[Update] 30 แคปชั่นภาษาอังกฤษ ‘เพ้อนิดๆ ตัดพ้อหน่อยๆ’ ความหมายดี วลีโดน ครบทุกฟีลลิ่งในการเพ้อ 🤗 | เก็บ ความ รัก นี้ ไว้ ให้ เธอ – NATAVIGUIDES

สวัสดีสาวๆ SistaCafe ค่ะ กลับมาพบกันอีกแล้วววว ♥
ช่วงนี้ไหนใครกำลังมีความรักบ้าง ! เชื่อว่าหลายคน คงมีคนที่ตัวเองแอบปลื้มแอบชอบ กันอยู่แล้วเนอะ แต่ไม่ว่าผลของการชอบ มันจะออกมาดี หรือไม่ดีก็ตามแต่ อย่าเสียใจไปค่ะ ลองมาดูแคปชั่นเพ้อนิดๆ ตัดพ้อหน่อยๆ ที่เราเอามาฝากวันนี้จะดีกว่า ก็แหม คนเรามันก็ต้องมีรักมีโกรธมีหลงเป็นธรรมดา จะให้เก็บความรู้สึกไว้กับตัวตลอดก็คงไม่ไหว ขอระบายบ้างนิดนึงงงง จะโพสต์เพ้อลง Social แบบเศร้าๆ ก็ได้ ให้กำลังใจตัวเองก็ดี แต่บอกเลยว่า ความหมายดีทุกแคปชั่นแน่นอน
เอาใจสาวสายเพ้อมากๆ เลยนะเนี่ยยย เพราะ ซิสคัดมาให้หลายหลายแคปชั่น หลากหลายความรู้สึก หรือจะนำไป เป็นแคปชั่นโพสต์ใต้รูปชิคๆ ก็โอนะ ภาษาไทยมันดูเข้าใจง่ายไป ก็เอาภาษาอังกฤษไปเล้ย อินเตอร์ดีออก !
ไปดูกันดีกว่าว่าความหมายจะโดนใจ เข้าถึงทุกฟีลลิ่งจริงไหมนะ ✨ 

**

1# My happiness is you.
ความสุขของฉันคือการมีคุณ
2# I am loser , Because you don’t forget her. I can’t entry your space.
ฉันเป็นผู้แพ้ เพราะเธอยังไม่ลืมเขาคนนั้น ฉันเลยไม่สามารถเข้าไปอยู่ในพื้นที่ของคุณได้เลย 
3# First sight , I fall in love you without reason.
ได้เห็นหน้าครั้งแรก ฉันก็ตกหลุมรักคุณแบบไม่มีเหตุผล
4# Couldn’t love me if you tired.
อย่ารักเราเลย ถ้ามันทำให้คุณเหนื่อย
5# You have no idea how hard it is to pretend all the time.
คุณไม่รู้หรอกว่ามันยากขนาดไหน ที่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอยู่ตลอดเวลา

6# If I leave , It doesn’t mean that I want to ,
 But you force me to do.
ถ้าฉันหายไป โปรดรู้ไว้ว่าฉันไม่ได้อยากไป แต่เพราะคุณบังคับให้ฉันต้องทำแบบนั้น
7# I care about you more than you think.
ฉันแคร์คุณมากกว่าที่คุณคิด
8# I maybe far , But never gone.
ฉันอาจจะอยู่ไกล แต่ไม่เคยไปไหนแน่นอน
9# I don’t regret the things I’ve done , But those I did not to.
ฉันไม่เสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปหรอก แต่เสียใจกับสิ่งที่ไม่ได้ทำเมื่อมีโอกาสต่างหาก
10# I miss you. I’m busy but I do.
ฉันคิดถึงคุณ จริงๆ ก็ยุ่งนะ แต่ยังคิดถึงอยู่ดี

11# Once upon a time , Love is so pain.กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว…ความรักเป็นเรื่องเจ็บปวด
12# My feeling is empty , Like your heart , I have never been in it.ความรู้สึกของฉันมันว่างเปล่า เช่นเดียวกับหัวใจของคุณ ที่มันไม่เคยมีฉันอยู่ในนั้น
13# After all , Life goes on.
สุดท้ายแล้ว ชีวิตก็ต้องเดินต่อไป
14# I could always make you smile , But I just couldn’t make you stay.
ฉันทำให้คุณยิ้มได้ แต่กลับทำให้คุณอยู่กับเราไม่ได้
15# The less you care , The happies you will be.
ยิ่งแคร์น้อยลงเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น

16# True love does not exist , It will take care of yourself.
ไม่เจอรักแท้ เราก็ต้องดูแลตัวเอง
17# Letting you go don’t mean I give up , But I’m agreeing.
การปล่อยเธอไปไม่ได้หมายความว่าฉันยอมแพ้ แต่เป็นการ ‘ ยินยอม ‘ ของฉันเอง
18# You made me found a happy me.
เธอทำให้ฉันได้พบตัวเองที่มีความสุข
19# I will still love you even you never love me.
ฉันยังคงรักคุณ แม้ว่าคุณจะไม่เคยรักฉันเลย
20# My biggest mistake wasn’t falling for you ,
It was think you’d fallen for me too.
สิ่งที่ผิดพลาดที่สุดของฉันไม่ใช่การได้ตกหลุมรักคุณ แต่มันคือการที่คิดว่า
‘ คุณเองก็รักฉันเหมือนกัน ‘

21# Sometimes , Happy memories hurt the most.
บางครั้ง ความทรงจำที่มีความสุข ก็เป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุด
22# Sometimes removing some people out of your life makes room for better people.
บางครั้งการลบใครสักคนออกจากชีวิต ก็ทำให้เรามีที่ว่างสำหรับคนที่ดีกว่า
23# I know I’m not the best but I’m trying my best.
ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่คนดีที่สุด แต่ฉันกำลังพยายามทำให้มันดีที่สุด
24# No reason to stay , Is a good reason to go.
การไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อนั่นแหละ…คือเหตุผลที่ควรจะไป
25# I want someone who feels lucky to have me and I’m important to someone.
ฉันแค่ต้องการใครสักคนที่รู้สึกโชคดีที่มีฉัน และฉันก็เป็นคนสำคัญของเขา

26# I always tired but never of you.
ฉันเหนื่อยหน่ายตลอดเวลา แต่ไม่เคยเหนื่อยหน่ายกับคุณเลย
27# Don’t cry over the past , It’s gone.
อย่าเสียน้ำตาให้กับอดีตเลย…เพราะมันผ่านไปแล้ว

28# Sometimes you never know the value of moment untill it becomes a memory.
บางครั้งคุรก็ไม่เคยรู้คุณค่าของช่วงเวลา จนกระทั่งมันกลายเป็นแค่ความทรงจำ

29# I didn’t walk away , You let me go.
ฉันไม่ได้เดินออกมา เธอต่างหากที่ปล่อยฉันไป
30# Let your past make you a lesson , Better not bitter.
ทิ้งอดีตให้มันเป็นบทเรียนที่ดีกว่าเดิม ไม่ใช่ทุกข์กว่าเดิม

( ∩｡･ｏ･｡ )っ.ﾟ☆｡’`
และทั้งหมดนี่ก็คือ ‘ 30 แคปชั่นภาษาอังกฤษเพ้อนิดๆ ตัดพ้อหน่อยๆ ‘ ตามสไตล์สาวมีความรักแต่ช่างเพ้อ ! เป็นยังไงบ้างคะทุกคน ความหมายดี วลีโดนสุดๆ ไปเลยใช่ไหมล่ะ แถมยังมีครบทุกฟีลลิ่งเลยด้วย ไม่ว่าจะเศร้า หวานซึ้ง มีความสุข หรือให้กำลังใจตัวเองก็ได้ทั้งนั้น เลือกไปโพสต์ลง Social เก๋ๆ กันได้ตามใจชอบ เชื่อว่ายอดไลก์ต้องปังแน่นอน ก็แหมมม แคปชั่นทั้งดีทั้งโดนขนาดนี้ ใครเลื่อนผ่านแล้วไม่ไลก์ก็บ้าแล้ว ดีไม่ดีอาจจะมีขอขืมแคปชั่นไปโพสต์ต่อก็ได้ ใครจะรู้ ♥

ติดตามบทความใหม่ๆได้ที่ SistaCafe Facebook
SistaCafe เว็บไซต์รวบรวมบทความสำหรับผู้หญิง https://sistacafe.com
♥ ดาวน์โหลด App SistaCafe ฟรีได้แล้ววันนี้! ♥
iOS : AppStore
Android : PlayStore

ดนตรีเป็นภาษาสากล เป็นสิ่งที่สามารถเชื่อมโยงผู้คนเข้าไว้ด้วยกันได้ ถึงแม้จะไม่เข้าใจภาษาที่เปล่งออกมา แต่ผู้ฟังก็สามารถเข้าถึงท่วงทำนองและสิ่งที่ต้องการจะสื่อสาร ดนตรีเป็นสิ่งหนึ่งที่สามารถถ่ายทอดอารมณ์ของผู้เล่นออกมาได้ว่ารู้สึกอย่างไร เศร้าโศก สุขสันต์ โกรธแค้น ขุ่นเคือง เหนื่อยล้า หรือหมดหวัง

หากยังจำกันได้เราเคยนำเสนอ 5 ภาพยนตร์ของคนคอดนตรีไปแล้ว เราจึงอยากนำเสนอ 5 อนิเมะเพื่อเปลี่ยนรสชาติให้ผู้ชมกันบ้าง ซึ่งมีทั้งอนิเมะที่เกี่ยวกับดนตรีคลาสสิก ร็อก และพังก์ อนิเมะทั้งหมดนี้มีการดัดแปลงมาจากมังงะทั้งสิ้น ถ้าหากใครอยากจะอ่านมากกว่าดูก็ไม่ว่ากัน

Nodame Cantabile

มังงะที่มียอดขายถึง 4 ล้านเล่มในประเทศญี่ปุ่น และได้รับรางวัล THE BEST COMICS OF THE YEAR 2004 ในสาขาการ์ตูนผู้หญิงของสำนักพิมพ์โคดันฉะ

ผลงานเรื่องนี้แต่งโดยโทโมโกะ นิโนมิยะ แต่กว่าจะประสบความสำเร็จอย่างล้นหลามเธอก็มีผลงานมาแล้วหลายเรื่อง และมีชื่อเสียงอยู่ในหมู่นักอ่านเฉพาะกลุ่มเท่านั้น แล้วชีวิตเธอก็พลิกผันเมื่อได้รู้จักกับสาวน้อยนักเปียโนคนหนึ่ง คนที่เป็นจุดประกายสำคัญของโทโมโกะให้ผลิตผลงานชิ้นนี้ออกมา

มีกระแสตอบรับดีมากจนได้รับการดัดแปลงเป็นละครถึง 4 ซีซั่นด้วยกัน โดยเริ่มต้นซีซั่นแรกในปี 2006 พอเข้าสู่ปี 2007 ก็มีอนิเมะตามมา ซึ่งก็ทำต่อเนื่องถึง 3 ซีซั่น

เรื่องราวเกิดขึ้นในรั้วมหาวิทยาลัย จิอากิ ชินอิจิ นักศึกษามหาวิทยาลัยดุริยางคศิลป์ผู้มีฝีมือ ใฝ่ฝันที่จะเป็นวาทยากรและอยากไปเรียนต่อยุโรป แต่เนื่องจากความทรงจำฝังใจในวัยเด็กทำให้เขาขยาดทั้งเครื่องบินและเรือไปโดยปริยาย

แล้ววันหนึ่งหญิงสาวท่าทางซื่อๆ โก๊ะๆ ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา เธอคือโนดะ เมงุมิ หรืออีกชื่อ โนดาเมะ นักศึกษาเปียโนผู้มีพรวรรค์ แต่มักจะปล่อยให้โน้ตไหลไปตามอารมณ์เกินไป บวกกับไม่ชอบอ่านโน้ตเพลง ส่งผลให้ในการแข่งขันหรือการสอบของเธอไม่ค่อยประสบความสำเร็จเท่าที่ควร

ความสัมพันธ์ระหว่างจิอากิและโนดาเมะ ตอนแรกนั้นเป็นไปอย่างเพื่อนบ้านเอือมระอา แต่ก็อดห่วงไม่ได้ ซึ่งในเวลาต่อมาพวกเขากลับกลายเป็นแรงผลักดันของกันและกัน ให้ดนตรีที่ตัวเองเล่นและบทเพลงที่ตนคาดหวังออกมาอย่างสมบูรณ์แบบให้มากเท่าที่จะเป็นไปได้

เนื้อหาของเรื่องเต็มไปด้วยดนตรีคลาสสิกที่ถึงแม้หากอ่านมังงะ การไม่ได้ยินดนตรีก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคหรือลดทอนความสนุกลงเลย แต่หากดูอนิเมะเราก็จะถูกเติมเต็มความสนุกมากยิ่งขึ้นด้วยเสียงเพลง ทุกอย่างผสานกันอย่างลงตัว ทั้งคาแรกเตอร์ตัวละคร ความหลากหลายของดนตรี ฉากหลัง เพลงประกอบ กลายเป็นความเพี้ยนและความอบอุ่นที่ลงตัว

Kids on the Slope (Sakamichi no Apollon)

หรือ มังงะที่เขียนโดยโคดามะ ยูกิ ผู้ได้รับรางวัล Shogakukan Manga ครั้งที่ 57 ซึ่งมังงะเรื่องนี้ถูกตีพิมพ์ในนิตยสาร ของสำนักพิมพ์โชกาคุตั้งแต่ปี 2007 จนถึง 2012 ออกเป็นฉบับรวมเล่ม 9 เล่ม และจากนั้นในปี 2012 ก็ถูกนำมาสร้างเป็นอนิเมะความยาวทั้งหมด 12 ตอน

ในปี 2018 นี้ ฉบับภาพยนตร์ได้เข้าฉายในประเทศไทยไปเมื่อปลายเดือนพฤษภาคมนี้เอง ภาพยนตร์นำแสดงโดยสาวน้อย นานะ โคมัตสึ ขวัญใจชายหนุ่มทั้งไทยและญี่ปุ่น แสดงร่วมกับไทชิ ทาคากาวะ และจิเน็น ยูริ ที่ก็โด่งดังไม่แพ้กัน

จุดเริ่มต้นของเรื่องราวเกิดขึ้นในฤดูร้อนปี 1966 เนื่องจากสถานการณ์ทางหน้าที่การงานของพ่อเปลี่ยนแปลงไป นิชิมิ คาโอรุ เด็กหนุ่มเรียนดีจึงต้องย้ายมาอาศัยอยู่กับญาติ เขาออกจากโรงเรียนในโยโกสุกะมาที่ซาเซโบะ แห่งเกาะคิวชู ในสถานที่แห่งใหม่นี้เอง คาโอรุผู้เคยอยู่ในกรอบระเบียบก็พบกับคาวาบุจิ เซ็นทาโร่ เพื่อนร่วมชั้นตัวร้ายหัวโจกของโรงเรียน แต่เมื่อได้รู้จัก แท้จริงแล้วเซ็นทาโร่ก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่ใครๆ คิด

เขาพาคาโอรุไปเรียนรู้ดนตรีแจ๊ซ และนั่นก็ทำให้ชีวิตของคาโอรุมีสีสันมากยิ่งขึ้น เขาสนุกกับเสียงดนตรี ซึ่งก็ทำให้เขาได้พบกับมูคาเอะ ริตซึโกะ ลูกสาวร้านแผ่นเสียงด้วย ร้านของเธอเป็นเหมือนแหล่งกบดานของดนตรี เพราะนอกจากจะมีแผ่นเสียงนับไม่ถ้วนแล้ว ชั้นใต้ดินของร้านก็เป็นสตูดิโอฝึกซ้อมดนตรีด้วย

แน่นอนว่าเมื่อพวกเขาคือหนุ่มสาวที่กำลังเติบโต จึงเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ที่ต้องพบเจอกับความรักที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก มิตรภาพที่เกี่ยวโยงกันอาจขาดสะบั้น ดนตรีจะสมานทุกอย่างได้จริงหรือ ทางแยกของพวกเขาจะทำให้กลับมาบรรจบกันได้หรือไม่ บนตัวโน้ตนั้นอาจสื่ออะไรได้มากกว่าเสียงดนตรีที่เปล่งออกมา ความสัมพันธ์ที่คุกรุ่นนี้จะทำปฏิกิริยากับความทรงจำของผู้ชมได้เป็นอย่างดี

Your Lie in April (Shigatsu wa Kimi no Uso)

ผลงานของนาโอชิ อรากาวะ ตีพิมพ์ลงในนิตยสาร ปี 2011 ถึงปี 2015 แต่ก่อนที่มังงะจะจบลง ผลงานเรื่องนี้ก็ถูกดัดแปลงเป็นอนิเมะ ซึ่งออกฉายตั้งแต่เดือนตุลาคม 2014 ถึงมีนาคม 2015 ทั้งหมด 22 ตอน

ได้รับรางวัลชนะเลิศ Kodansha Manga Awards ครั้งที่ 37 ในสาขา Best Shōnen Manga และได้รับรางวัล Sugoi Japan Awards 2016 ซึ่งในปี 2016 ก็เป็นปีที่ ฉบับภาพยนตร์ออกฉายด้วย นำแสดงโดยฮิโรเสะ ซึสึ นักแสดงสาวที่มีผลงานภาพยนตร์มากมายและหลายคนคงคุ้นหน้ากันดี แสดงร่วมกับเคนโตะ ยามาซากิ พระเอกหนุ่มยิ้มละมุน

เด็กหนุ่มชั้นมัธยมต้น โคเซ อาริมะ ผู้เคยเป็นนักเปียโนดาวรุ่งที่มีทักษะยอดเยี่ยม เขาคืออัจฉริยะทางดนตรีเพลงที่เขาเล่นไม่เคยผิดเพี้ยนไปจากต้นฉบับ ทุกแป้นที่กดลงไปจะเปล่งเสียงไม่ต่างจากบาคหรือโชแปง แต่ในวัย 11 ปี เขากลับสูญเสียความสามารถในการเล่น พรสวรรค์นั้นจากไปพร้อมๆ กับความตายของแม่ เขาไม่ได้ยินเสียงเปียโนที่ตัวเองเล่นอีกเลย จนกระทั่งได้พบกับคาโอริ มิยาโซโนะ เด็กสาวที่บอกว่าตัวเองชอบเรียวตะ วาตาริ เพื่อนสนิทของเขา คาโอริเข้ามาแทรกกลางระหว่างกลุ่มเพื่อนที่เติบโตมาด้วยกันสามคน ซึ่งประกอบไปด้วยโคเซ เรียวตะ และสึบากิ ซาวาเบะ

คาโอริคือนักไวโอลินที่ทำให้โลกมืดมนของโคเซเริ่มเห็นแสงสว่าง เธอดึงให้เขากลับมาเล่นเปียโนอีกครั้ง ไม่มีใครรู้จุดประสงค์ที่แท้จริงของคาโอริ ทำไมเพลงที่เธอเล่นถึงทรงพลัง ทำไมโน้ตที่เธอสีถึงมีสีสัน ทำไมบทเพลงของเธอจึงมีความเศร้า ทำนองเพลงอันแสนงดงามนั้นจะทำร้ายพวกเขาในตอนท้ายหรือเปล่า และถ้อยคำสัญญาที่ให้กันไว้จะไม่เลือนหายไปตามกาลเวลาใช่หรือไม่ แม้ความตายจะพรากคนทั้งสองไปนิรันดร์

Beck

ผลงานของฮาโรลด์ ซาคุอิชิ ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสารโชเน็นแมกกาซีน ตั้งแต่ปี 1999 ถึง 2008 และได้รับรางวัล Kodansha Manga Award 2002 สาขาการ์ตูนผู้ชายของสำนักพิมพ์โคดันฉะด้วย ฉบับรวมเล่มมีทั้งหมด 34 เล่ม ถูกนำมาดัดแปลงเป็นอนิเมะความยาว 26 ตอนในปี 2004 และตามมาด้วยภาพยนตร์ในปี 2010

เป็นเรื่องราวของวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่บังเอิญมารวมตัวกันเพื่อตั้งวงดนตรีร็อกขึ้นมา และมันก็เริ่มมาจากตัวละครสำคัญสองคนคือ ยูกิโอ ทานากะ หรือ “โคยูกิ” เด็กหนุ่มอายุ 14 ปีที่มีชีวิตธรรมดาๆ แต่ชีวิตอันน่าเบื่อของเขาก็เปลี่ยนไปเมื่อเขาช่วยเหลือสุนัขหน้าตาแปลกๆ ตัวหนึ่ง จนไปพบเข้ากับริวสึเกะ มินามิ อายุ 16 ปี ผู้มีอิทธิพลให้โคยูกิเข้าใกล้ดนตรีจนหลงใหลอย่างไม่อาจถอนตัว

จากนั้นจึงเกิดการรวมตัวเพื่อทำวงดนตรีขึ้นมา โดยมีโคยูกิ-ร้องนำ/กีตาร์, ริวสึเกะ-กีตาร์, จิบะ-ร้องนำ, ไทระ-เบส และซากุ-กลอง พวกเขาค่อยๆ เติบโตขึ้นทีละน้อยจากการเล่นดนตรีร่วมกัน มีความฝันร่วมกัน และลงมือทำตามมันร่วมกัน ชื่อวงของพวกเขามาจากชื่อสุนัขที่ร่างกายเต็มไปด้วยรอยเย็บตัวนั้น “เบ็ค” วงดนตรีเล็กๆ ของเด็กๆ ที่ฝันใหญ่เกินตัวนี้ค่อยๆ เป็นรูปเป็นร่างขึ้น เติบโตจากวงการอินดี้ ได้เล่นในไลฟ์เฮาส์ จนไปสู่เวทีระดับเฟสติวัล

ตัวละครทั้งหมดนั้นผู้เขียนได้รับแรงบันดาลใจมาจากศิลปินตัวจริงทั้งสิ้น อาทิ จิบะ-ร้องนำ ที่มีรูปร่างและสไตล์ไม่ต่างไปจาก แซ็ค เดอ ลา โรชา (Zack de la Rocha) วง Rage Against the Machine แรปดุและมาดกวน โคยูกิ-ร้องนำ/กีตาร์ คาแรกเตอร์คล้ายกับ ทอม โมเรลโล่ (Tom Morello) แต่ก็ผสมผสานกับนักดนตรีอีกหลายคนเข้าไป เช่น เลียม กัลลาเกอร์ (Liam Gallagher) และจอห์น เลนนอน (John Lennon)

สิ่งที่โดดเด่นสำหรับ ก็คือความสมจริงสมจัง ไม่ว่าจะเป็นวงดนตรีที่มีการเอ่ยถึง การเดินเรื่องแบบใส่ใจรายละเอียดของการทำวงดนตรีจริงๆ หรือเทศกาลดนตรีอันยิ่งใหญ่ที่นักดนตรีทุกคนจะต้องใฝ่ฝันถึง เป็นการ์ตูนที่มีเสน่ห์แบบครบถ้วน

Nana

ผลงานจากนักวาดการ์ตูนชื่อดังไอ ยาซาว่า ที่โดดเด่นทั้งลายเส้น แฟชั่นและเนื้อหา หลายคนคงคุ้นเคยกันดีไม่ว่าจะเป็น และ

ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร รายสัปดาห์ของสำนักพิมพ์ชูเอฉะ ตั้งแต่ปี 2000 และหยุดลงเมื่อเดือนมิถุนายน 2009 เนื่องมาจากอาการป่วยของไอ ยาซาว่า ซึ่งในปัจจุบันผลงานเรื่องนี้ก็ยังไม่ได้รับการสานต่อจนจบ แต่ผู้เขียนเคยออกมาแถลงแล้วว่าจะกลับมาเขียนต่ออีกครั้ง

มังงะ มียอดขายกว่า 2.5 ล้านเล่ม ได้รับการดัดแปลงเป็นอนิเมะออกฉายในปี 2006-2007 ความยาว 47 ตอน และถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์โดยแบ่งออกเป็นสองภาคในปี 2005 และ 2006

เป็นเรื่องราวการตีแผ่ความเศร้า ความฝัน ความรัก และมิตรภาพของชีวิต ผ่านตัวละครหลักสองคนที่มีชื่อเหมือนกันคือนานะ

คนแรกคือ โอซากิ นานะ หญิงสาวผู้เป็นนักร้องนำวงพังค์ ชื่อ Black Stones ผู้เดินทางมาโตเกียวด้วยความหวัง และละทิ้งความหลังไว้ยังที่ๆ เธอจากมา คนที่สองคือโคมัตสึ นานะ เป็นคนที่มีบุคลิกตรงข้ามกับโอซากิโดยสิ้นเชิง เธอร่าเริงและมองโลกในแง่ดี โคมัตสึมาโตเกียวด้วยความรักที่มีต่อผู้ชายคนหนึ่ง และนานะทั้งสองก็บังเอิญพบกันบนรถไฟมุ่งหน้าสู่สถานีโตเกียว แล้วความบังเอิญก็ทำหน้าที่ของมันอีกทั้ง เมื่อทั้งคู่กลายมาเป็นผู้เช่าห้องร่วมกัน ในห้องหมายเลข 707

นานะคนหนึ่งรักที่จะมีความฝัน นานะอีกคนหนึ่งฝันที่จะมีความรัก เส้นทางของทั้งสองแม้จะแตกต่างกัน แต่ในทางหนึ่งมันก็คล้ายกัน พวกเธอต่างมุ่งหน้าและมุ่งมั่นเพื่อจะมีตัวตนในแบบของตัวเอง ความเจ็บช้ำสลับหน้ากับความสุขผลัดกันแวะเวียนเข้ามาอยู่บ่อยครั้ง ความเปลี่ยวเหงานำมาซึ่งความอ่อนแอ แล้วความอ่อนแอก็เป็นตัวฉุดรั้งตัวเองไว้ให้ย่ำอยู่กับที่ ความรักและความฝันของทั้งสองนั้นดูเหมือนจะอยู่ไกลเสียเหลือเกิน

Tags: เพลง, ดนตรี, การ์ตูนญี่ปุ่น, อนิเมะ

Tags: นักดนตรี