Skip to content
Home » [NEW] | พยัญชนะ ภาษาอังกฤษเรียกว่า – NATAVIGUIDES

[NEW] | พยัญชนะ ภาษาอังกฤษเรียกว่า – NATAVIGUIDES

พยัญชนะ ภาษาอังกฤษเรียกว่า: คุณกำลังดูกระทู้

               ภาษาบาลีมีหลักไวยากรณ์เฉพาะไม่เหมือนภาษาใดในโลก เพราะเป็นภาษาที่มีเพศครบสามเพศคือเพศชาย เพศหญิง และไม่ระบุเพศ คำแต่ละจึงบ่งบอกถึงเพศ บางอย่างได้มาจากธรรมชาติเช่นผู้ชายก็เป็นเพศชาย ผู้หญิงก็เป็นเพศหญิง บางอย่างไม่อาจระบุเศได้ว่าเป็นหญิงหรือชายจึงมีเพศหนึ่งเพื่อจำแนกให้ชัดเจน ในบทนี้จะเริ่มต้นด้วยหลักไวยากรณ์เบื้องต้น ว่าด้วยตัวอักษรและสระ พร้อมทั้งวิธีการเขียนโดยใช้อักษรไทยและโรมัน ผู้สนใจศึกษาสามารถอ่านและเข้าใจได้โดยง่าย

 

บทที่ 2 
ไวยากรณ์ภาษาบาลี

               ในเอกสารนี้ใช้คำสองคำคือภาษามคธและภาษาบาลี แต่ต่อจากนี้ไปขอใช้คำว่าภาษาบาลีเพื่อจะได้ตรงกับรายวิชา  ไวยากรณ์ภาษาบาลีมีกฏเกณฑ์ที่แน่นอน ผู้เริ่มต้นศึกษาต้องรู้จักกับพยัญชนะและสระของภาษาบาลีก่อนจากนั้นจึงค่อยๆถ่ายเสียงภาษาบาลีด้วยอักษรโรมัน บาลีไวยากรณ์นั้นเขียนเป็นภาษาบาลีว่า “ปาลีเวยฺยากรณํ”  แปลว่าปกรณ์เป็นเครื่องทำให้แจ้งซึ่งบาลีมีบทวิเคราะห์ว่า ปาลึ วฺยากรโรติ เตนาติ ปาลิกรณํ แปลตามบทวิเคราะห์ว่า อาจารย์ย่อมกระทำให้แจ้งซึ่งบาลีด้วยปกรณ์นั้น เพราะเหตุนั้น ปกรณ์นั้นชื่อว่า ปาลิเวยฺยากรณํ   นักศึกษาภาษาบาลีในประเทศไทยได้นำคำว่า “บาลี” มาใช้ในความหมายว่า “ภาษาที่รักษาพุทธพจน์”  แต่คำว่า “บาลี” ไม่ใช่ภาษาแต่หมายถึงตำราหลักหรือคัมภีร์ชั้นต้นของพระพุทธศาสนาที่บันทึกคำสอนของพระพุทธเจ้าไว้  ดังนั้นก่อนที่จะศึกษาวิชาบาลีเพื่อการศึกษาค้นคว้าพระพุทธศาสนา จึงจำเป็นต้องรู้จักไวยากรณ์ภาษาบาลีโดยสังเขป

บาลีไวยากรณ์ 4 ภาค

               บาลีไวยากรณ์แบ่งออกเป็น 4 ภาคคือ อักขรวิธี  วจีวิภาค  วากยสัมพันธ์  และฉันทลักษณะ(สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส,บาลีไวยากรณ์(สมัญญาภิธาน), พิมพ์ครั้งที่ 36,(กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย,2536), หน้า 5.
               1. อักขรวิธี ว่าด้วยอักษร จัดเป็น 2 คือ(1)สมัญญาภิธานแสดงชื่ออักษร ที่เป็นสระ และพยัญชนะ พร้อมทั้งฐานกรณ์  (2)สนธิ ต่ออักษรที่อยู่ในคำอื่น ให้เนื่องเป็นอันเดียวกัน
               2. วจีวิภาค แบ่งคำพูดออกเป็น 6 ส่วน คือ นาม  อัพยยศัพท์  สมาส  ตัทธิต  อาขยาต  กิตต์ 
                3. วากยสัมพันธ์ ว่าด้วยการก และประพันธ์ผูกคำพูดที่แบ่งไว้ในวจีวิภาค ให้เข้าเป็นประโยคอันเดียวกัน
               4. ฉันทลักษณะ แสดงวิธีแต่งฉันท์ คือคาถาที่เป็นวรรณพฤทธิ์และมาตราพฤทธิ์   
               ในชั้นนี้จะศึกษาเพียง 2 ภาคเท่านั้นคืออักขรวิธี  วจีวิภาค  ส่วนวากยสัมพันธ์  และฉันทลักษณะจะได้ศึกษาในชั้นสูงต่อไปอักษรภาษาบาลี(อักขรวิธี)  
               อักษรภาษาบาลีนั้นเป็นอย่างไร ไม่มีใครรู้ เพราะได้สาบสูญไปนานมากแล้ว ในภายหลังเมื่อชนชาติใดจะนำภาษาบาลีไปใช้ ก็เพียงแต่นำเสียงหรือคำพูดไปใช้เท่านั้น วิธีการเขียนหรือสะกดก็จะเป็นเรื่องของชนชาตินั้นนำอักษรของตนไปใช้เอง ในที่นี้ขอแสดงการเขียนคำในภาษาบาลีด้วยอักษรภาษาไทยและอักษรภาษาอังกฤษ (โรมัน)

ความหมายของอักษร 

คำว่า “อักษร” มีความหมาย 2 อย่าง คือ

1. มีความหมายว่า สภาพที่ไม่เสื่อมสิ้นไป ใช้เป็นชื่อเรียก พระนิพพาน
           มีวิเคราะห์ว่า ขรนฺติ วินสฺสนฺตีติ ขรา, สงฺขตา เต ยตฺถ น สนฺติ, ตํ อกฺขรํ, ขรสงขาตานํ วา สงฺขตานํ ปฏิปกฺขตฺตา อกฺขรํ         ธรรมที่ชื่อว่า ขระ เพราะ อรรถว่า ย่อมสิ้นไป เสื่อมไป,ได้แก่ สังขตธรรม, สังขตะธรรม เหล่านั้น ไม่มีในที่ใด ที่นั้น ชื่อว่าอักขระ อีกอย่างหนึ่ง ที่ชื่อว่า อักขระ เพราะเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับสังขตธรรม
  ในคัมภีร์อภิธานวรรณนา แปลว่า นิพพานเป็นธรรมที่ไม่มีความเสื่อมเหล่านั้น จึงชื่อว่า อักขระ, นิพพานชื่อว่า อักขระ เพราะเป็นปฏิปักษ์ต่อสังขตธรรม คือสิ่งที่เสื่อม คำว่า อักขระ จัดเป็นชื่อเรียกพระนิพพานอย่างหนึ่งในบรรดาชื่อพระนิพพานทั้งหมด 46 ชื่อ
2. หมายถึงตัวหนังสือ 
               ในคัมภีร์อภิธานัปปทีปิกา แสดงความหมายไว้ว่า อกฺขรํ อการาทิ อักษร มี อ อักษรเป็นต้นฯ คัมภีร์อภิธานวรรณนา แสดงความหมายของวัณณะ และอักษร ไว้ดังนี้  อตฺโถ วณฺณียติ ปกาสียติ เอเตนาติ วณฺโณ อักษรสำหรับใช้เขียนบอกเนื้อความชื่อว่า วัณณะ  น ขรนฺตีติ อกฺขโร วัณณะที่ใช้เขียนบอกเนื้อความนั้นเป็นสิ่งไม่สิ้นไป จึงได้ชื่อว่า อักขระ 
               อักขระในภาษาบาลี มี 41 ตัว แบ่งเป็นสระ 8 ตัว พยัญชนะ 33 ตัว  เสียงพยัญชนะในภาษาบาลีมีอยู่ 33 ตัว และสระ 8 ตัว

สระ (Vowels)
               (1.) อักขระเบื้องต้น ตั้งแต่ อ จนถึง โอ ชื่อว่า สระ ออกเสียงได้ตามลำพังตนเอง และทำให้พยัญชนะออกเสียงได้ด้วย  
               (2.) สระ 8 ตัวนี้ เรียกว่า นิสสัย เพราะเป็นที่อาศัยของพยัญชนะ บรรดาพยัญชนะ ทั้ง 33 ตัว ต้องอาศัยสระจึงออกเสียงได้  
               (3.) รัสสะ คือสระเสียงสั้น เพราะออกเสียงเร็ว/สั้น ได้แก่ อ อิ อุ เช่น อติ ครุ เป็นต้น 
               (4.) ทีฆะ คือสระเสียงยาว เพราะออกเสียงช้า/ยาว ได้แก่ อา อี อู เอ โอ เช่น ภาคี วธู เสโข เป็นต้น 
               (5.) สังยุตตสระ คือสระผสม ได้แก่ เอ โอ ถ้ามีพยัญชนะสังโยคอยู่หลัง เช่น เสยฺโย,โสตฺถิ เป็นต้น ท่านกล่าวว่า เอ โอ นั้นออกเสียงเหมือนเป็นรัสสะ

พยัญชนะ (Consonants)
               (1.) อักขระอันเหลือจากสระ มี 33 ตัวมี ก เป็นต้น มี อํ (นิคคหิต) เป็นที่สุด ชื่อว่า พยัญชนะ 
               (2.) พยัญชนะแปลว่า ทำเนื้อความให้ปรากฎ เช่น โอ เมื่อผสมกับ กฺ เป็น โก มีความหมายว่า ใคร,อะไร 
               (3.) พยัญชนะมีชื่อว่า นิสสิต เพราะพยัญชนะออกเสียงตามลำพังเหมือนสระไม่ได้ ต้องอาศัยสระจึงออกเสียงได้ 
               (4.) การเขียนพยัญชนะแบบไม่มีสระเป็นที่อาศัย จึงมี . (จุด) อยู่ข้างล่าง เช่น กฺ ขฺ คฺ ฆฺ งฺ ฯลฯ 
               (5.) การเขียนพยัญชนะที่มีสระเป็นที่อาศัย จะไม่เห็น . (จุด) อยู่ข้างล่าง เช่น ก กา กิ กี กุ กู เก โก ฯลฯ
               (6.) พยัญชนะจัดเป็น 2 พวก คือ วรรค 1 , อวรรค 1 
               (7.) พยัญชนะวรรคจัดเป็น 5 วรรคๆ ละ 5 ตัว จึงมี 25 ตัว คือพยัญชนะวรรคจัดเป็น 5 วรรคๆ ละ 5 ตัว จึงมี 25 ตัว

เทียบอักษรโรมันที่ใช้เขียนบาลี
               การเทียบอักษรบาลีกับอักษรโรมันมีแตกต่างกันแล้วแต่ตำราที่สมมุติขึ้นมา บางเล่มไม่เคยเห็นแต่สมมุติกันเอง เมื่อสืบค้นดูจากตำราหลายเล่มแล้วจึงได้กำหนดตามพจนานุกรมพุทธศาสตร์ ของพระพรหมคุณาภรณ์ ซึ่งตรงกับ Introduction to Pali ของ  (A.K. Warder, Introduction to Pali,Third Edition,(Oxford: The pali Text Society),2001, P.2.

สระภาษาบาลี  8 ตัว 
               รัสสระ -ะ (-a) -อิ (-i) -อุ (-u)  
               ทีฆสระ -า (-ā ) -อี (-  ī   ) -อู (-ū ) เ- (-e) โ- (-o)

พยัญชนะ 33 ตัว

พยัญชนะวรรค โฆสะ อโฆสะ นาสิก สิถิล ธนิต สิถิล ธนิต 
               กัณฐชะ (วรรค กะ )  ก (k)     ข (kh)      ค (g)      ฆ (gh)      ง (ṅ )
               ตาลุชะ (วรรค จะ )   จ (c)     ฉ (ch)      ช (j)       ฌ (jh)        (ñ)
               มุทธชะ (วรรค ฏะ )  ฏ ( tฺ )      ( tฺh )    ฑ  (dฺ )   ฒ  (dฺh )   ณ  (nฺ )
               ทันตชะ (วรรค ตะ )  ต (t)     ถ (th)        ท (d)     ธ (dh)       น (n)
               อฏฐชะ (วรรค ปะ )  ป (p)    ผ (ph)       พ (b)     ภ (bh)      ม (m)

พยัญชนะอวรรคประกอบด้วย  ย  ร  ล  ว  ส  ห  ฬ  อํ    y  r  l  v  s  h  l   m ṃ หรือ  n   วิธีเขียนภาษาบาลีนี้ใช้ตามแบบพจนานุกรมพุทธศาสตร์   ซึ่งใช้ m m n แทนนิคคหิต  

การเขียนอักษรบางตัว
                  1. เวลาเขียนเป็นอักษรไทย ตัว “” และ “”  จะต้องไม่มีเชิง  
                  2.  ตัวอักษรโรมันที่ใช้แทน “ง” ในภาษาบาลีนิยมใช้  ṅ    
                  3.  mฺ เมื่อเขียนด้วยอักษรเทวนาครี จะแทนด้วยรูป o  เรียกว่า  “นิคหิตหรือ อนุสาร”   จัดเป็นรูปพยัญชนะ เช่นในคำว่า  buddhamฺ ‘ซึ่งพระพุทธ’  เสียงนี้นักไวยากรณ์ดั้งเดิมถือว่า เป็นเสียงนาสิกบริสุทธิ์ (pure nasal) ไม่ขึ้นกับวรรคใด แต่จะเปลี่ยนแปลงไปตามหลักการกลมกลืนเสียง (หลักสนธิ) ถ้าไปสนธิกับพยัญชนะวรรค นั่นคือ จะเปลี่ยนเป็นเสียงนาสิกประจำวรรคนั้นๆ  เช่น samฺgama อ่านว่า  [sangama / sangama] ‘การมาร่วมกัน’, samฺcara อ่านว่า [sañcara] ‘การเที่ยวไป’, samฺdhi อ่านว่า [sandhi] ‘การเชื่อมต่อ’ เป็นต้น  โดยปกติถ้าเสียงนี้อยู่ท้ายคำจะออกเสียงเป็นเสียง  [m]  เพราะคนทั่วไปไม่สามารถออกเสียงนาสิกย์บริสุทธิ์ ที่ไม่ขึ้นกับวรรคหนึ่งวรรคใดได้  เสียงพยัญชนะนี้จะปรากฏท้ายพยางค์เสมอ โดยออกเสียงตามหลังสระ จะเป็นสระสั้นหรือยาวก็ได้
               ในเนื้อหาข้างบนนี้คือหน่วยเสียง ได้แก่เสียงพยัญชนะที่ยังไม่ประสมกับสระใดๆ  แต่ตามปกติ พยัญชนะเวลาเขียนโดดๆ เป็นอักษรเทวนาครี, อักษรชนิดอื่นในอินเดีย และอักษรไทย จะอ่านเหมือนมีสระ a ประสมอยู่ด้วย เช่น ka, kha, ga, gha, na (ṅa) เป็นต้น  ดังนั้น เวลาถ่ายถอดเสียงจากอักษรไทยเป็นอักษรโรมันจึงต้องเขียนสระ a ประสมอยู่ด้วยเสมอ        
               เสียงอโฆษะ (ตำราไวยากรณ์บาลีที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษส่วนใหญ่เรียกว่า surd) คือ เสียงที่ตำราภาษาศาสตร์ไทยส่วนใหญ่เรียกว่า เสียงไม่ก้อง (voiceless) ได้แก่ เสียงที่ไม่มีการสั่นสะเทือนของเส้นเสียง ขณะออกเสียง 
               เสียงโฆษะ (ตำราไวยากรณ์บาลี ที่เขียนเป็นภาษาอังกฤษส่วนใหญ่เรียกว่า sonant)  คือ เสียงที่ตำราภาษาศาสตร์ไทยส่วนใหญ่เรียกว่า เสียงก้อง (voiced) ได้แก่ เสียงที่มีการสั่นสะเทือนของเส้นเสียง ขณะออกเสียง 
               เสียงสิถิล (unaspirate) คือ เสียงที่ตำราภาษาศาสตร์ไทยเรียกกันว่า เสียงเบา หรือ เสียงไม่มีลม ได้แก่เสียงที่ออกมาแล้วไม่มีเสียงลมหายใจ (aspiration) ออกมาด้วย 
               เสียงธนิต (aspirate) คือ เสียงที่ตำราภาษาศาสตร์ไทยเรียกกันว่า เสียงหนัก หรือ เสียงมีลม คือเสียงที่ออกมาพร้อมกับเสียงลมหายใจแรงๆ (aspiration)
               เสียงนาสิก (nasal) คือเสียงที่เกิดจากการปล่อยลมออกพร้อมกัน ทั้งทางช่องปากและช่องจมูก  ตามธรรมชาติเสียงนี้เป็นเสียงโฆษะ แต่นักไวยากรณ์ดั้งเดิมหลายคน ไม่ว่าจะเป็นนักไวยากรณ์สันสกฤตหรือบาลี จัดให้เสียงนี้เป็นโฆษาโฆษวิมุติ แปลว่า พ้นจากความเป็นโฆษะและอโฆษะ  ที่เป็นเช่นนี้ เพราะในการแบ่งพยัญชนะวรรคในภาษาทั้งสองนี้ เสียงพยัญชนะ 4 เสียงแรกในวรรคหนึ่งๆ ไม่ว่าจะเป็นโฆษะหรืออโฆษะ ล้วนมีเสียง สิถิล-ธนิต เป็นคู่กัน  ส่วนเสียงนาสิกนั้น เป็นเสียงสิถิลที่ไม่มีเสียงธนิตมาเป็นคู่ด้วย นักไวยากรณ์จึงถือว่า เสียงนาสิกไม่เป็นทั้งโฆษะและอโฆษะ  เสียงนี้ในตำราภาษาศาสตร์ภาษาไทยส่วนใหญ่เรียกว่า เสียงนาสิก  แต่ในที่นี้สะกดว่านาสิก โดยสะกดตามชื่อภาษาสันสกฤต ซึ่งสะกดว่า nāsikya

การเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรโรมัน
               การถ่ายเสียง หรือถ่ายถอดเสียง ภาษาบาลีเป็นอักษรโรมัน หรือเรียกง่ายๆ ว่า การเขียนภาษาบาลีเป็นอักษรโรมัน (คืออักษรแบบเดียวกับที่ใช้เขียนภาษาอังกฤษ) นี้ เป็นการถ่ายถอดเสียงเป็นสัททอักษรในระบบหนึ่ง  เพราะสัญลักษณ์ 1 ตัวแทนเสียง 1 เสียง ทั้งถูกต้องตามที่เกิดและประเภทของเสียง ตรงกับหลักภาษาศาสตร์  และคำภาษาบาลีที่เขียนเป็นอักษรโรมันนี้  เราสามารถจะนำไปแปลงเป็นสัททอักษรสากลที่ใช้กันทุกวันนี้ได้อย่างสมบูรณ์  แต่ในปัจจุบัน การออกเสียงในหมู่ผู้ศึกษาเพี้ยนไปจากระบบเดิม เขียนอย่างหนึ่งอ่านอีกอย่างหนึ่ง จึงมีผู้เปลี่ยนไปเรียกว่า การถ่ายตัวอักษร (transliteration) ไม่ใช่ถ่ายเสียง (transcription)
             นักเรียนไทยทั่วไป จะคุ้นกับการเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรไทยมาแต่เดิม  ดังนั้นเราจึงมักตั้งต้นด้วยการเขียนเป็นอักษรไทย แล้วถ่ายเสียง หรือถ่ายตัวอักษร ออกมาเป็นอักษรโรมันอีกที  นักเรียนประเทศอื่น เช่นนักเรียนอินเดีย ก็มักเริ่มต้นด้วยการเขียนเป็นตัวอักษรของตนเอง  แต่นักเรียนในประเทศที่ใช้อักษรโรมันอยู่แล้ว เช่น นักเรียนอังกฤษ  นักเรียนเยอรมัน จะเขียนภาษาเหล่านี้ออกมาเป็นอักษรโรมันเลย
              การถ่ายเสียงภาษาบาลีเป็นอักษรโรมัน จะเขียนสระตามหลังพยัญชนะ เหมือนกับภาษาต่างๆ ทางยุโรป เช่นภาษาอังกฤษ  ซึ่งทำให้ดูง่ายกว่าเขียนสระข้างหน้า ข้างหลัง ข้างบน ข้างล่าง อย่างที่เขียนเป็นอักษรไทย เพราะสามารถเห็นได้ชัดว่า สระตัวนั้นประสมอยู่กับพยัญชนะตัวใด หรือพยัญชนะควบกล้ำกลุ่มใด

หลักในการถ่ายเสียงภาษาบาลี จากอักษรไทยเป็นอักษรโรมันคือ 

               1.  หน่วยเสียงพยัญชนะใด เมื่อเขียนเป็นอักษรไทย ไม่มีสระกำกับอยู่ และไม่มีจุดพินทุ ( ฺ) อยู่ใต้ตัวอักษรด้วย เมื่อเขียนเป็นอักษรโรมัน จะต้องเขียนสระ a กำกับตลอดเวลา เช่น  ชวน javana, วชฺช vajja, ภมร bhamara เป็นต้น
               2.  หน่วยเสียงพยัญชนะใด เมื่อเขียนเป็นอักษรไทยมีจุดพินทุ ( ฺ) อยู่ใต้ตัวอักษรแสดงว่าเป็นตัวควบกล้ำ หรือเป็นตัวสะกด เมื่อเขียนเป็นอักษรโรมันไม่ต้องเขียนสระใดๆ กำกับ เช่น ปฺมาท pamāda, วฺยคฺฆ vyaggha, พินธุ bindhu
              3.  เสียง ฤ, ฤๅ, ฦ เป็นสระ ดังนั้นเมื่อเขียนเป็นอักษรไทยโดยปกติ จึงไม่ใส่จุดพินทุใต้พยัญชนะต้น แต่มิได้หมายความว่า เวลาเขียนเป็นอักษรโรมันจะต้องใส่สระ a กำกับพยัญชนะต้นนั้นด้วย  จะเขียนสระ rฺ ประสมกับพยัญชนะต้นลงไปได้เลย เช่น กฤษฺณ krฺsฺnฺa,นฤปติ nrฺpati
              4.  ในภาษาบาลีไม่มีรูปพยัญชนะ อ  เหมือนในภาษาไทย  ถ้าคำใดเขียนเป็นอักษรไทยขึ้นต้นด้วย  อ  เวลาเขียนเป็นอักษรโรมัน จะขึ้นต้นด้วยสระเลย เช่น อมร amara, อินฺทฺ inda, อุทุมฺพร udumbara  เป็นต้น
               5.  ควรสังเกตสระที่อยู่ข้างหน้า หรืออยู่ทั้งข้างหน้าข้างหลังพยัญชนะ เมื่อเขียนเป็นอักษรไทย (ได้แก่สระ เอ ไอ โอ เอา) ว่าประสมอยู่กับพยัญชนะตัวใด หรือพยัญชนะควบกล้ำกลุ่มใด เพราะเมื่อเขียนเป็นอักษรโรมัน สระเหล่านี้จะย้ายไปอยู่ข้างหลังพยัญชนะตัวนั้น หรือกลุ่มนั้น เช่น เทฺราปที drāupadī, ตุเมฺห tumhe  เป็นต้น

ตัวอย่างการถ่ายเสียงภาษาบาลีเป็นอักษรโรมัน 

               นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมสมฺพุทฺธสฺส         Namo tassa Bhagavato Arhato Sammāsambuddhassa
               อชฺฌตฺติก                   Ajjhattika                                   อนฺตฺรธาน                  antaradhāna
               อุปทฺทวเหตุ                Upaddavahetu                         ชมฺพูนท                      jambūnada
               ขณฺฑสกฺขรา               khanฺdฺasakkharā                     ทุพฺภิกฺขภย                 dubbhikkhabhaya 
               ทุกฺกรกิริยา                  dukkarakiriyā                          ปจฺจตฺถรณ                  paccattharanฺa 
               ปพฺพาชนียกมฺม           pabbājanīyakamma               ปทวลญฺช                    padavalañja 
               ปุญฺญาภินิหาร             puññābhinihāra                       ราชปลฺลงฺก                 rājapallanka 

วิธีเขียนและอ่านออกเสียงในภาษาไทย 

               การใช้ตัวอักษรไทยเขียนภาษาบาลีนั้นยังเขียนได้สองแบบ หนึ่งคือเขียนตัวอักษรตามเสียงพยัญชนะ (เช่น พุทฺธ, ธมฺม, พฺรหฺม) สองคือเขียนตามคำอ่านในภาษาไทย (เช่น พุทธะ, ธัมมะ, พ๎รัห๎มะ)  สำหรับการอ่านออกเสียงนั้น เนื่องจากเราใช้ตัวอักษรไทย เราก็คงจะทราบกันดีอยู่แล้วว่าแต่ละตัวจะต้องอ่านออกเสียงว่าอย่างไร ส่วนตัวนิคคหิตนั้น จะเป็นตัวเสียงนาสิก ออกเสียงคล้าย /อัง/ เช่น เขียนว่า พุทฺธํ อ่านว่า /พุทธัง/  ธมฺมํ    อ่านว่า  ธัมมัง  สงฺฆํ    อ่านว่า  สังฆัง เป็นต้น

การอ่านออกเสียงคำบาลีเขียนด้วยอักษรไทย

               พยัญชนะทุกตัวถ้าไม่มีสระอื่นประกอบ พึงออกเสียงสระอะ เช่น ก ข ค ฆ ง อ่านออกเสียงเป็น กะ ขะ คะ ฆะ งะ  ถ้า อ อยู่หน้าคำออกเสียงตามเสียงสระ เช่น 
               อสโม อ่านว่า อะสะโม  อาม อ่านว่า อามะ      อิงฺฆ อ่านว่า อิงฆะ     อุกาส  อ่านว่า อุกาสะ     โอทาต อ่านว่า โอทาตะ   โอฏฺ  อ่านว่า    โอดถะ
               _ เรียกว่า นฤคหิต ถ้าปรากฎอยู่บนพยัญชนะ หรือสระใด พึงออกเสียงเท่ากับ ง สะกด เช่น
               มยํ อ่านว่า มะยัง                    กุหึ  อ่านว่า กุหิง
               กาตุ อ่านว่า กาตุง                  สํสาโร  อ่านว่า สังสาโร
ตัวสะกดต้องมีจุด . อยู่ใต้พยัญชนะพึงอ่านพยัญชนะนั้นๆ เท่ากับมีเสียงสระ อะ เช่น
               สมฺมาสมฺพุทฺโธอ่านว่า สัมมาสัมพุดโท   อุปฺปชฺชติ อ่านว่า อุปปัดชะติ
               พยัญชนะ พ ม ว ร ห ฬ บางทีใช้กล้ำกับพยัญชนะอื่น โดยมีจุด . อยู่ใต้เช่น พฺยฺากตํ   อ่านว่า  พยากะตัง    
               พรหฺมา  อ่านว่า  พรัหมมา  วฺยากรณํ  อ่านว่า  วยากะระณัง    พฺยชนํ  อ่านว่า พยัญชนัง   อมฺห  อ่านว่า  อำห     ตุเมฺห  อ่านว่า ตุมเห
               สมฺปมูเฬหตฺถ อ่านว่า สัมปะมูฬเหตถะ  กลฺยาณธมฺโม   อ่านว่า กัลยานะธัมโม
พยัญชนะ ต ท ส ที่มีจุดอยู่เบื้องล่าง และนำหน้า ว ม อ่านกึ่งเสียงและกล้ำด้วยพยัญชนะ อื่นเช่น
               ตฺวํ อ่านว่า ตวัง   เสฺว อ่านว่า สเหว
               ตสฺมา  อ่านว่า ตัดสมา   เทฺว อ่านว่า ทเว
               สุตฺวา อ่านว่า สุดตะวา   ทิสฺวาน อ่านว่า ทิสวานะ

ฐานกรณ์ของอักขระ
               ฐานกรณ์เป็นต้นของอักขระ นักปราชญ์ท่านแสดงในคัมภีร์ศัพทศาสตร์ ย่อบ้าง พิสดารบ้าง

ฐานที่ตั้งที่เกิดของอักขระมี 6 ฐานคือ
               1. กณฺชะ เกิดที่คอ ได้แก่  อ,  อา,  ก,  ข,  ค,  ฆ,  ง,  ห
               2.ตาลุชะ  เกิดที่เพดาน ได้แก่  อิ,  อี,  จ,  ฉ,  ช,  ฌ,  , ย
               3.มุทฺธชะ เกิดที่ศีรษะหรือปุ่มเหงือก ได้แก่ ฏ, , ฑ, ฒ, ณ, ร, ฬ
               4.ทนฺตชะ เกิดที่ฟันได้แก่  ต, ถ, ท, ธ, น, ล, ส
               5.โอฏฺชะ  เกิดที่ริมฝีปาก ได้แก่  อุ, อู, ป, ผ, พ, ภ, ม
               6. นาสิกฏฺนชะ เกิดที่จมูก ได้แก่  อํ (นิคหิต)
อักขระบางเหล่าเกิดในฐานเดียว บางเหล่าเกิดใน 2 ฐาน อักขระเหล่านี้ ยกเสียแต่พยัญชนะที่สุดวรรค 5 ตัว คือ ง, , ณ, น, ม เกิดในฐานอันเดียว
อักขระที่เกิดใน 2 ฐานคือ
                 1.กณฺตาลุโชล เกิดใน 2 ฐานคือ คอและเพดานได้แก่  เอ
                 2.คณฺโฏฺโช เกิดใน 2 ฐาน คือ คอและริมฝีปากได้แก่  โอ
                 3.สกฏฺานนาสิกฏฺานชา เกิดใน 2 ฐาน คือ ตามฐานของตน ๆ และจมูก ได้แก่พยัญชนะที่สุดวรรค 5 ตัวคือ ง, , ณ, น, ม
                 4.ทนฺโตฏฺโช เกิดใน 2 ฐาน คือ ฟันและริมฝีปากได้แก่   ว
พยัญชนะที่ประกอบด้วยพยัญชนะ 8 ตัว คือ , ณ, น, ม, ย, ล, ว, ฬ  ท่านกล่าวว่าเกิดแต่อก ที่ไม่ได้ประกอบ เกิดในคอตามฐานเดิมของตน

กรณ์  

          กรณ์คือที่ทำอักขระได้แก่อวัยวะที่ทำให้ขึ้นเกิดเสียงโดยให้กระทบกัฐฐานมี 4 อย่างคือ
                 1.ชิวฺหามชฺฌ ท่ามกลางลิ้น คือกรณ์ที่กระทบกับ ตาลุชะ ทำให้เสียงเกิดเสียงขึ้น
                 2. ชิวฺโหปคฺค ถัดปลายลิ้นเข้ามาคือกรณ์ที่กระทบกับมุทธชะ ทำให้เสียงเกิดเสียงขึ้น
                 3. ชิวฺหคฺค ปลายลิ้น คือกรณ์ที่กระทบกับ ทันตชะ ทำให้เสียงเกิดเสียงขึ้น
                 4.สกฏฺาน ฐานของตน  เป็นกรณ์ของอักษรที่เหลือ คือนอกจากลิ้นแล้วก็เอาฐานเกิดของอักษรนั้น เป็นกรณ์ เช่น ก  ข  ค ฆ ง เกิดจากคอก็เอาคอเป็นทั้งฐานและกรณ์

การออกเสียงอักขระ

               1. สระรัสสะ คือ อ อิ อุ มี 1 มาตรา คือ อ่านออกเสียง เท่ากับ ระยะการกระพริบตา 1 ครั้ง
               2. สระทีฆะ คือ อา,  อี,  อู,  เอ, โอ มี 2 มาตรา คือ อ่านออกเสียง เท่ากับ ระยะกระพริบตาติดต่อกัน 2 ครั้ง
               3. พยัญชนะทั้งปวงที่ไม่มีสระ เช่น กฺ,  ขฺ,  คฺ ฯลฯ มีครึ่งมาตรา คือ อ่านออกเสียงเท่ากับระยะครึ่งของการกระพริบตา
               4. พยัญชนะที่ผสมกับสระรัสสะ เช่น ก,  กิ, กุ มี 1 มาตราครึ่ง คือ อ่านออกสียงเท่ากับระยะกระพริบตา 1 ครั้ง กับอีกครึ่งหนึ่งของการกระพริบตา 
               5. พยัญชนะที่ผสมกับสระทีฆะ เช่น กา, กี, กู, เก, โก มี 2 มาตราครึ่ง คือ อ่านออกเสียงเท่ากับระยะกระพริบตาติดต่อกัน 2 ครั้งกับอีกครึ่งหนึ่งของการกระพริบตา

พยัญชนะสังโยค

               พยัญชนะสังโยค หมายถึง การเขียนพยัญชนะซ้อนกัน โดยไม่มีสระมาคั่นกลางในระหว่าง เช่น กฺก กฺข คฺค คฺฆ จะเห็นว่าไม่มีสระอยู่ในระหว่างพยัญชนะ 2 ตัวนั้น มีหลักการซ้อน ดังนี้
               1. พยัญชนะที่ 1 ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ 1 และที่ 2 ในวรรคของตนได้ เช่น
                     กฺก     กฺข     จฺจ     จฺฉ     ฏฺฏ     ฏฺ     ฯลฯ. 
               2. พยัญชนะที่ 3 ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ 3 และที่ 4 ในวรรคของตนได้ เช่น
                     คฺค     คฺฆ     ชฺช     ชฺฌ     ฑฺฑ     ฑฺฒ     ฯลฯ.
               3. พยัญชนะที่ 5 ซ้อนหน้าพยัญชนะในวรรคของตนได้ทุกตัวยกเว้น ง ไม่ซ้อนหน้าตนเองเช่น
                     งฺก     งฺข     งฺค     งฺฆ     ญฺจ     ญฺฉ     ญฺช     ฯลฯ.
               4. พยัญชนะอวรรคที่ซ้อนกันได้ คือ ย ล ส เช่น
                     ยฺย     ลฺล     สฺส

การเขียนตัวอักษรภาษาบาลี

                 การเขียนตัวอักษรในที่นี้ก็คือ การเขียนตัวอักษรให้ถูกต้องตามระเบียบของภาษาบาลีนั่นเอง เรียกสั้นๆ ว่าอักขระเขียนให้ถูกหลักไวยากรณ์ของภาษาบาลี มีการสังเกตเกี่ยวกับการเขียนตัวอักษรบาลีดังนี้

การเขียนสระ

               การเขียนสระในภาษาบาลี ส่วนมากจะมีการลดรูปไม่ค่อยมีรูปสระให้เห็น โดยเฉพาะรูปวิสรรชนีย์ ในภาษาบาลี แต่เวลาอ่านก็ให้ออกเสียงสระนั้นด้วย  เช่น  จ  ป  กตฺ  ภตฺ  ตตฺ อ่านว่า  จะ  ปะ  กัต  ภัต  ตัต เป็นต้น  ส่วนสระรูปอื่นมี  อิ  อี  อุ  อู  เอ  โอ  นั้นยังคงรูปให้เห็นอยู่ เช่น  สี  กิ  ลุ  รู  เฉ  โส  เป็นต้น

หลักการใช้สระบางตัวของภาษาบาลี

               เราได้รู้มาแล้วว่าสระในภาษาบาลีมี  ทั้งหมด  8  ตัว  จัดเป็นคู่ได้  3  คู่  คือ  อ อา  เรียกว่า  อ  วัณโณ  อิ อี  เรียก  อิ  วัณโณ  อุ  อู  เรียก  อุ  วัณโณ  เอ  โอ  เรียกว่า  อัฑฒสระ เพราะประกอบด้วยเสียงสระ  2  เสียงเป็นเสียงเดียวกัน ในสระทั้ง  8  ตัวนั้นมีบางตัวที่มีลักษณะการใช้ผสมพยัญชนะแล้วจะไม่มีรูปให้เห็น เช่น  สระ  ะ  และ  –ั   ซึ่งมีลักษณะให้สังเกตดังนี้
               สระ  อะ  ถ้าใช้นำหน้าพยัญชนะจะมีรูปตัว  อ  ให้เห็น เช่น  อกริตฺวา  อโหสิ  อกาสิ  อหํ  เป็นต้น
               สระ  อะ  ถ้าอยู่ข้างหลังของพยัญชนะจะไม่มีรูปให้เห็น เช่น  นร  สีห  กุมาร  อาจริย  เป็นต้น
                ∙  พินทุ ใช้เป็นตัวสะกดในภาษาบาลี เช่น  จินฺเตตฺวา  อินฺทฺรีย  สินฺนา  พฺราหฺมณ  เป็นต้น
               ∙  พินทุใช้แทนไม้หันอากาศในภาษาบาลี  เช่น สกฺกตฺวา  คจฺฉนฺติ  อคฺคมาสิ  วตฺต  วฏฺฏ  เป็นต้น
               สระ  อิ  อี  ถ้าอยู่โดดๆ ในภาษาบาลีจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปเป็น  เอ  อย    สี  เป็น เส  สย  เช่น  เสติ  สยติ,  จิ  เป็น  เจ  จย,   กี  เป็น  เก  กย,  นี  เป็น  เน  นย  เป็นต้น
              อิ  อี  ถ้ามีตัวสะกดในภาษาบาลีจะคงรูป  เช่น  จินฺต  สินฺธุ วิทฺธา  อิจฺจ  เป็นต้น
              อิ  อี  ถ้าตามหลังสระหรือพยัญชนะจะคงรูป เช่น  เสฏฺฐี  มุนิ  อคฺคิ  ปฐพี  อธิ  ปฏิ  เป็นต้น
              อิ  อี  บางครั้งก็คงรูปอยู่อย่างเดิม  เช่น  วิ  สิ  นิ  ปิ  ทิวา  เป็นต้น
              สระ  อุ  อู  ถ้าอยู่โดดๆ  ในภาษาบาลีจะมีการเปลี่ยนแปลงรูปเป็น  โอ  อว  เช่น  ภุช  เป็น  โภช,  ภู  เป็น  ภว,  มุห  เป็น  โมห,  หุ  เป็น  โห  เป็นต้น
              อุ  อู  ถ้ามีตัวสะกดในภาษาบาลีจะคงรูป  เช่น  อุคฺคจฺฉิ  อุปฺปถ  สุนฺทร  เป็นต้น
              อุ  อู  ถ้าตามหลังสระหรือพยัญชนะจะคงรูป  เช่น  อนุ  อภิภู สยมฺภู  ครุ  วิญฺญู  เป็นต้น
              อุ  อู   บางครั้งก็คงรูปอยู่อย่างเดิม  เช่น  มุนิ  สุกรํ  ทุจริตํ  ภูโต  เป็นต้น
             เอ  โอ  ไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เลย คงรูปอยู่อย่างเดิม
                ํ   นิคคหิต ถ้าอยู่หลังพยัญชนะจะออกเสียง     และ ง ตามหลัง  อหํ – อะ-หัง, อกาสึ–อะ-กา-สิง เป็นต้น บางครั้งท่านก็ให้แปลง   ํ นิคคหิต เป็นพยัญชนะวรรคทั้งห้า  คือ  ง  ญ  ณ  น  ม  เช่น  สํฆ  เป็น  สงฺฆ, สํจร  เป็น  สญฺจร,  กึนุ เป็น  กินฺนุ,  จิรํปวาสึ  เป็น  จิรมฺปวาสึ,  สํฐิติ  เป็น  สณฺฐิติ  เป็นต้น บางครั้งก็ยังคงรูปอยู่เหมือนเดิม  เอวํส,  อวํสิโร  เป็นต้น
จากตัวอย่างที่ยกมานี้เพื่อให้ผู้ใคร่ศึกษาภาษาบาลีได้เข้าใจเกี่ยวกับสระบางตัวเท่านั้น เพื่อจะได้เป็นประโยชน์แก่ท่านเมื่อไปพบกับรูปศัพท์ของภาษาบาลีบางตัว และความหมายของมัน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าสระในภาษาบาลีทุกตัวจะต้องมีการเปลี่ยนแปลงตัวเองก่อนจึงจะนำไปใช้ได้  ฉะนั้น เมื่อเราพิจารณาดูจะรู้ว่าสระ คือ  เอ  โอ  จะเกิดได้  2  เสียง คือ  อ กับ อิ  เป็น  เอ,  อ กับ อุ  เป็น  โอ  ตามที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นนั้น

การเขียนตัวสะกดหรือพยัญชนะสังโยค

               การเขียนตัวสะกดในภาษาบาลีกับภาษาไทยนี้ไม่เหมือนกัน เพราะการเขียนตัวสะกดในภาษาบาลีจะต้องเขียนได้เฉพาะพยัญชนะที่อยู่ในวรรคเดียวกันเท่านั้น จะเอาพยัญชนะในวรรคอื่นมาเขียนเป็นตัวสะกดเหมือนภาษาไทยไม่ได้ เนื่องจากว่าภาษาบาลีนั้นท่านจัดพยัญชนะไว้เป็นหมวดเป็นหมู่ ไม่เหมือนภาษาไทย ฉะนั้นแล้วผู้ศึกษาพึงกำหนดรู้ให้แม่นยำเสียก่อนว่าพยัญชนะแต่ละตัวอยู่ในวรรคใด เพื่อให้ง่ายแก่การเขียนตัวสะกดในภาษาบาลีได้อย่างถูก ซึ่งจะได้อธิบายต่อไป
               การกำหนดตัวอักษรในการเขียนตัวสะกดในภาษาบาลีนั้นต้องกำหนดที่ตัวหลังเท่านั้น ไม่ใช้ไปกำหนดที่ตัวหน้า เพราะตัวหน้าเป็นอักษรนำ ซึ่งกล่าวขึ้นก่อน ส่วนตัวหลังนั้นคือตัวที่ทำหน้าที่ในการสะกดของตัวหน้า หรือตัวที่สองของพยัญชนะ ซึ่งทำหน้าที่ในการออกเสียงให้เป็นเสียงวรรณยุกต์ใดก็ได้ แล้วแต่ว่าพยัญชนะนั้นจะมีเสียงสูง หรือเสียงต่ำเท่านั้น ดังนั้นการเขียนตัวสะกดในภาษาบาลีมีลักษณะดังนี้
               พยัญชนะที่ 1  ซ้อนหน้าพยัชนะที่ 1 และที่ 2 ในวรรคของตนได้ เช่น ปกฺก  ภิกฺขุ  ปจฺจ  คจฺฉ วฏฺฏ  ติฏฺฐ  วตฺต  อตฺถ  อปฺป  ปุปฺผ 
               พยัญชนะที่ 3 ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ 3 และที่ 4 ในวรรคของตนได้ เช่น  ภคฺค  ยคฺฆ  ชคฺฆ  วชฺช  มชฺฌ อฑฺฒ  ฉฑฺฑ  ขุทฺทก  พุทฺธ  ตพฺพ  อารพฺภ  ฯลฯ
               พยัญชนะที่ 5 ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ 5 และทุกตัวในวรรคของตนได้ เช่น สงฺข  จงฺก  องฺค  สงฺฆ  สิญฺจ  ปุญฺฉ  วลญฺช  กญฺญา  อุชฺฌ  รุณฺฏ  คณฺฐ  ปณฺฑิต  ปุณฺณ  ทนฺต  ปนฺถ  นนฺท  รุนฺธ  ปนฺน ธมฺม  ขิมฺป  สมฺผ  อพฺพ  ฉมฺภ  ฯลฯ
               ย  คือ  เอยฺย  เทยฺย  วิญฺเญยฺย  เสยฺย      ล  คือ  ปุลฺลิงค์  สลฺลกฺขณา  กลฺล  ปลฺล
               ส  คือ  อสฺส  ตสฺส  คมสฺส                   ฬ  คือ  รุฬฺห
               จะเห็นได้ว่าการเขียนพยัญชนะตัวสะกดของภาษาบาลีก็จะอยู่ในวรรคเดียวกันเท่านั้น จะอยู่นอกวรรคของตนนั้นจไม่มีเลย เช่นคำว่า   สัตถา  ต้องเขียนตัวสะกดในวรรคเดียวกันคือ คำว่า  ถ  เป็นคำที่ทำหน้าที่ตามหลังพยัญชนะ คือ ส และเป็นพยัญชนะที่ 2 ใน  ต  วรรคด้วย ฉะนั้นแล้วพยัญชนะที่จะทำหน้าที่ในการสะกดคำว่า  ถา  ก็คือ  ต  ซึ่งอยู่ในวรรคเดียวกันและเป็นตัวพยัญชนะที่ 1 ตามหลักการเขียนตัวสะกดในไวยากรณ์ของภาษาบาลีดังนี้ชื่อว่าเขียนถูก
               ถ้าเขียนว่า  สัทถา  อย่างนี้ถือว่าผิด เพราะเขียนซ้อนพยัญชนะผิดตัวกัน ถึงจะเป็นพยัญชนะในวรรคเดียวกันก็จริงอยู่ แต่หลักการเขียนตัวสะกดของภาษาบาลีท่านไม่ได้กล่าวไว้ว่า พยัญชนะที่ 3 คือ ท ซ้อนหน้าพยัญชนะที่ 2 คือ ถ ในวรรคของตนได้ ซ้อนได้เฉพาะตนเอง และ ธ เท่านั้น จะซ้อนตัวอื่นนอกจากนี้ไม่ได้เลย เพราะเป็นหลักตายตัวของไวยากรณ์ของบาลี ส่วนพยัญชนะทำหน้าที่ออกเสียงก่อนนั้นจะอยู่ในวรรคใดก็ได้ เหมือนภาษาไทย
สรุปท้ายบท
              เนื่องจากพยัญชนะและสระในภาษาบาลีนั้นมีแต่เสียงไม่มีตัวอักษร ในชั้นนี้จึงกำหนดให้ใช้อักษรไทยและอักษรโรมันในการเขียน เพื่อให้นักศึกษาคุ้ยเคยกับการอ่านและการเขียนจึงได้ยกตัวอย่างการเขียน การอ่านภาษาบาลี พร้อมทั้งให้นักศึกษาสามารถเขียนภาษาบาลีด้วยอักษรโรมันได้   นอกจากนั้นยังนำเสนอหลักการอ่านคำบางคำที่นักศึกษาผู้ไม่คุ้นเคยกับภาษาบาลี จะได้อ่านและเขียนภาษาบาลีได้โดยใช้ทั้งอักษรไทยและอักษรโรมัน

คำถามทบทวน

  1. อักษรในภาษาบาลีมีเท่าไร แบ่งเป็นสระเท่าไร เป็นพยัญชนะเท่าไร จงแสดงมาดู
  2. พยัญชนะแบ่งเป็นกี่วรรค  อะไรบ้าง 
  3. พยัญชนะอวรรคมีเท่าไร  อะไรบ้าง 
  4. ฐานคืออะไร  สระและพยัญชนะตัวใด เกิดจากฐานใดบ้าง
  5. พยัญชนะสังโยคคืออะไร มีวิธีใช้อย่างไร
  6. จงอธิบายคำว่า โฆสะ อโฆสะ สถิล ธนิต พอเข้าใจ
 7. จงเขียนสะกดคำต่อไปนี้ตามแบบภาษาไทย
                      อถโข    พฺรหฺมา    สหมฺปติ    กตาวกาโส    โขมฺหิ   ภควตา   ธมฺมเทสนายาติ      ภควนฺตํ     อภิวาเทตฺวา     ปทกฺขิณํ     กตฺวา   ตตฺเถวนฺตรธายิ ฯ   จตฺตาโรเม  ภิกฺขเว  ปุคฺคลา  สนฺโต สํวิชฺชมานา โลกสฺมึ    กตเม     จตฺตาโร    อุคฺฆฏิตญู    วิปจิตญู    เนยฺโย    ปทปรโม    อิเม โข  ภิกฺขเว จตฺตาโร ปุคฺคลา สนฺโต สํวิชฺชมานา โลกสฺมินฺติ ฯ  

8. จงเขียนสะกดแบบบาลี
              อุคฺฆะฏิตัญูสุตตะวัณณะนา  ตะติเย  ฯ  จตุนนัมปิ  ปุคคะลานัง  อิมินา  สุตเตน  วิเสโส  เวทิตัพโพ  กะตะโม  จะ  ปุคคะโล  อุคฆะฏิตัญฺญู ยัสสะ  ปุคคะลัสสะ  สะหะ  อุทาหะฏะเวลายะ  ธัมมาภิสะมะโย  โหติ  อะยัง  วุจจะติ  ปุคคะโล  อุคฆะฏิตัญู  ฯ

9.จงเขียนเป็นอักษรโรมัน
              9.1.นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ฯ มหาขนฺธกํ   เตน   สมเยน  พุทฺโธ  ภควา  อุรุเวลายํ  วิหรติ  นชฺชา   เนรญฺชราย   ตีเร   โพธิรุกฺขมูเล   ปมาภิสมฺพุทฺโธ  ฯ  อถโข  ภควา  โพธิรุกฺขมูเล   สตฺตาหํ   เอกปลฺลงฺเกน   นิสีทิ   วิมุตฺติสุขปฏิสํเวที   ฯ  อถโข   ภควา   รตฺติยา   ปมํ   ยามํ  ปฏิจฺจสมุปฺปาทํ  อนุโลมปฏิโลมํ  มนสากาสิ     อวิชฺชาปจฺจยา    สงฺขารา    สงฺขารปจฺจยา    วิญฺาณํ   วิญฺาณปจฺจยา    นามรูปํ   นามรูปปจฺจยา   สฬายตนํ   สฬายตนปจฺจยา  ผสฺโส      ผสฺสปจฺจยา      เวทนา      เวทนาปจฺจยา      ตณฺหา  ตณฺหาปจฺจยา     อุปาทานํ     อุปาทานปจฺจยา     ภโว    ภวปจฺจยา  ชาติ     ชาติปจฺจยา     ชรามรณํ     โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา  สมฺภวนฺติ    เอวเมตสฺส    เกวลสฺส    ทุกฺขกฺขนฺธสฺส   สมุทโย   โหติ  อวิชฺชาย   เตฺวว   อเสสวิราคนิโรธา   สงฺขารนิโรโธ   สงฺขารนิโรธา  วิญฺาณนิโรโธ     วิญฺาณนิโรธา     นามรูปนิโรโธ     นามรูปนิโรธา   สฬายตนนิโรโธ      สฬายตนนิโรธา      ผสฺสนิโรโธ     ผสฺสนิโรธา   เวทนานิโรโธ      เวทนานิโรธา      ตณฺหานิโรโธ     ตณฺหานิโรธา  อุปาทานนิโรโธ   อุปาทานนิโรธา   ภวนิโรโธ   ภวนิโรธา  ชาตินิโรโธ   ชาตินิโรธา  ชรามรณํ   โสกปริเทวทุกฺขโทมนสฺสุปายาสา   นิรุชฺฌนฺติ   เอวเมตสฺส   เกวลสฺส   ทุกฺขกฺขนฺธสฺส   นิโรโธ  โหตีติ  ฯ 
              9.2.นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส ฯ เทวตาสํยุตฺตํ นฬวคฺโค ปโม ปมํ โอฆตรณสุตฺตํ ฯ เอวมฺเม   สุตํ   เอกํ   สมยํ   ภควา  สาวตฺถิยํ  วิหรติ  เชตวเน   อนาถปิณฺฑิกสฺส   อาราเม   ฯ  อถ  โข  อญฺญตรา  เทวตา อภิกฺกนฺตาย   รตฺติยา  อภิกฺกนฺตวณฺณา  เกวลกปฺปํ  เชตวนํ  โอภาเสตฺวา  เยน    ภควา    เตนุปสงฺกมิ   อุปสงฺกมิตฺวา   ภควนฺตํ   อภิวาเทตฺวา  เอกมนฺตํ อฏฺาสิ ฯ   เอกมนฺตํ   ฐิตา   โข   สา  เทวตา  ภควนฺตํ  เอตทโวจ  กถํ   นุ   ตฺวํ   มาริส   โอฆมตรีติ   ฯ   อปฺปติฏฺฐํ   ขฺวาหํ  อาวุโส  อนายูหํ    โอฆมตรินฺติ   ฯ   ยถากถํ   ปน   ตฺวํ   มาริส   อปฺปติฏฺฐํ  สํสีทามิ  ยทา  สฺวาหํ  อายูหามิ  ตทาสฺสุ  นิวุยฺหามิ  เอวํ ขฺวาหํ  อาวุโส อปฺปติฏฺฐํ อนายูหํ โอฆมตรินฺติ ฯ 
                     จิรสฺสํ วต ปสฺสามิ       พฺราหฺมณํ ปรินิพฺพุตํ 
                     อปฺปติฏฺฐํ อนายูหํ        ติณฺณํ โลเก วิสตฺติกนฺติ ฯ 
               อิทมโวจ   สา   เทวตา   สมนุญฺโญ   สตฺถา  อโหสิ  ฯ   อถ  โข  สา  เทวตา  สมนุญฺโ เม สตฺถาติ ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา  ปทกฺขิณํ กตฺวา ตตฺเถวนฺตรธายีติ ฯ 

10.จงเขียนเป็นบาลี (อักษรไทย)
              I. Seyyathidanti taṃ katamaṃ, taṃ kathanti vā attho. Aniyamaniddesavacananti natthi etassa niyamoti aniyamo, niddisīyati attho etenāti niddeso, vuccati etenāti vacanaṃ, niddesoyeva vacanaṃ niddesavacanaṃ, aniyamassa niddesavacanaṃ aniyamaniddesavacanaṃ, paṭhamaṃ aniyamitassa samayassa niddesavacananti attho. ‘‘Yenāti avatvā tenāti vuttattā aniyamaṃ katvā niddiṭṭhavacanaṃ aniyamaniddesavacana’’ntipi vadanti. Yaṃtaṃsaddānaṃ niccasambandhabhāvato āha ‘‘tassa sarūpena avuttenapī’’tiādi. Tattha tassāti ‘‘tenā’’ti etassa. Sarūpena avuttenapīti ‘‘yenā’’ti evaṃ sarūpato pāḷiyaṃ avuttenapi. Atthato siddhenāti parabhāge sāriputtattherassa uppajjanakaparivitakkasaṅkhātaatthato siddhena. Parivitakke hi siddhe yena samayena parivitakko udapādīti idaṃ atthato siddhameva hoti. Tenevāha ‘‘aparabhāge hi vinayapaññattiyācanahetubhūto āyasmato sāriputtassa parivitakko siddho’’tiādi. ‘‘Tenā’’ti vatvā tato tadatthameva ‘‘yenā’’ti atthato vuccamānattā ‘‘yenā’’ti ayaṃ ‘‘tenā’’ti etassa paṭiniddeso nāma jāto. Paṭiniddesoti ca vitthāraniddesoti attho.
              II. Aparabhāge hīti ettha hi-saddo hetumhi, yasmāti attho. Vinayapaññattiyācanahetubhūtoti ‘‘etassa bhagavā kālo, etassa sugata kālo, yaṃ bhagavā sāvakānaṃ sikkhāpadaṃ paññapeyya, uddiseyya pātimokkhaṃ. Yathayidaṃ brahmacariyaṃ addhaniyaṃ assa ciraṭṭhitika’’nti evaṃ pavattassa vinayapaññattiyācanassa kāraṇabhūtoti attho. Parivitakkoti ‘‘katamesānaṃ kho buddhānaṃ bhagavantānaṃ brahmacariyaṃ na ciraṭṭhitikaṃ ahosi, katamesānaṃ buddhānaṃ bhagavantānaṃ brahmacariyaṃ ciraṭṭhitikaṃ ahosī’’ti evaṃ pavatto parivitakko. Yaṃtaṃsaddānaṃ niccasambandhoti āha ‘‘tasmā yena samayenā’’tiādi. Pubbe vā pacchā vā atthato siddhenāti pubbe vā pacchā vā uppannaatthato siddhena. Paṭiniddeso kattabboti etassa ‘‘yadida’’nti iminā sambandho. ‘‘Paṭiniddeso kattabbo’’ti yadidaṃ yaṃ idaṃ vidhānaṃ, ayaṃ sabbasmiṃ vinaye yuttīti attho. Atha vā ‘‘paṭiniddeso kattabbo’’ti yadidaṃ yā ayaṃ yutti, ayaṃ sabbasmiṃ vinaye yuttīti attho.
              III.Devatāsaṃyuttaṃ Naḷavaggo  Oghataraṇasuttavaṇṇanā Vibhāgavantānaṃ sabhāvavibhāvanaṃ vibhāgadassanavaseneva hotīti paṭhamaṃ tāva saṃyuttavaggasuttādivasena saṃyuttāgamassa vibhāgaṃ dassetuṃ ‘‘tattha saṃyuttāgamo nāmā’’tiādimāha. Tattha tatthāti yaṃ vuttaṃ – ‘‘saṃyuttāgamavarassa atthaṃ pakāsayissāmī’’ti, tasmiṃ vacane. Tatthāti vā ‘‘etāya aṭṭhakathāya vijānātha saṃyuttanissitaṃ attha’’nti ettha yaṃ saṃyuttaggahaṇaṃ kataṃ, tattha. Pañca vaggā etassāti pañcavaggo. Avayavena viggaho, samudāyo samāsattho. Idāni taṃ ādito paṭṭhāya saṃvaṇṇetukāmo attano saṃvaṇṇanāya tassa paṭhamamahāsaṅgītiyaṃ nikkhittānukkameneva pavattabhāvaṃ dassetuṃ, ‘‘tassa vaggesu sagāthāvaggo ādī’’tiādi vuttaṃ. Tattha yathāpaccayaṃ tattha tattha desitattā paññattattā ca vippakiṇṇānaṃ dhammavinayānaṃ saṅgahetvā gāyanaṃ kathanaṃ saṅgīti, mahāvisayattā pūjaniyattā ca mahatī saṅgīti mahāsaṅgīti. Paṭhamā mahāsaṅgīti paṭhamamahāsaṅgīti, tassā pavattitakālo paṭhamamahāsaṅgītikālo, tasmiṃ paṭhamamahāsaṅgītikāle.

เอกสารอ้างอิงท้ายบทที่ 2

พระพรหมคุณาภรณ์.พจนานุกรมพุทธศาสตร์.กรุงเทพฯ:เอส.อาร์.พริ้นติ้ง แมส โปรดักส์,2545.
สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส.บาลีไวยากรณ์(สมัญญาภิธาน). พิมพ์ครั้งที่ 36,กรุงเทพฯ: มหามกุฏราชวิทยาลัย,2536.
A.K. Warder, Introduction to Pali,Third Edition.Oxford: The pali Text Society,2001.

 

 

พระมหาบุญไทย  ปุญญมโน
17/06/53

[Update] บทเรียนที่ 1: พยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์ ภาษาสเปน | พยัญชนะ ภาษาอังกฤษเรียกว่า – NATAVIGUIDES

ตัวอักษรภาษาสเปนในปัจจุบัน ประกอบด้วยตัวอักษร 27 ตัว ได้แก่

a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, ñ, o, p, q, r, s, t, u, v, w, x, y, z


การอ่านออกเสียงตัวอักษรของภาษาสเปน มีทั้งหมด 27 ตัว 29 เสียงดังนี้
A = อา

B = เบ

C = เซ

D = เด
E = เอ

F = เอเฟ

G = เค

H = อาเช
I = อี

J = โคตา

K = กา

L = เอเล
Ll1 = เอเย

M = เอเม

N = เอเน

Ñ = เอเญ
O = โอ

P = เป

Q = กู

R = เอเร
S = เอเซ

T = เต

U = อู

V = อูเบ
W = อูเบโดเบล

X = เอกิส

Y = เย

Z = เซตา

อักษรทั้งหมดเหมือนภาษาอังกฤษทุกตัว ส่วนตัวที่เพิ่มมา 1 ตัวคือ ñ ญ ออกเสียงคล้าย ย เย็บ ในภาษาอีสาน


สระในภาษาสเปน มี 5 ตัว เหมือนภาษาอังกฤษ คือ
a อา
e เอ
i อี
o โอ
u อู

วิธีการอ่านภาษาสเปน ที่มาจาก [email protected]
A [อา] ให้เสียง สระ อะ/อา เช่น amor (อามอร์) รัก และคำว่า amigo (อามีโก) เพื่อนผู้ชาย, amiga (อามีก้า) เพื่อนผู้หญิง

B [เบ] ให้เสียง บ ใบไม้ เช่น bebida (เบบิ๊ดะ) เครื่องดื่ม
เป็นคำนามที่ผันมาจาก กริยา beber (เบแบร์) ที่แปลว่า ดื่ม
และอีกคำนึง bonito (โบนีโต้) สวยงาม

C [เซ] ให้เสียง ซ โซ่ เมื่ออยู่หน้าสระ E และ I
เช่น cerveza (แซร์เบซ่า) เบียร์
และ ciudad (ซิอุด๊าด) แปลว่า เมือง
ให้เสียง ค ควาย เมื่ออยู่หน้าสระ A O และ U
เช่น café (คาเฟ่) กาแฟ, costar (คอสตาร์) ราคา, cuerpo (คูแอร์โป) ร่างกาย

D [เด] ให้เสียง ด เด็ก
เช่น delgado (เดลกาโด้) ผอม,
doble (โดเบล้) สองเท่า, dinero (ดิเนโร่) เงิน,
diferente (ดิเฟเรนเต้) แตกต่าง

E [เอ] ให้เสียง สระ เอะ/เอ
เช่น edad (เอด๊าด] อายุ,
estudiante (เอสตูดิอันเต้) นักเรียน หรือ นักศึกษา,
extranjero (เอสตรันเคโร่) ชาวต่างชาติ

F [เอฟเฟ่] ให้เสียง ฟ ฟัน
เช่น foto (โฟโต้) ภาพถ่าย,
Felicidades! (เฟลิซิดาเดส) ขอให้มีความสุข,
Francia (ฟรานเซีย) ประเทศฝรั่งเศส,

G [เค] ให้เสียง ค ควาย เมื่ออยู่หน้าสระ E และ I
เช่น geografía (เฆโอกราฟิ๊อะ) ภูมิศาสตร์,
gente (เคนเต้) ผู้คน, gitanos (คิตาโนส) พวกยิปซี
และให้เสียง ก ไก่ เมื่ออยู่หน้าสระ A O และ U
เช่น gratis (กราติส) ฟรี, gato (กาโต้) แมวเหมียว,
gordo (กอร์โด้) อ้วน, gusto (กุสโต้) รสชาติ

H [อ๊าเช่] ให้เสียง อ อ่าง
เช่น hospital (ออสปีตาล) โรงพยาบาล, hotel (โอเตล) โรงแรม
เพราะ สเปนออกเสียง H เป็น อ อ่าง เท่านั้ัน

I [อี] ให้เสียง สระ อิ/อี เช่น vino (บิโน่) ไวน์,
idioma (อิดิโอม่า) ภาษา, importante (อิมปอร์ตานเต้) สำคัญ

J [โฆตา] ให้เสียง ค ควาย (เสียงสั่นในลำคอ)
บางครั้งก็ออกเสียงแทบจะกลายเป็น ฮ นกฮูก
เช่น Jose แทนที่จะอ่านว่า โฆเซ่ แต่อ่านว่า โฮเซ่
เป็นเสียงที่ควบระหว่าง ค กับ ฮ ครับ
เช่น Japon (คาโปน) ญี่ปุ่น,
joven (โคเบน) หนุ่มสาว

K [คา] ให้เสียง ค ควาย มีใช้น้อยมาก
ส่วนใหญ่แล้วเป็นคำยืมจากภาษาอังกฤษ
เช่น kilo (คิโล) กิโลกรัม, kilometro (คิโลเมโตร) กิโลเมตร

L [เอเล่] ให้เสียง ล ลิง เช่น lengua [เลงกวา] ภาษา,
lugar (ลูการ์) สถานที่, lavabo (ลาบาโบ) ห้องส้วม,
leche (เลเช่) นม, libro (ลิโบร) หนังสือ, limon (ลิมน) มะนาว

M [เอเม่] ให้เสียง ม ม้า เช่น maleta (มาเลต้า) กระเป๋า,
mantequilla (มานเตคีย่า) เนยอ่อน,
mercado (แมร์คาโด้) ตลาด,
moneda (โมเนด้า) เงินเหรียญ,
melodia (เมโลดิอา) ท่วงทำนอง

N [เอเน่] ให้เสียง น หนู เช่น nacionalidad (นาซิอนนาลิดาด) สัญชาติ,
naranja (นารังคา) ส้ม, noche (นอเช่) กลางคืน,
nombre (นอมเบร้) ชื่อ, nevera (เนเบร่า) ตู้เย็น

O [โอ] ให้เสียง สระ โอ/ออ เช่น ocupado (ออคคูปาโด้) ไม่ว่าง
คำนี้ในภาษาอังกฤษก็คือ occupied, oficina (โอฟิซีน่า) ออฟฟิศ,
otro (โอโตร) แปลว่า อย่างอื่น ภาษาอังกฤษ คือ other นั่นเอง

P [เป] ให้เสียง ป ปลา เช่น pantalones (ปันตาโลเนส) กางเกง,
patata (ปาตาต้า) มันฝรั่ง, pimiento (ปิเมียนโต้) พริกหยวก,
platano (ปลาตาโน่) กล้วย, playa (ปลาย่า) ชายทะเล,
policia (โปลิเซีย) ตำรวจ

Q [คู] คำนี้พิเศษหน่อยครับ เพราะมันจะมากับตัว U เสมอ เป็น QU
อย่าอ่านว่า “คว-” นะครับ ไม่อ่านควบกล้ำ แต่อ่านว่า ค ควาย โดด ๆ เลย
เช่น queso (เคโซ่) เนยแข็ง และ quineintos (คิเนียนโตส) ห้าร้อย 500

R [เอเร่] ให้เสียง ร เรือ แต่รัวลิ้นหน่อยนะครับถึงจะได้ฟีลสเปนแท้
เช่น rebaja (เรบาคา) ลดราคา, reloj (เรอล็อค) นาฬิกา,
restaurante (เรสโตรานเต้) ร้านอาหาร,
ropa (โรป้า) เสื้อผ้า, roto (โรโต้) แตก เสียหาย

S [เอส] ให้เสียง ซ โซ่ เช่น salida (ซาลิด้า) ทางออก,
segundo (เซคุนโด้) วินาที, semana (เซมาน่า) สัปดาห์,
sol (โซล) พระอาทิตย์

T [เต] ให้เสียง ต เต่า เช่น telefono (เตเลโฟโน่) โทรศัพท์,
televisor (เตเลบิซอร์) โทรทัศน์, tiempo (เตี๊ยมโปะ) เวลา หรือ อากาศ,
tienda (เตี๊ยนด๊ะ) ร้านค้า, tortilla (ตอตีย่า) ไข่เจียว,
tomate (โตมาเต) มะเขือเทศ

U [อูล] ให้เสียง สระอู เช่น ultimo (อุลติโม) สุดท้าย
universidad (อูนีเบอซิด๊าด) มหาวิทยาลัย

V [อูเบ] ให้เสียง บ ใบไม้ เท่านั้น เช่น vacaciones (บาคาซิโอเนส) วันหยุด,
ventana (เบนตาน่า) หน้าต่าง, verano (เบ ราโน่) ฤดูร้อน,
viajero (บิอาเคโร่) นักเดินทาง, viento (เบียนโต) ลม

W [อูเบโดเบล้] ให้เสียง ว แหวน คำนี้ก็มีใช้น้อยมากเช่นกัน
ส่วนมากก็คำยืมจากภาษาอังกฤษเหมือนตัว K
เช่น water (วาเตอร์) ไม่ได้แปลว่า น้ำดื่ม นะครับ
แต่แปลว่า “ห้องน้ำ” เท่าที่เห็นก็มีแค่นี้แหละครับ

X [เอกิส] ไม่ได้เป็นพยัญชนะต้น มักเป็นตัวสะกดอยู่เสมอและออกเสียง – กซ์
เช่น extremo (เอ็กซ์ตรีโม) สุดขั้ว สุดตีน,
extraordinario (เอกซ์ตราออร์ดินาริโอ้) ยอดเยี่ยม

Y [อีเกร้กา] ให้เสียง ย ยักษ์ ถ้าเป็น y ลอย ๆ จะอ่านว่า อี
ที่แปลว่า “และ” เหมือนกับ and ภาษาอังกฤษครับ
ส่วนที่อ่าน ย ยักษ์ ก็มี ya (หยะ) และ yo (โหยะ) ฉัน

Z [เซตะ] ให้เสียง ซ โซ่ เช่น zapato (ซาปาโต) รองเท้า

CH [เช] ให้เสียง ช ช้าง เช่น chaqueta (ชาเคตะ) เสื้อแจ็คเก็ต
chocolate ห้ามอ่านว่า ช็อคโกแล็ต เพราะเป็นการอ่านแบบอังกฤษ สเปนอ่านว่า “ชอคโกลาเต้”

LL [เอเย่] ให้เสียง ย ยักษ์ ตัวแอลสองตัว มาติดกันแบบนี้มันเป็นแบบละตินแท้ ๆ
เช่น llave (ยาเบ) กุญแจ, llegada (เยกาด้า) มาถึง, lluvia (ยูเบีย) สายฝน

Ñ [เอ็นเย่] ให้เสียง ย ยักษ์ (เสียงขึ้นจมูก) นี่ก็สไตล์ลาตินแท้ ๆ เช่นกัน
เช่น año (อั๊นโหยะ) ปี, niña (นีญ่า) เด็กผู้หญิง, และ niño (นีโญ่) เด็กผู้ชาย

การอ่านออกเสียง
การออกเสียงภาษาสเปน มีหลายเสียงมากที่ใกล้เคียงกับภาษาไทย ความสัมพันธ์ระหว่างตัวสะกดและเสียงนั้นตรงกันมาก อีกความหมายหนึ่งก็คือว่าถ้าตัวหนังสือเขียนอย่างไร การออกเสียงก็เป็นอย่างนั้น ไม่เหมือนภาษาอังกฤษหรือภาษาฝรั่งเศส(a ในภาษาอังกฤษเป็นได้ทั้งเสียง สระแอ หรือ สระอา เป็นต้น) เปรียบเทียบกับคำอ่านของภาษาไทย(คำอ่านของ สันสกฤต คือ สัน-สะ-กิด)

การเน้นเสียงพยางค์
การเน้นเสียงพยางค์ คือการออกเสียงพยางค์หนึ่งสูงหรือชัดกว่าพยางค์อื่นๆ เช่นคำว่า casa ต้องเน้นพยางค์แรก ก๊าซา

การเน้นเสียงพยางค์มีอยู่ 3 ประเภท คือ
การเน้นเสียงพยางค์ของพยางค์ที่สองนับจากหลังไปหน้า ถ้าคำนั้นลงท้ายด้วย a, e, i, o, u (เสียงสระทั้ง 5), s, และ n เช่น

  • camiseta (กา-มิ-เซ้-ตา)
  • zapato (ธา-ป๊า-โต)
  • casa (ก๊า-ซา)
  • ciencias (เธี้ยน-เธียส)

การเน้นเสียงพยางค์ของพยางค์สุดท้ายของคำ ถ้าคำนั้นไม่ลงท้ายด้วยเสียงสระทั้ง 5 (a e i o u) และ s กับ n เช่น

  • profesor (โปฺร-เฟ-โซ้รฺ)
  • comer (โก-เม้รฺ)
  • hablar (อา-บฺล๊ารฺ)

การเน้นเสียงพยางค์ของพยางค์ที่มีเครื่องหมายการเน้น (á é í ó ú) เช่น

  • cárcel (ก๊ารฺ-เธล)
  • canción (กาน-ธี-โอ๊น)
  • papá (ปา-ป๊า)



เสียงพยัญชนะ

เครื่องหมาย

พยัญชนะสเปน

ตัวอย่างคำภาษาสเปน

หมายเหตุ

c(ยกเว้นเมื่อนำหน้า e, i), g(ยกเว้นเมื่อนำหน้า
e, i), qu

cabeza, gato,queso

ตัว q จะไม่มีวันอยู่ตามลำพัง มันมักจะอยู่กับ u
เสมอ; qu

j, g(เมื่อนำหน้า e, i)

jardín, angel

เสียง ฆอ ที่แรงมากเหมือนกำลังขาก
คนที่ทำเสียงนี้ไม่ได้มักจะใช้เสียง ฮ แทน ซึ่งเป็นที่เข้าใจกัน

ch

chico

s, c(เมื่อนำหน้า e, i ใช้เฉพาะละตินอเมริกา)

ser, canción

ñ

niño

เสียง นฺย ผสมกัน คล้ายคำว่า มารยา(มานยา)

d

dinero

คำศัพท์ที่ลงท้ายด้วย d เช่น universidad
ส่วนใหญ่จะไม่ออกเสียง d ตัวนั้น

t

tienda

z, c(เมื่อนำหน้า e ใช้เฉพาะประเทศสเปน)

zapato, canción

เสียงคล้าย ซ
แต่ต้องเอาลิ้นออกมาแตะฟันบนก่อนออกเสียง เสียง ธ
เป็นเสียงที่ใช้ในประเทศสเปนเท่านั้น ประเทศในละตินอเมริกา จะใช้เสียง ซ แทน ธ

n

niño

b

boca

p

pan

f

fiesta

m

mañana

y, ll

yogur, apellido

ควรระวัง ll กับ l นั้นแตกต่างกัน ในสเปน เสียง
ll จะออกเป็น ลฺย ผสมกัน แต่การใช้ ย แทนเป็นที่ยอมรับได้

r

comer

r นี้เป็นเหมือนเสียงภาษาไทยเลย ตรงที่ว่า
ต้องกระดกลิ้นให้ชัดเจน

l

lana

v

veinte

เสียงคล้าย บ และ ฟ ผสมกัน บางคนออกเป็น บ เลย

a

agua

ไม่ออกเสียง

h

hablar

เมื่อเห็น h ควรมองข้ามไปเลย ยกเว้นเวลา h
ตามหลังด้วย c เพราะนั้นคือเสียง ช(ch)

a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, ñ, o, p, q, r, s, t, u, v, w, x, y, zA = อาB = เบC = เซD = เดE = เอF = เอเฟG = เคH = อาเชI = อีJ = โคตาK = กาL = เอเลLl1 = เอเยM = เอเมN = เอเนÑ = เอเญO = โอP = เปQ = กูR = เอเรS = เอเซT = เตU = อูV = อูเบW = อูเบโดเบลX = เอกิสY = เยZ = เซตาอักษรทั้งหมดเหมือนภาษาอังกฤษทุกตัว ส่วนตัวที่เพิ่มมา 1 ตัวคือ ñ ญ ออกเสียงคล้าย ย เย็บ ในภาษาอีสานa อาe เอi อีo โอu อูที่มาจาก [email protected] [อา] ให้เสียง สระ อะ/อา เช่น amor (อามอร์) รัก และคำว่า amigo (อามีโก) เพื่อนผู้ชาย, amiga (อามีก้า) เพื่อนผู้หญิงB [เบ] ให้เสียง บ ใบไม้ เช่น bebida (เบบิ๊ดะ) เครื่องดื่มเป็นคำนามที่ผันมาจาก กริยา beber (เบแบร์) ที่แปลว่า ดื่มและอีกคำนึง bonito (โบนีโต้) สวยงามC [เซ] ให้เสียง ซ โซ่ เมื่ออยู่หน้าสระ E และ Iเช่น cerveza (แซร์เบซ่า) เบียร์และ ciudad (ซิอุด๊าด) แปลว่า เมืองให้เสียง ค ควาย เมื่ออยู่หน้าสระ A O และ Uเช่น café (คาเฟ่) กาแฟ, costar (คอสตาร์) ราคา, cuerpo (คูแอร์โป) ร่างกายD [เด] ให้เสียง ด เด็กเช่น delgado (เดลกาโด้) ผอม,doble (โดเบล้) สองเท่า, dinero (ดิเนโร่) เงิน,diferente (ดิเฟเรนเต้) แตกต่างE [เอ] ให้เสียง สระ เอะ/เอเช่น edad (เอด๊าด] อายุ,estudiante (เอสตูดิอันเต้) นักเรียน หรือ นักศึกษา,extranjero (เอสตรันเคโร่) ชาวต่างชาติF [เอฟเฟ่] ให้เสียง ฟ ฟันเช่น foto (โฟโต้) ภาพถ่าย,Felicidades! (เฟลิซิดาเดส) ขอให้มีความสุข,Francia (ฟรานเซีย) ประเทศฝรั่งเศส,G [เค] ให้เสียง ค ควาย เมื่ออยู่หน้าสระ E และ Iเช่น geografía (เฆโอกราฟิ๊อะ) ภูมิศาสตร์,gente (เคนเต้) ผู้คน, gitanos (คิตาโนส) พวกยิปซีและให้เสียง ก ไก่ เมื่ออยู่หน้าสระ A O และ Uเช่น gratis (กราติส) ฟรี, gato (กาโต้) แมวเหมียว,gordo (กอร์โด้) อ้วน, gusto (กุสโต้) รสชาติH [อ๊าเช่] ให้เสียง อ อ่างเช่น hospital (ออสปีตาล) โรงพยาบาล, hotel (โอเตล) โรงแรมเพราะ สเปนออกเสียง H เป็น อ อ่าง เท่านั้ันI [อี] ให้เสียง สระ อิ/อี เช่น vino (บิโน่) ไวน์,idioma (อิดิโอม่า) ภาษา, importante (อิมปอร์ตานเต้) สำคัญJ [โฆตา] ให้เสียง ค ควาย (เสียงสั่นในลำคอ)บางครั้งก็ออกเสียงแทบจะกลายเป็น ฮ นกฮูกเช่น Jose แทนที่จะอ่านว่า โฆเซ่ แต่อ่านว่า โฮเซ่เป็นเสียงที่ควบระหว่าง ค กับ ฮ ครับเช่น Japon (คาโปน) ญี่ปุ่น,joven (โคเบน) หนุ่มสาวK [คา] ให้เสียง ค ควาย มีใช้น้อยมากส่วนใหญ่แล้วเป็นคำยืมจากภาษาอังกฤษเช่น kilo (คิโล) กิโลกรัม, kilometro (คิโลเมโตร) กิโลเมตรL [เอเล่] ให้เสียง ล ลิง เช่น lengua [เลงกวา] ภาษา,lugar (ลูการ์) สถานที่, lavabo (ลาบาโบ) ห้องส้วม,leche (เลเช่) นม, libro (ลิโบร) หนังสือ, limon (ลิมน) มะนาวM [เอเม่] ให้เสียง ม ม้า เช่น maleta (มาเลต้า) กระเป๋า,mantequilla (มานเตคีย่า) เนยอ่อน,mercado (แมร์คาโด้) ตลาด,moneda (โมเนด้า) เงินเหรียญ,melodia (เมโลดิอา) ท่วงทำนองN [เอเน่] ให้เสียง น หนู เช่น nacionalidad (นาซิอนนาลิดาด) สัญชาติ,naranja (นารังคา) ส้ม, noche (นอเช่) กลางคืน,nombre (นอมเบร้) ชื่อ, nevera (เนเบร่า) ตู้เย็นO [โอ] ให้เสียง สระ โอ/ออ เช่น ocupado (ออคคูปาโด้) ไม่ว่างคำนี้ในภาษาอังกฤษก็คือ occupied, oficina (โอฟิซีน่า) ออฟฟิศ,otro (โอโตร) แปลว่า อย่างอื่น ภาษาอังกฤษ คือ other นั่นเองP [เป] ให้เสียง ป ปลา เช่น pantalones (ปันตาโลเนส) กางเกง,patata (ปาตาต้า) มันฝรั่ง, pimiento (ปิเมียนโต้) พริกหยวก,platano (ปลาตาโน่) กล้วย, playa (ปลาย่า) ชายทะเล,policia (โปลิเซีย) ตำรวจQ [คู] คำนี้พิเศษหน่อยครับ เพราะมันจะมากับตัว U เสมอ เป็น QUอย่าอ่านว่า “คว-” นะครับ ไม่อ่านควบกล้ำ แต่อ่านว่า ค ควาย โดด ๆ เลยเช่น queso (เคโซ่) เนยแข็ง และ quineintos (คิเนียนโตส) ห้าร้อย 500R [เอเร่] ให้เสียง ร เรือ แต่รัวลิ้นหน่อยนะครับถึงจะได้ฟีลสเปนแท้เช่น rebaja (เรบาคา) ลดราคา, reloj (เรอล็อค) นาฬิกา,restaurante (เรสโตรานเต้) ร้านอาหาร,ropa (โรป้า) เสื้อผ้า, roto (โรโต้) แตก เสียหายS [เอส] ให้เสียง ซ โซ่ เช่น salida (ซาลิด้า) ทางออก,segundo (เซคุนโด้) วินาที, semana (เซมาน่า) สัปดาห์,sol (โซล) พระอาทิตย์T [เต] ให้เสียง ต เต่า เช่น telefono (เตเลโฟโน่) โทรศัพท์,televisor (เตเลบิซอร์) โทรทัศน์, tiempo (เตี๊ยมโปะ) เวลา หรือ อากาศ,tienda (เตี๊ยนด๊ะ) ร้านค้า, tortilla (ตอตีย่า) ไข่เจียว,tomate (โตมาเต) มะเขือเทศU [อูล] ให้เสียง สระอู เช่น ultimo (อุลติโม) สุดท้ายuniversidad (อูนีเบอซิด๊าด) มหาวิทยาลัยV [อูเบ] ให้เสียง บ ใบไม้ เท่านั้น เช่น vacaciones (บาคาซิโอเนส) วันหยุด,ventana (เบนตาน่า) หน้าต่าง, verano (เบ ราโน่) ฤดูร้อน,viajero (บิอาเคโร่) นักเดินทาง, viento (เบียนโต) ลมW [อูเบโดเบล้] ให้เสียง ว แหวน คำนี้ก็มีใช้น้อยมากเช่นกันส่วนมากก็คำยืมจากภาษาอังกฤษเหมือนตัว Kเช่น water (วาเตอร์) ไม่ได้แปลว่า น้ำดื่ม นะครับแต่แปลว่า “ห้องน้ำ” เท่าที่เห็นก็มีแค่นี้แหละครับX [เอกิส] ไม่ได้เป็นพยัญชนะต้น มักเป็นตัวสะกดอยู่เสมอและออกเสียง – กซ์เช่น extremo (เอ็กซ์ตรีโม) สุดขั้ว สุดตีน,extraordinario (เอกซ์ตราออร์ดินาริโอ้) ยอดเยี่ยมY [อีเกร้กา] ให้เสียง ย ยักษ์ ถ้าเป็น y ลอย ๆ จะอ่านว่า อีที่แปลว่า “และ” เหมือนกับ and ภาษาอังกฤษครับส่วนที่อ่าน ย ยักษ์ ก็มี ya (หยะ) และ yo (โหยะ) ฉันZ [เซตะ] ให้เสียง ซ โซ่ เช่น zapato (ซาปาโต) รองเท้าCH [เช] ให้เสียง ช ช้าง เช่น chaqueta (ชาเคตะ) เสื้อแจ็คเก็ตchocolate ห้ามอ่านว่า ช็อคโกแล็ต เพราะเป็นการอ่านแบบอังกฤษ สเปนอ่านว่า “ชอคโกลาเต้”LL [เอเย่] ให้เสียง ย ยักษ์ ตัวแอลสองตัว มาติดกันแบบนี้มันเป็นแบบละตินแท้ ๆเช่น llave (ยาเบ) กุญแจ, llegada (เยกาด้า) มาถึง, lluvia (ยูเบีย) สายฝนÑ [เอ็นเย่] ให้เสียง ย ยักษ์ (เสียงขึ้นจมูก) นี่ก็สไตล์ลาตินแท้ ๆ เช่นกันเช่น año (อั๊นโหยะ) ปี, niña (นีญ่า) เด็กผู้หญิง, และ niño (นีโญ่) เด็กผู้ชายการออกเสียงภาษาสเปน มีหลายเสียงมากที่ใกล้เคียงกับภาษาไทย ความสัมพันธ์ระหว่างตัวสะกดและเสียงนั้นตรงกันมาก อีกความหมายหนึ่งก็คือว่าถ้าตัวหนังสือเขียนอย่างไร การออกเสียงก็เป็นอย่างนั้น ไม่เหมือนภาษาอังกฤษหรือภาษาฝรั่งเศส(a ในภาษาอังกฤษเป็นได้ทั้งเสียง สระแอ หรือ สระอา เป็นต้น) เปรียบเทียบกับคำอ่านของภาษาไทย(คำอ่านของ สันสกฤต คือ สัน-สะ-กิด)การเน้นเสียงพยางค์ คือการออกเสียงพยางค์หนึ่งสูงหรือชัดกว่าพยางค์อื่นๆ เช่นคำว่า casa ต้องเน้นพยางค์แรก ก๊าซาคือการเน้นเสียงพยางค์ของพยางค์ที่สองนับจากหลังไปหน้า ถ้าคำนั้นลงท้ายด้วย a, e, i, o, u (เสียงสระทั้ง 5), s, และ n เช่นการเน้นเสียงพยางค์ของพยางค์สุดท้ายของคำ ถ้าคำนั้นไม่ลงท้ายด้วยเสียงสระทั้ง 5 (a e i o u) และ s กับ n เช่นการเน้นเสียงพยางค์ของพยางค์ที่มีเครื่องหมายการเน้น (á é í ó ú) เช่น


คำศัพท์ภาษาอังกฤษ เรื่องสัตว์ต่างๆ พร้อมวีดีโอรูปภาพและคำอ่าน | เหมาะสำหรับอนุบาลและเด็กเล็ก


คำศัพท์ภาษาอังกฤษ ในหมวดสัตว์ต่างๆ พร้อมวีดีโอรูปภาพและคำอ่าน | เหมาะสำหรับอนุบาลและเด็กเล็ก
เพื่อเสริมทักษะความรู้และประสบการณ์ใหม่ๆ
วิชาการทั้ง คณิตศาสตร์ ภาษาไทย วิทยาศาสตร์ และอื่นๆๆอีกมากมาย
อย่าลืมกดติดตาม Subscribe WAWA kids art กันนะค่ะ
เกมทายประโยชน์ของสัตว์ตามคำใบ้ https://youtu.be/YpSoUZLTOv0
เกมทายสัตว์พาหะนำโรคตามคำใบ้ https://youtu.be/L0AMS3lsg8Y
เล่นทำอักษร ก ไก่ ฮ นกฮู ด้วยแป้งโด การ์ตูนน่ารักๆ หัดอ่าน พยัญชนะไทย | Learn Thai Alphabet https://youtu.be/bxRPh7p_z24
Play ice cream cups, learn colors, count numbers.เล่นถ้วยไอสครีม เรียนรู้สี นับเลข คำศัพท์ภาษาอังกฤษ https://youtu.be/ya60cjKLCVg
Learn color through art Win surprise eggs. เรียนรู้สีผ่านงานศิลปะ ลุ้นไข่เซอร์ไพรส์ เรียนรู้คำศัพท์ https://youtu.be/4feixRAqFdY
เกมทายพืชผักสวนครัวตามคำใบ้ https://youtu.be/utGeGU2sVUA
เสียงสัตว์ 50 เสียง พร้อมวีดีโดรูปภาพประกอบ https://youtu.be/ysWyXa3sHVo

นอกจากการดูบทความนี้แล้ว คุณยังสามารถดูข้อมูลที่เป็นประโยชน์อื่นๆ อีกมากมายที่เราให้ไว้ที่นี่: ดูความรู้เพิ่มเติมที่นี่

คำศัพท์ภาษาอังกฤษ เรื่องสัตว์ต่างๆ พร้อมวีดีโอรูปภาพและคำอ่าน | เหมาะสำหรับอนุบาลและเด็กเล็ก

ภาษาอังกฤษ ป.1 – บทที่ 2 : หัดเขียน ABC \”ABC Tracing\” [สื่อแท็บเล็ต ป.1]


หัดเขียน abc ภาษาอังกฤษ ป.1 บทที่ 2 จากสื่อแท็บเล็ตโดยสำนักเทคโนโลยีเพื่อการเรียนการสอน สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน

ภาษาอังกฤษ ป.1 - บทที่ 2 : หัดเขียน ABC \

Phonics Song 2


It’s a phonics song with a picture for each letter.
This is designed to help children learn the sounds of the letters in the English alphabet.
Written and performed by A.J.Jenkins
Copyright 2009 A.J.Jenkins/KidsTV123. All rights reserved.
This is an ORIGINAL song written in 2009 any copying is illegal.
For MP3s, worksheets and much more:
http://www.KidsTV123.com
Kids songs song for children
Chords for this song:
GDG
GDG
GDG
GDG
CDG

https://open.spotify.com/artist/0zC8dOCRSyLAqsBq99du1f
https://music.youtube.com/channel/UC0EqNhs_ejTB7_EgTZzpixA
https://music.apple.com/gb/artist/kidstv123/1439675517
https://www.amazon.com/EducationalSongsKidsTV123/dp/B07JQCMY27

Phonics Song 2

วิธีเขียนชื่อเป็นภาษาอังกฤษ (เริ่มจาก0) เทียบอักษรอังกฤษไทย


วิธีเทียบเสียงอักษรภาษาอังกฤษไทย เทียบเสียงสระภาษาอังกฤษไทย วิธีเขียนชื่อเป็นภาษาอังกฤษ อย่างง่าย
@EnglishThai Downunder เรียนภาษาอังกฤษฟรี แต่งประโยคภาษาอังกฤษ โครงสร้างประโยคภาษาอังกฤษ เรียนภาษาอังกฤษฟรี
เรียนภาษาอังกฤษกับครูฟาง, ฝึกภาษาอังกฤษ, อยากเก่งภาษาอังกฤษ, ติวสอบภาษาอังกฤษ, ติวภาษาอังกฤษ, ภาษาอังกฤษพื้นฐาน, ประโยคภาษาอังกฤษ, ภาษาอังกฤษในชีวิตประจำวัน, อยากเก่งภาษาอังกฤษ, คำศัพท์อังกฤษ, English lesson, แกรมม่าภาษาอังกฤษ, บทเรียนภาษาอังกฤษ

วิธีเขียนชื่อเป็นภาษาอังกฤษ (เริ่มจาก0) เทียบอักษรอังกฤษไทย

คำศัพท์ ร่างกาย ภาษาอังกฤษ Body parts


คำศัพท์ ร่างกาย ภาษาอังกฤษ Body parts
คำศัพท์ร่างกาย ภาษาอังกฤษ ศัพท์อังกฤษ

คำศัพท์ ร่างกาย ภาษาอังกฤษ Body parts

นอกจากการดูบทความนี้แล้ว คุณยังสามารถดูข้อมูลที่เป็นประโยชน์อื่นๆ อีกมากมายที่เราให้ไว้ที่นี่: ดูวิธีอื่นๆLEARN FOREIGN LANGUAGE

ขอบคุณมากสำหรับการดูหัวข้อโพสต์ พยัญชนะ ภาษาอังกฤษเรียกว่า

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *