณคนเดียว) และ รูปพหูพจน์ (คุณหลายคน) จึงมี Reflexive Pronoun 2 แบบ

ประเภทที่ 4 Definite Pronoun

คำสรรพนามที่ใช้ชี้เฉพาะถึงสิ่งต่างๆ เช่น This(นี้; สิ่งเดียวอยู่ใกล้), These(เหล่านี้; หลายสิ่งอยู่ใกล้), That(นั้น; สิ่งเดียวอยู่ไกล), Those(เหล่านั้น; หลายสิ่งอยู่ไกล) ตัวอย่างเช่น

These books belong to me.
หนังสือเหล่านี้เป็นของฉัน

She likes that house.
หล่อนชอบบ้านหลังนั้น

ประเภทที่ 5 Indefinite Pronoun

คำสรรพนามไม่ชี้เฉพาะ ใช้กล่าวแทนคำนามทั่วๆไปที่เราไม่เจาะจง เช่น one, other, none, some, anybody, everybody, and no one ตัวอย่างเช่น

Does anyone like drinking tea?
มีใครชอบดื่มชาบ้าง?

Something tells me this won’t end well.
บางสิ่งบอกฉันว่าเรื่องนี้ไม่จบดีแน่

ประเภทที่ 6 Relative Pronoun

คำสรรพนามที่ใช้เชื่อมความในประโยคหลักและอนุประโยคย่อยเข้าด้วยกัน เพื่อเป็นการขยายความ เช่น who(ใช้สื่อถึงคน) และ which, that (ใช้กล่าวถึงสิ่งของ,สัตว์) ตัวอย่างเช่น

The car that crashed into the tree was blue.
รถคันที่ชนต้นไม้มีสีฟ้า

The man who first came to the concert was John.
ชายที่มาถึงคอนเสิร์ตคนแรกคือจอร์น

ประเภทที่ 7 Interrogative Pronoun

คำสรรพนามที่ใช้สำหรับเป็นคำถาม เช่น who, what, whom, whose, which, when, where ตัวอย่างเช่น 

Who will come to the party?
ใครจะมางานเลี้ยงบ้าง

Whose clothes are on the floor?
เสื้อผ้าของใครกองอยู่บนพื้น

“เป็นอย่างไรกันบ้างคะ นั่นก็เป็น 7 ประเภทของ Pronoun ชาว Engnow พอแยกกันออกมั้ยเอ่ย”

เราลองทำแบบฝึกหัดท้ายบทเพื่อฝึกฝนการใช้กันด้านล่างดูนะคะ
เพราะภาษาอังกฤษ หากเรียนเพียงอย่างเดียวแล้วไม่ได้ฝึกฝนเพิ่มเติมก็อาจจะทำให้เราลืมได้ง่ายหรือไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้นะค้า ฮือ T^T ได้คะแนนเท่าไหร่อย่าลืมมาบอกแอดมายด์กันน้าาาาาาา

Exercise

Fill in the blank with the correct Pronoun(เติมคำตอบที่ถูกต้องลงในช่องว่าง)

1.)Where is the book______I gave you last week.

2.)_____have got a problem. Can you help them?

3.)You don’t have to help me. I can do it______.

4.)The woman______bought the shirt did not take the change.

5.)He is 12 years old, so I am younger than______.

เฉลยยยยยย

1.) that

2.) They

3.) myself

4.) who

5.) him