คำสรรพนาม (Pronouns) คือคำที่ใช้แทนชื่อคน สัตว์ สิ่งของ สถานที่และสิ่งนามธรรม (คำนาม) เพื่อเลี่ยงไม่กล่าวคำนามนั้นซ้ำซากในประโยค ตัวอย่างเช่น

“The pupil will succeed in the pupil’s efforts if the pupil is ambitious”

เราสามารถย่นให้เหลือ

“The pupil will succeed in efforts if is ambitious.”

นอกจากนี้ยังใช้ในประโยคคำถาม

” house is that?”

จะเห็นว่าคำสรรพนามใช้แทนชื่อเจ้าของในระหว่างที่ยังไม่ทราบ

• (Personal Pronoun) นอกจากนี้ยังรวม (Possessive Pronoun) และ (Reflexive Pronoun)
• (Relative Pronoun)
• (Indefinite Pronoun)
• (Demonstrative Pronoun)
• (Interrogative Pronoun)

มีไว้สำหรับใช้แทนชื่อของผู้พูด ผู้ฟัง และบุคคล สัตว์ สิ่งของที่เอ่ยถึง บุรุษสรรพนามแบ่งออกเป็น 2 พจน์ 3 บุรุษ ดังนี้

เอกพจน์

พหูพจน์

บุรุษที่ 1

I

we

บุรุษที่ 2

you

you

บุรุษที่ 3

he (เพศชาย)

they

she (เพศหญิง)

it (ไม่ระบุเพศ)

นอกจากนี้ บุรุษสรรพนาม ยังแจกออกไปได้อีก 5 รูป ดังนี้

สรรพนามรูปประธาน

สรรพนามรูปกรรม

สามีคุณศัพท์
(บอกเจ้าของ)

สามีสรรพนาม
(บอกเจ้าของ)

สรรพนามสะท้อน
(เน้นย้ำ)

I
me
my
mine
myself

We
us
our
ours
ourselves

You
you
your
yours
yourself, yourselves

He
him
his
his
himself

She
her
her
hers
herself

It
it
its
its
itself

They
them
their
theirs
themselves

สรรพนามรูปประธานทำหน้าที่เป็นประธานในประโยค หรือเป็นส่วนเติมเต็มของกริยา ซึ่งสังเกตได้จากตำแหน่งที่วางอยู่หลังกริยา to be เช่น

It is who can speak English. ผมเองเป็นผู้พูดภาษาอังกฤษได้

กรณีภาษาอังกฤษพูด สรรพนามที่ใช้เป็นภาคแสดงอาจใช้รูปกรรม เช่น

“I am sure it was .”

“I am sure it was .” ฉันมั่นใจว่าเป็นเขา

การใช้เหมือนกับ สัมพันธการกของคำนาม (โดยเปลี่ยนคำนามเป็นคำสรรพนามที่สอดคล้องกัน เช่น Mark’s เป็น his, yesterday’s เป็น its)

สามีสรรพนามแท้จริงแล้วเป็น double possessive เช่น

In New York I read a newspaper criticism one day, commenting upon a letter .—Id.

= my letter

1. เป็นวัตถุโดยตรงของกริยา เช่น

   They all handled .—Lamb

2. เป็นวัตถุของบุพบท เช่น

   Time is behind and before .—Carlyle.

3. เป็นนามวลีขยาย (in apposition) เช่น

   She sate all last summer by the bedside of the blind beggar, that so often and so gladly I talked with.—De Quincey.

   him = the blind beggar และประโยค “that so often and so gladly I talked with.” ต่อมาล้วนขยายขอทานผู้นี้

4. ใช้ในความหมายว่า “ให้ใคร” เช่น

   Both joined in making a present.—Macaulay ทั้งสองร่วมกันสร้างของขวัญให้เขา

1. บางครั้ง you ใช้โดยไม่ได้เจาะจงผู้ใด อาจมีหน้าที่คล้ายอนิยมสรรพนาม (คล้ายกับเวลาผู้เขียนสื่อสารกับผู้อ่าน) เช่น

   To empty here, must condense there.—Emerson.

2. It สามารถใช้แทนกลุ่มคำก่อนหน้านั้นได้ เช่น

   If any man should do wrong merely out of ill nature, why, yet is but like the thorn or brier, which prick and scratch because they can do no other.—Bacon.

   คำว่า it ในที่นี้หมายความถึง “any man’s doing wrong merely out of ill nature.”

3. It สามารถใช้เป็นประธานทางไวยากรณ์ของประธานจริงที่ตามหลังมาได้ เช่น

   is a pity .—Addison.

   “[T]hat he has so much learning, or that he has not a great deal more” เป็นประธานจริงของประโยค

4. It สามารถใช้แทนวัตถุไม่มีตัวตนซึ่งไม่ต้องการประธานอื่น เช่น

   And when I awoke, rained.—Coleridge.

   (หมายเหตุ: ในภาษาไทย “ฝนตก” เป็นประโยคโดยมี “ฝน” เป็นประธานของประโยค แต่ในภาษาอังกฤษ เป็นคำกริยา ไม่ใช่คำนาม)

   คำว่า There ก็มีการใช้ลักษณะนี้ เช่น

   are two cups on the table.

5. It สามารถใช้เป็นวัตถุไม่มีตัวตนหรือไม่เจาะจงของคำกริยาหรือคำบุพบท เช่น

   I made up my mind to foot it.—Hawthorne.

6. บางครั้งสรรพนามรูปกรรมใช้แทนสรรพนามสะท้อนได้ เป็นการใช้เป็นกรรมรอง (dative) ของประโยค เช่น

   “I found a good book.”

1. เป็นวัตถุของคำกริยาหรือบุพบท และหมายความถึงบุคคลหรือสิ่งเดียวกับประธาน เช่น

   We fill with ancient learning.

2. เพื่อเน้นคำนามหรือสรรพนาม เช่น

   Threats to all;

   To you , to us, to every one. —Id.

   ซึ่งบางครั้งมีการละคำสรรพนามก่อนหน้าสรรพนามสะท้อนในฐานที่เข้าใจ เช่น

   Only can inspire whom it will.—Emerson.

   (= Only it itself …)

3. ใช้แทนบุรุษสรรพนาม เช่น

   Lord Altamont designed to take his son and .—De Quincey.

ใช้แทนนามคำที่อยู่ข้างหน้า (antecedent), ใช้เชื่อมประโยค มีข้อดีเชื่อมประโยคสั้น ๆ ให้ยาวขึ้นและทำให้ลื่นไหลมากขึ้น เช่น

“The last of all the Bards was he. These bards sang of Border chivalry.”

ย่อเป็น

“The last of all the Bards was he, sung of Border chivalry.”

ประโยคตัวอย่าง the last of all the Bards เป็น antecedent

ประพันธสรรพนาม ได้แก่ (รวม และ ), , ,

สำหรับการเลือกใช้ประพันธสรรนาม

เอกพจน์

พหูพจน์

กรรตุการก

who, which, that, what

กรรมการก

who(m), which, that, what

สัมพันธการก

whose

• และ ใช้เชื่อมเกี่ยวกับบุคคล หรือบางกรณีใช้กับสัตว์ที่ลักษณะหรือนิสัยนั้นทำให้ดูสำคัญหรือน่าสนใจ เช่น

  The little gorilla, wound I had dressed, flung its arms around my neck.—Thackeray.

• ใช้เชื่อมในลักษณะสัมพันธการก

  That man is little to be envied patriotism would not gain force upon the plain of Marathon.—Dr Johnson.

• และ ใช้กับวัตถุ สถานที่ สิ่งนามธรรม

  The snow was three inches deep and still falling, prevented him from taking his usual ride.—Irving.

  The judge … bought up all the pigs could be had.—Lamb

• What ใช้กับวัตถุเสมอ มักไม่แสดง antecedent หรือถ้ามี จะเป็นการเน้น

” can’t be cured must be endured.”

What a man does, he has.—Emerson.

ประโยคแรกไม่มี antecedent ส่วนประโยคที่สองกลุ่มคำ “[w]hat a man does” เป็น antecedent

และ ใช้เป็นประพันธสรรพนามได้ในบางประโยค ตัวอย่างเช่น

There is nothing is related to us, nothing does not interest us.—Emerson.

I have not from your eyes that gentleness

And show of love I was wont to have.

—Shakespeare

ในประโยคแรก เทียบเท่ากับ ; ใช้เหมือนกับ หรือ

ใช้สันธาน , , ฯลฯ แทน , , ฯลฯ เช่น

The sovereignty of this nature we speak.—Id.

ประโยคข้างต้น whereof ใช้แทน of which

อาจมีการละประพันธสรรพนามในภาษาอังกฤษพูด เช่น

These are the sounds ‸ we feed upon.—Fletcher.

There isn’t one here ‸ knows how to play ball.

‸ แทนตำแหน่งของประพันธสรรพนามที่ละ

ใช้แทนนามที่ไม่เจาะจง ประกอบด้วย , , , ; และคำที่ใช้น้อยหรือใช้ในบทกวี , , , นอกจากนี้ , และ ซึ่งเป็นประพันธสรรพนามอาจใช้เป็นอนิยมสรรพนามก็ได้ ตัวอย่างเช่น

It is no proof of a man’s understanding, to be able to affirm he pleases.—Emerson

Do we can, summer will have its flies.—Emerson

เป็นการพาดพิงถึงบุคคลหรือสิ่งของในประโยคอื่น หรืออาจเป็นทั้งประโยค (ระวังสับสนกับคำคุณศัพท์ชี้เฉพาะ)

เอกพจน์

พหูพจน์

this
that
one
the former
the latter
the other
such

these
those
ones
the formers
the latters
the others
such

ตัวอย่างเช่น

I did not say in so many words.

are a few isolated instances, accidentally preserved.

ใช้แทนนามในส่วนของคำถาม ปัจจุบันที่มีใช้ได้แก่ (รวม , ), , ,

เอกพจน์

เอกพจน์และพหูพจน์

กรรตุการก

what?

who?
which?

กรรมการก

what?

who(m)?
which?

สัมพันธการก

—

whose?

เป็นสรรพนามไว้ถามเกี่ยวกับบุคคล เช่น

is she in bloody coronation robes from Rheims?—De Quincey.

เป็นคำที่ใช้ได้ทั้งกรรตุการกและกรรมการก สำหรับสำหรับการแยกให้ดูว่าเป็นประธานหรือกรรมของกริยา

เป็นสรรพนามไว้ถามเกี่ยวกับบุคคลหรือสิ่งของก็ได้ สังเกตว่าเป็นการเจาะจงบุคคลหรือสิ่งของจากบุคคลหรือสิ่งของที่ผู้ถามทราบอยู่ก่อนแล้ว เช่น

of you, shall we say, doth love us most?—Shakespeare.

เป็นสรรพนามไว้ถามเกี่ยวกับสิ่งของ สิ่งที่เป็นนามธรรม หรือการกระทำ เช่น

is so rare as a day in June?—Lowell.

หมายถึง คำสรรพนามที่ใช้แทนชื่อบุคคลหรือสิ่งของโดยพิจารณาทีละคนหรือทีละสิ่งแยกกัน เช่น , , ,

ตัวอย่างการใช้ เช่น

They stood, or sat, or reclined, as seemed good to .

As two yoke devils sworn to purpose.

Numeral pronouns

[

แก้ไข

]

ใช้แทนบุคคลหรือสิ่งของที่ไม่ทราบปริมาณหรือจำนวน เช่น , , , , , , , , ,

ตัวอย่างการใช้ เช่น

Trusting too much to care is the ruin of .

might be said on both sides.

จะเห็นว่าตัวอย่างข้างต้นไม่มี antecedent และมีหน้าที่เสมือนอนิยมสรรพนาม

one มีรูปสะท้อน ได้แก่ oneself (หรือ one’s self) ตัวอย่างเช่น

The best way to punish for doing ill seems to me to go and do good.—Kingsley.

หลายครั้งที่เราเจอกริยาเติม ing แล้วตัดสินเลยว่านี่คือคำกริยา อ๊ะๆ นั่นไม่ใช่เสมอไปค่ะ เพราะคำกริยาเติม ing ในภาษาอังกฤษมี 2 ประเภท คือ ประเภทแรกเรียกว่า present participle เป็นคำกริยาเติม ing เพื่อทำให้ประโยคนั้นเป็นรูป Continuous Tense และอีกประเภทหนึ่งคือ Gerund (เจอรันสฺ) เป็นกริยาเติม ing ที่มีรูปร่างหน้าตาเหมือน present participle เลย แต่กลับทำหน้าที่เป็น “คำนาม”

Gerund คืออะไร?

พูดง่าย ๆ เลยว่า Gerund คือ คำกริยาเติม ing (V-ing) ที่ทำหน้าที่เป็นคำนาม เรียกกันว่า กริยานาม

หน้าที่ของ Gerund คือ?

อย่างที่กล่าวแล้วว่า Gerund ทำหน้าที่เหมือนคำนาม สามารถอยู่ได้ทั้งหน้า กลาง และหลังของประโยค ดังนั้นคำนามทำหน้าที่อะไรได้ Gerund ก็ทำได้เช่นกัน ดังนี้

1. Gerund ทำหน้าที่เป็นประธาน (Subject) ของประโยค เช่น
   Eating vegetables and fruits is good for your health.
   (การกินผักและผลไม้ดีต่อสุขภาพของคุณ)

   Getting a good job is not easy.
   (การจะได้งานดี ๆ มันไม่ง่ายหรอกนะ)

   Fishing is fun.
   (การตกปลาสนุกจัง)

2. Gerund ทำหน้าที่เป็นกรรม (Object) ของประโยค แบ่งออกเป็น 2 แบบ คือ
   2.1.เป็นกรรมของกริยา transitive verb (vt) + gerund  **transitive verb คือ กริยาที่ต้องมีกรรมมารองรับ** เช่น

        He enjoys reading.
        (เขาสนุกกับการอ่านหนังสือ)

        Tom avoided talking to his boss.
        (ทอมหลีกเลี่ยงการคุยกับหัวหน้าของเขา)

        I just can’t stop loving you.
        (ฉันไม่สามารถหยุด(การ)รักคุณได้)

คำกริยาบางกลุ่มที่ต้องตามด้วย Gerund เช่น

  admit
  (ยอมรับ)                                    

  appreciate
  (ซาบซึ้ง)

  anticipate
  (คาดหวัง)

  avoid
  (หลีกเลี่ยง) 

  begin
  (เริ่มต้น)

  can’t help
  (ไม่อาจหยุดต่อการทำบางสิ่งได้)

  can’t stand
  (ไม่อาจทนต่อการทำบางสิ่งได้)

  compare  
  (เปรียบเทียบ)

  confess   
  (สารภาพ)      

  continue
  (ต่อเนื่อง)

  consider
  (พิจารณา)

  delay
  (ทำให้ช้า)

  deny  
  (ปฏิเสธ)        

  detest    
  (รังเกียจ)

  dislike 
  (ไม่ชอบ)

  escape
  (หลบหนี) 

  excuse
  (แก้ตัว อ้าง)

  enjoy
  (สนุก)

  fancy
  (นึก จินตนาการ)    

  finish
  (เสร็จ)

  forget
  (ลืม)   

  forgive  
  (ยกโทษ)      

  hate
  (เกลียด) 

  imagine
  (จินตนาการ)      

  intend
  (ตั้งใจ)

  keep
  (ทำบางอย่างต่อไป)

  like
  (ชอบ)

  love
  (รัก)

  mind
  (รังเกียจ)

  miss  
  (พลาด)          

  need  
  (จำเป็น) 

  practice 
  (ฝึกฝน)

  prefer
  (ชื่นชอบ)     

  postpone
  (เลื่อน)          

  quit
  (หยุด ล้มเลิก)

  recall
  (หวนคิดถึง)

  recommend
  (แนะนำ)

  regret
  (เสียใจ)

  remember  
  (จำ)    

  risk 
  (เสี่ยง)                 

  start
  (เริ่ม)

  stop  
  (หยุด)   

  suggest
  (แนะนำ)

  tolerate
  (อดทนต่อความยากลำบาก)

  try
  (พยายาม)

  understand 
  (เข้าใจ)

  urge
  (กระตุ้น)

  want
  (ต้องการ)

 

   2.2. Gerund เป็นกรรมของบุพบท (Prepositions) ตามกฎแล้วคำที่ตามหลังคำบุพบทต้องเป็นคำนาม แต่ถ้าจะตามด้วยคำกริยาต้องเป็น Gerund เช่น

        Tom is good at playing football.
        (ทอมเก่งในการเล่นฟุตบอล)

        You can improve your English by using the internet.
        (คุณสามารถพัฒนาภาษาอังกฤษของคุณได้โดยการใช้อินเทอร์เน็ต)

        We are looking forward to going to Italy.
        (เรากำลังตั้งตารอที่จะไปอิตาลี)

ระวัง! คำกริยาวลี (Phrasal Verbs) บางคำที่ประกอบด้วยคำว่า ‘to’ ที่เป็นคำบุพบท เช่น look forward to (ตั้งตารอ), take to (นำไปยัง), accustomed to (คุ้นเคย, เคยชิน), get around to (ได้ทำ, ทำเสร็จ) และ used to (เคยชิน) ดังนั้นต้องจำไว้เลยว่า ‘to’ ในกริยาวลีเหล่านี้เป็นคำบุพบท จึงต้องตามด้วย Gerund

3. Gerund เป็นส่วนเติมเต็มของประโยค (Complement) มักตามหลัง Verb to be เช่น

   The knowledge is learning something everyday.
   (ความรู้คือการเรียนรู้สิ่งต่าง ๆ ทุกวัน)

   The hardest thing about learning English is understanding the gerund.
   (สิ่งที่ยากที่สุดเกี่ยวกับการเรียนภาษาอังกฤษก็คือความเข้าใจเรื่องกริยานามนี่แหละ)

4. ใช้ Gerund ตามหลังคำคุณศัพท์บางคำ เช่น afraid of (กลัว), fond of (ชอบที่จะ), interested in (สนใจใน), proud of (ภูมิใจกับ), busy (ยุ่ง) เป็นต้น เช่น

   They are afraid of losing the match.
   (พวกเขากลัวแพ้การแข่งขัน)

นี่เป็นหน้าที่หลัก ๆ ของ Gerund ที่ต้องเรียนรู้และระมัดระวังหากเจอประโยคที่มี v-ing เราต้องพิจารณาดูให้ดีว่าเป็น Gerund หรือ present participle

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง
>> หลักการใช้ Present Participle (V-ing)

ภาพปก : Pixabay