[NEW] Where We Belong ที่ตรงนั้น มีฉันหรือเปล่า (พ.ศ. 2562) ชีวิตในชั้นบรรยากาศที่แสนบางเบา – THE STANDARD | ฉัน มัน ไม่ ดี หรือ เธอ ไป มี รัก ใหม่ – NATAVIGUIDES

​หนังใหม่ของ คงเดช จาตุรันต์รัศมี เรื่อง นำแสดงโดย เจนนิษฐ์ โอ่ประเสริฐ (เจนนิษฐ์) และแพรวา สุธรรมพงษ์ (มิวสิค) สอง ‘ไอดอล’ แห่งวง BNK48 บอกเล่าเรื่องราวที่เปิดโอกาสให้ผู้ชมได้เลือกมอง ด้านหนึ่ง ว่าด้วยเรื่องของเด็กสาวสองคนผู้ซึ่งชีวิตของพวกเธอมาถึงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญ และสถานการณ์เบื้องหน้า ตลอดจนหนทางที่ต้องก้าวเดินต่อไปล้วนแล้วน่าอึดอัดคับข้อง กระทั่งขมุกขมัว เปรียบไปแล้วก็เหมือนเรือลำน้อยล่องลอยอยู่ท่ามกลางความไม่แน่ไม่นอนของทะเลในฤดูมรสุม และดูเหมือนสิ่งยึดเหนี่ยวทั้งหลาย (ครอบครัว, เพื่อน, สิ่งศักดิ์สิทธิ์) ก็ช่างง่อนแง่นคลอนแคลน หรือพึ่งพาไม่ได้จริงๆจังๆ

​อีกด้านหนึ่ง หนังดูเหมือนชวนให้คนดูตรึกตรองในแง่มุมที่ไม่ได้เป็นเรื่องจำเพาะของสองสาวอีกต่อไป ทว่าเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกับทุกคน พูดง่ายๆ หนังของคงเดชทำให้มโนนึกของพวกเราวนเวียนอยู่กับคำถามที่ว่า เราสามารถควบคุมสิ่งละอันพันละน้อยรอบตัวได้มากน้อยแค่ไหน เพียงใด ชีวิตที่พวกเราดำเนินอยู่นี้เป็นของเรา หรืออยู่ภายใต้การกำหนดกฎเกณฑ์หรือการครอบงำของใครหรืออะไรกันแน่ หนังเหมือนกับเปิดช่องให้ผู้ชมได้ลากเส้นประได้ตามใจชอบ และใครจะพาหนังเรื่องนี้ไปสู่น่านน้ำของการวิพากษ์วิจารณ์สังคม และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง สถานการณ์บ้านเมืองในช่วงปัจจุบัน ที่น่าอึดอัดเหมือนอยู่ในชั้นอากาศบางเบาแบบสตราโทสเฟียร์ (ซึ่งบังเอิญว่าเป็นชื่อของวงดนตรีสมัครเล่นของสาวๆ ในเรื่อง) ก็ไม่น่าจะเป็นเรื่องที่เลื่อนลอย หรือเรื่องที่ทึกทักไปเอง

​นอกจากนี้ แง่มุมปลีกย่อยที่หนังสอดแทรก และเชื่อมโยงกับความเป็นไปรอบด้าน-ก็คือ มีช่องว่างอันมหึมาระหว่างคนสองเจเนอเรชัน คนเป็นพ่อต่อไม่ติดกับคนเป็นลูก กระทั่งต้องเลิกคุยกัน โลกของเด็กสาวกับโลกของคนเป็นพ่อแม่กลายเป็นโลกคนละใบ และเส้นรอบวงของพวกเขาดูเหมือนจะไม่สามารถทับซ้อนกันได้ด้วยประการทั้งปวง ช่วงหนึ่งของหนัง เด็กสาวสองคนถึงกับรำพึงอย่างเคว้งคว้างถึงการเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในภายภาคหน้าของตัวเอง ซึ่งอาจเป็นผลมาจากการไม่มีแบบอย่างที่น่าลอกเลียน

​แต่ไม่ว่าหนังเรื่อง จะสะกิดหรือสัมผัสความนึกคิดของผู้ชมในแง่มุมใด นี่เป็นหนังสะเทือนอารมณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในบทบาทของการตอกย้ำความจริงที่ว่า ชีวิตเป็นเรื่องน่าผิดหวัง และการมีชีวิตอยู่โดยที่ไม่รู้สึกว่าตัวเองสามารถเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ และ/หรือ ไม่สามารถหลอมรวมเป็นส่วนหนึ่งของอะไรก็ตามที่ใหญ่โตกว่านั้น-ก็ช่างเป็นเรื่องที่ยากลำบากและสุดแสนจะทานทน

​อย่างที่หลายคนคงมองเห็นเหมือนๆ กัน ‘หน้าหนัง’ ของ ​ ตามที่ถูกนำเสนอผ่านโปสเตอร์หนัง ทีเซอร์ และเทรลเลอร์ ชวนให้สรุปได้ว่านี่เป็นหนังที่บอกเล่าเรื่องราวของเด็กสาวสองคนที่เขยิบความสัมพันธ์ไปในระดับที่แนบแน่นและลึกซึ้งกว่าความเป็นเพื่อน ส่วนที่ชวนให้โล่งอกก็คือ หนังไม่ได้พาเนื้อหาไปในทิศทางนั้นอย่างจริงๆ จังๆ หรืออีกนัยหนึ่ง นี่ไม่ใช่หนังที่ว่าด้วยการค้นพบอัตลักษณ์ทางเพศของตัวละคร และตราบเท่าที่เนื้อหาส่วนนั้นดำรงอยู่ การที่คนทำหนังไม่ได้พยายามตีกรอบความสัมพันธ์ของตัวละคร ก็ยิ่งทำให้การปะปนระหว่างความรักแบบเพื่อนและแบบคนรัก-กลายเป็นส่วนหนึ่งของความอลหม่านสับสนของตัวละครที่อยู่ในช่วงชีวิตแห่งความว้าวุ่น และน่าจะสอดรับกับโลกความเป็นจริงของคนหนุ่มสาวที่การพยายามแยกแยะความเป็นเพื่อนกับความเป็นแฟน-ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมีเส้นแบ่งชัดเจนตายตัวอีกต่อไป

​จุดใหญ่ใจความของ ​ บอกเล่าเรื่องราวของเด็กสาวที่ชื่อซู (เจนนิษฐ์) ผู้ซึ่งในตอนที่หนังพาผู้ชมไปพบตัวละครนี้ตั้งแต่ฉากแรก เธอตัดสินใจว่าจะไปเรียนต่อ ณ ประเทศฟินแลนด์ ดินแดนที่เธอไม่รู้จักด้วยประการทั้งปวง แต่ว่ากันตามจริง เธอไม่แคร์ด้วยซ้ำ มันอาจจะเป็นประเทศไหนก็ได้ในโลกใบนี้-ตราบเท่าที่มันไม่ใช่อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี และเนื้อหาถัดจากนี้ก็ค่อยๆ ปะติดปะต่อให้ผู้ชมได้รับรู้ต้นสายปลายเหตุ ตลอดจนนำพาพวกเราไปสำรวจชีวิตของตัวละคร ซึ่งว่าไปแล้ว-ก็ไม่เรียบร้อยเท่าไรนัก (แต่มองในอีกแง่มุมหนึ่ง ใครบ้างล่ะที่มีชีวิตเหมือนผ้าพับไว้) และดูเหมือนว่าการพยายามสะสางโน่นนี่นั่นก่อนการเดินทางไกลจะเป็นภารกิจหลักของตัวละคร และสองในหลายสิ่งที่ดูเหมือนเป็นเรื่องเร่งด่วนได้แก่การคืนดีกับ (อดีต) เพื่อนสนิทที่ชื่อมิว (พัศชนันท์ เจียจิรโชติ หรือ อร BNK48) ซึ่งครั้งหนึ่ง มีสถานะเป็น BFF หรือ Best Friend Forever

​อีกหนึ่งได้แก่การหาทางยุติสถานการณ์มึนตึง และเมินเฉยกับผู้เป็นพ่อ (สวมบทโดย ขจรศักดิ์ รัตนนิสสัย ที่ห่างหายไปจากจอเงินเป็นเวลาเนิ่นนาน) ซึ่งไม่เห็นด้วยอย่างชนิดหัวชนฝากับการตัดสินใจของลูกสาว และไม่ยอมทั้งพูดคุยด้วยและเซ็นใบอนุญาตในฐานะผู้ปกครอง ทั้งๆ ที่หนังบอกให้รู้ว่า เด็กสาวบรรลุนิติภาวะแล้ว เลือกตั้งได้แล้ว หรืออีกนัยหนึ่ง สามารถตัดสินใจได้ด้วยตัวเอง (โดยปริยาย นี่เป็นชีวิตที่อย่างไรเสีย-ก็ต้องมี ‘ผู้ปกครอง’)

​แต่ก็นั่นแหละ ปมขัดแย้งจริงๆ ของตัวละครไม่ใช่เรื่องภายนอกเท่ากับสภาวะภายใน และว่าไปแล้ว สถานการณ์ของซูก็คล้ายๆ กับของตัวเอกในหนังของ Lasse Hailstorm เรื่อง ที่ดูเหมือนทุกอย่างรอบตัวฉุดรั้งชายหนุ่มไม่ให้ทำในสิ่งที่มุ่งมาดปรารถนา (อันได้แก่การไปจากเมืองที่ไร้อนาคตแห่งนี้) และเจ้าตัวต้องมีชีวิตเพื่อคนรอบข้างตลอดเวลา ในกรณีของซู ในฐานะพี่สาวคนโต เธอมีกิจการร้านก๋วยเตี๋ยวหมูเลียงของครอบครัวที่ต้องรับช่วงต่อ และน้องชายซึ่งกำลัง ‘งอกงาม’ ในแบบฉบับของตัวเอง-ที่ต้องดูแล อีกทั้งปมติดค้างบางอย่างเกี่ยวกับผู้เป็นแม่-ซึ่งไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกต่อไปแล้ว ก็รบกวนความรู้สึกของเจ้าตัวตลอดเวลา

​มากกว่าครึ่งค่อนของหนังเรื่อง อาจจะบอกเล่าเรื่องของซู แต่อีกส่วนที่สำคัญไม่แพ้กันเกี่ยวข้องกับเบลล์ (แพรวา) BFF คนใหม่ของซู ผู้ซึ่งครอบครัวของเธอแตกฉานซ่านเซ็น และชีวิตของสาวน้อยไม่มีอะไรให้ยึดโยงเท่าใดนัก หรือจะว่าไปแล้ว ซูเป็นเหมือน ‘โลกทั้งใบ’ ของเบลล์ เป็นทั้งเหตุผลและความหมาย และแน่นอนว่าเธอไม่เห็นด้วยอย่างสุดลิ่มทิ่มประตูกับการตัดสินใจไปเมืองนอกของซู และเป็นไปได้อย่างย่ิงว่ายิ่งเวลาผ่านพ้นไป ความรู้สึกก้นบึ้งของเบลล์อธิบายได้ด้วยชื่อภาษาไทยของหนังเรื่องนี้

​แต่ไม่ว่าเนื้อหาจะพัฒนาไปเช่นไร ความท้าทายยิ่งยวดของ ได้แก่การที่หนังไม่ได้มีสิ่งที่เรียกว่าพล็อตเรื่องที่แต่ละเหตุการณ์กอดเกี่ยวกันด้วยตรรกะและเหตุผลอย่างแน่นหนาและตายตัว และรูปแบบการเดินเรื่องมีลักษณะคล้ายภาพคอลลาจที่เหตุการณ์น้อยใหญ่ค่อยๆ ปะติดปะต่อให้ผู้ชม ไม่เพียงได้รับรู้ถึงความกระอักกระอ่วนของเด็กสาวทั้งสองคน ทว่าค่อยๆ ดำดิ่งลงไปในห้วงคิดคำนึงของตัวละคร ขณะที่สไตล์การกำกับของคงเดชก็ไม่มีใครเหมือน และไม่เหมือนใครจริงๆ หลายช่วงคลับคล้ายกับจะมุ่งหน้าไปในทิศทางของหนังตลกหน้าตาย แต่จนแล้วจนรอด เขากลับไม่ยอมปล่อยให้คนดูได้ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังๆ

​อีกทั้งหนังยังสอดแทรกไว้ด้วยฉากที่อาจเรียกได้ว่าพิลึกพิลั่น และแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่มันจะไม่ลงเอยอย่างน่าอับอายขายหน้า ทว่าผลลัพธ์ที่ออกมากลับเหนือความคาดหมายจริงๆ หนึ่งในนั้นได้แก่ฉากทรงเจ้าเข้าผีที่สุดแสนประดักประเดิด ทว่ามันกลับกลายเป็นโมเมนต์ที่ทั้งขึงขังจริงจัง อธิบายบางเรื่องที่น่าฉงนสนเท่ห์ให้กับคนดู รวมถึงยังนำไปสู่จุดหักเหบางอย่างในชีวิตของตัวละคร และทั้งหมดทั้งมวลและรวมถึงอีกหลายส่วนที่ไม่ได้กล่าวถึง-สะท้อนถึงทักษะ ความละเอียด และอ่อนไหวของคนทำหนังที่หาตัวจับได้ยากจริงๆ

​และแน่นอน การแสดงที่ราบรื่นและเป็นธรรมชาติของทั้งเจนนิษฐ์และแพรวา พูดได้อย่างไม่ต้องอ้ำอึ้งว่า ความสำเร็จหรือล้มเหลวของหนังอยู่ที่แอ็กติ้งของทั้งสองคนมากกว่าครึ่งค่อน และสองสาวก็ดลบันดาลให้คนดูเชื่อโดยปราศจากข้อสงสัยในตัวละคร หรืออีกนัยหนึ่ง พวกเธอทำให้ทั้งซูและเบลล์เป็นตัวละครที่น่าสงสารเห็นใจ คนหนึ่งเหมือนตกลงไปในบ่อทรายดูด และกำลังดิ้นรนให้ตัวเองหลุดพ้นทุกวิถีทาง อีกคนหนึ่งกำลังหาทางทะนุถนอมห้วงเวลาที่อาจจะผ่านพ้นไปแล้วและไม่หวนคืน แต่อะไรก็ไม่น่าเศร้าเท่ากับสิ่งที่คนทั้งสองวาดหวังกลับเป็นอะไรที่สวนทางกัน

ส่วนตัวไม่ได้ติดตามบทบาทของคนทั้งสองในฐานะไอดอลของวง BNK48 แต่เชื่อว่าหากเจนนิษฐ์ และแพรวาจะหันมาเอาดีทางด้านการแสดง พรสวรรค์ที่มีอยู่อย่างล้นเหลือของทั้งสองคนก็น่าจะพาพวกเธอไปได้ไกลแสนไกล

(พ.ศ. 2562)

กำกับ-คงเดช จาตุรันต์รัศมี ผู้แสดง-เจนนิษฐ์ โอ่ประเสริฐ, แพรวา สุธรรมพงษ์, พัศชนันท์ เจียจิรโชติ  

พิสูจน์อักษร: ลักษณ์นารา พักตร์เพียงจันทร์

เนื้อเพลง ตำรารัก (Lovetext♡!) – LAZYHOLIC

คอร์ดเพลง ตำรารัก (Lovetext♡!) LAZYHOLIC
[ ดนตรี ]

You freaking sexy You made me crazy
Cuz’ I with u lady เธอทำให้ฉันหลงเธอ
my queen, my boo, my baby
ใจของฉันมันเริ่มจะพอง
เมื่อเธอนั้นมองไม่เคยจะไปไหน

ในบางเวลาที่ฉันได้คุย
มันทำให้ฉันโคตรมีความสุข
เรื่องที่เราได้คุยประจำ มันทำให้ยิ้มไม่หุบ
ตอนที่เราได้เจอกับเธอ
มันทำให้ฉันแฮปปี้ไม่หยุด
บอกกับตัวเองเสมอ ถ้าฉันนั้นชอบก็ไปให้สุด

บางเวลานะ ฉันแค่อยากจะหยุดมันเอาไว้
อยากจะอ่านจิตใจของเธอ
ว่าเธออยากอยู่กับเราไหม

แต่ว่าทุกการกระทำ
มันทำให้ฉันหลงเธอไม่ไหวและ
ที่หน้าแดง ตาตี๋ ยิ้มกว้างก็เพราะ

*
You’re so cute ตามตำรารัก
เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ฉันได้เจอเธอ
You’re my boo, and I am your boo
Look into my eyes เธอก็รู้ฉันเขินเธอ

**
แต่จากนึ้ไม่รู้ยังไงต่อ
ฉันควรพัก หรือว่าควรไปต่อ
แต่สุดท้ายฉันยังคงไปต่อ
เรื่องแค่นี้มันไม่เป็นไรหรอก
แค่ช่วยเขินฉันที..
เธอช่วยเขินฉันที..
แค่ช่วยเขินฉันที..
เธอช่วยเขินหน่อย เธอช่วยเขินหน่อย

Wo ai ni รักคุณนะเป็นภาษาจีน
เธอเองไม่กินของทอด
เพราะว่าเธอชอบอาหารลีน

แต่ฉันจะพาไปกินบุฟเฟ่ ละต่อกันด้วยอาหารจีน
เธออยากจะกินอะไร
ละคนน่ารักฉันพร้อมจะเปย์ให้หมด

ฉันถามถึงเรื่องเธอมีใจ แล้วเธอหนะมีไหม
ตลอดเวลาที่ผ่านมาล่ะ มันดีไหม

อยากจะอยู่ข้างเธอไปนานกว่านี้นะ
แต่กลัวจะอยู่ไป ฉันจะกลายเป็นเพื่อนซี้เอา

Hey hey hey hey.. hey hey hey
ฉันก็คงไม่ลืมเธอไปอยู่ดี
ช่วงเวลาที่ดีแบบนี้ oh baby
สัญญาจะอยู่กับฉันตลอดไป

*
You’re so cute ตามตำรารัก
เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ฉันได้เจอเธอ
You’re my boo, and I am your boo
Look into my eyes เธอก็รู้ฉันเขินเธอ

**
แต่จากนึ้ไม่รู้ยังไงต่อ
ฉันควรพัก หรือว่าควรไปต่อ
แต่สุดท้ายฉันยังคงไปต่อ
เรื่องแค่นี้มันไม่เป็นไรหรอก
แค่ช่วยเขินฉันที..
เธอช่วยเขินฉันที..
แค่ช่วยเขินฉันที..
เธอช่วยเขินหน่อย เธอช่วยเขินหน่อย

เนื้อเพลง: ตำรารัก (Lovetext♡!)
ศิลปิน: LAZYHOLIC