[NEW] ประโยคภาษาอังกฤษในการเชื้อเชิญ (Invitation) | อยาก ภาษา อังกฤษ – NATAVIGUIDES

การเชื้อเชิญเป็นการแสดงถึงความเป็นผู้มีนํ้าใจ เพื่อให้เข้าร่วมกิจกรรม อย่างใดอย่างหนึ่ง หรือทำอย่างใดอย่างหนึ่งด้วย อาจจะเป็นการเชื้อเชิญธรรมดา หรือสุภาพหรือเกรงใจ รูปประโยคที่ใช้ในการเชิญมีหลายอย่างเช่นกัน ดังต่อไปนี้
1. ประโยคคำสั่ง (Command) การเชิญโดยใช้รูปประโยคเป็นคำสั่งนี้ อาจจะถือเป็นการขอร้องอย่างหนึ่งก็ได้ แต่เป็นการขอร้องให้เข้าร่วมกิจกรรมของตัวเอง แม้อาจจะไม่นิยมใช้ แต่ก็ถือเป็นการเชิญได้เช่นกัน โดยมีโครงสร้างเช่นเดียวกับการขอร้องดังนี้
Please…. /……….please
ตัวอย่าง
Please come to my house tomorrow.
พรุ่งนี้ กรุณาเชิญมาที่บ้านฉันด้วย
Please have lunch with me.
เชิญรับประทานอาหารกลางวันด้วยกัน
Come to the party with me, please.
เชิญไปงานเลี้ยงด้วยกันนะ
Please join us to celebrate my father’s birthday party.
เชิญร่วมฉลองงานวันเกิดคุณพ่อของฉัน
2. ประโยคบอกเล่า (Statement) การเชื้อเชิญที่ใช้รูปบอกเล่า ถือเป็นเชิญที่แท้จริง เป็นความประสงค์จริงๆ ของผู้พูด มีความหมายคล้ายกับการขอร้อง ใช้กริยาอย่างเดียวกันโดยมีโครงสร้างต่างๆ ดังนี้
I want to invite you to….
I would like to invite you to…..
I want you to……
I would like you to…..
I want to have you…..
I would like to have you…..
ตัวอย่าง
I want to invite you to lunch at my house.
ฉันอยากจะเชิญคุณไปรับประทานอาหารกลางวันที่บ้านฉัน
I would like to invite you to take part in the party.
ฉันอยากจะขอเชิญคุณเข้าร่วมงานเลี้ยงด้วย
I want you to come to my apartment tomorrow.
ฉันอยากจะให้คุณมาที่หอพักฉันวันพรุ่งนี้
I would like you to come with us to the theater.
ฉันอยากจะให้คุณไปดูละครกับพวกเราด้วย
I would like you to visit my family.
ฉันอยากจะขอให้คุณไปเยี่ยมครอบครัวฉันด้วย
I want to have you come here.
ฉันอยากจะให้คุณมาที่นี่
I would like to have you participate in the meeting.
ฉันอยากจะขอให้คุณเข้าร่วมประชุมด้วย
3. ประโยคคำถาม (Question) การใช้รูปคำถามเป็นการเชิญนั้น ถือเป็นการเชิญโดยอ้อมและเป็นการขอร้องอีกอย่างหนึ่งเช่นกับ ฉะนั้นกริยา และโครงสร้างจึงเป็นอย่างเดียวกันกับการขอร้อง ซึ่งมีประโยคต่างๆ ดังนี้
Yes/No Question :
Can / Could you…….?
Will / Would you……..?
Would you like to……?
Do / Would you mind…….?
Won’t you………?
Wh- Question :
How about……?
Tag Question : …………    , would you?
Indirect Question : I wonder if you could……
ตัวอย่าง
Can you come to my place this evening?
คุณจะมาบ้านฉันเย็นนี้ได้ไหม
Could you come to have a party with us tomorrow?
พรุ่งนี้ คุณจะมาร่วมงานเลี้ยงกับเราได้ไหม
Will you join our tour of the North?
คุณจะร่วมเดินทางไปเที่ยวภาคเหนือกับพวกเราไหม
Would you like to visit my country?
คุณอยากจะไปเยี่ยมประเทศของฉันไหม
Would you mind taking part in the New Year party with us?
คุณจะร่วมงานปีใหม่กับพวกเราไหม
Won’t you take a walk with me?
คุณไปเดินเล่นกับฉันไหม (คุณจะไม่ไปเดินเล่นกับฉันหรือ)
How about celebrating the New Year party at my house?
ฉลองงานปีใหม่ที่บ้านฉันดีไหม
Come to have dinner with me, would you?
มารับประทานอาหารเย็นกับฉันดีไหม
I wonder if you could go to Hua Hin with us.
ฉันไม่ทราบว่า คุณจะไปหัวหินกับพวกเราได้หรือเปล่า
I wonder if you could join us in the contest.
ฉันไม่ทราบว่า คุณจะร่วมแข่งขันกับเราได้ไหม
การตอบรับ (Accepting) การตอบรับการเชื้อเชิญก็เหมือนกับตอบรับ ชนิดอื่นๆ อาจจะตอบรับธรรมดาหรือแสดงถึงความยินดีก็ได้ ดังนี้
Yes, of course.
ได้, ด้วยความยินดี
Certainly ตกลง All right.
ตกลง, ได้
O.K. / Sure
ได้เลย, แน่นอน
I’d love to. / I’d like to
ด้วยความยินดี
I’d be glad to
ด้วยความยินดี
That would be nice.
ด้วยความยินดี, ดีเหลือเกิน
การตอบปฏิเสธ (Refusing) เพื่อเป็นการรักษานํ้าใจ ควรปฏิเสธอย่างสุภาพ พร้อมบอกถึงเหตุผลด้วยดังนี้
I’m sorry I’m not free at that time.
ขอโทษ ฉันไม่ว่างในเวลานั้น
I’m afraid….
ฉันเกรงว่า…..
I wish I could but……
ด้วยความยินดี แต่……
I’d like but…..
ด้วยความยินดี แต่ว่า…..
ข้อสังเกต
-ประโยคต่างๆ เช่น Please… /I want, I would / can, could will, would, / would you mind / how about ใช้ในการขอร้องและเชื้อเชิญ มีความหมายเหมือนกัน
-Won’t you เป็นทั้งคำถามธรรมดาและการเชื้อเชิญ ดังตัวอย่างต่อไปนี้
Won’t you come to my house?
คุณจะไม่มาบ้านฉันใช่ไหม (ถามธรรมดา)
คุณจะไม่มาบ้านฉันบ้างเชียวหรือ (เชิญ)
Won’t you have dinner with me?
คุณจะไม่ทานอาหารเย็นกับฉันใช่ไหม (ถามธรรมดา)
คุณจะไม่ทานอาหารเย็นกับฉันเชียวหรือ (เชิญ)
แบบฝึกหัด
จงสร้างข้อความต่อไปนี้เป็นประโยคสำหรับการเชื้อเชิญ
1. Come to a ceremony
2. Have a meal
3. See a show
4. Join a party.
5. Play records together
6. Participate in a meeting
7. Visit some places
8. Go somewhere
9. Visit the family
10. Play some games
ตัวอย่าง
Please come to the ceremony.
I want to invite you to come to the ceremony.
I would like to invite you to come to the ceremony.
I want you to come to the ceremony.
I would like you to come to the ceremony.
I want to have you come to the ceremony.
I would like to have you come to the ceremony.
Can you come to the ceremony?
Could you come to the ceremony?
Would you come to the ceremony?
Will you come to the ceremony?
Would you mind coming to the ceremony?
How about coming to the ceremony?
Come to the ceremony, would you?
I wonder if you could come to the ceremony.
โครงสร้างประโยคสำหรับใช้ในการเชื้อเชิญ
Please………….
I want to invite you to…………..
I would like to invite you to…………
I want you to………..
I would like you to………….
I want to have you…………..
I would like to have you……………..
Can/Could/Will/Would you………..?
Would you like to…………?
Do you want to ………..?
Do/Would you mind ………?
Won’t you…………?
How about………..?
…………, would you?
I wonder if you could ……….?
ที่มา:ดร.สวาสดิ์  พรรณา

(Visited 106,345 times, 13 visits today)

ภาษาอังกฤษยากไหม? อยู่ที่ใครถาม แต่ถ้าถาม ‘ครูลูกกอล์ฟ’ ก็จะบอกว่า “ทุกอย่างฝึกได้จากการฝึก ทุกทักษะเพิ่มพูนได้ถ้าคุณอยู่ในสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสม แต่คุณต้องอยากฝึกด้วยนะ!”

The MATTER เลยชวน ‘ครูลูกกอล์ฟ’ เจ้าของสถาบัน ANGKRIZ และคุณครูสอนภาษาอังกฤษสุดแซ่บ มาแบ่งปันแนวคิดและวิธีการฝึกฝนภาษาอังกฤษกัน

The MATTER : ฟัง-พูด-อ่าน-เขียน ทักษะไหนฝึกยากที่สุด?

ครูลูกกอล์ฟ : จริงๆ ยากหมดแหละ ถ้าเราไม่ได้มีสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวย แต่ถ้าธรรมชาติของภาษา การฟังคือฐาน สมมติเหมือนเรากำลังสร้างบ้านอยู่การฟังก็จะเป็นเหมือนฐานของบ้าน พูดก็จะตามมาเหมือนเป็นเสาเข็ม อ่านก็จะเริ่มเป็นเหมือนกำแพง แล้วก็เขียนก็เป็นหลังคา แต่ละทักษะของเราอาจจะไม่เท่ากัน

ฐานบางคนก็แน่น บางคนเสาหลักก็โอเคดี บางคนกำแพงก็สวย แต่ละคนจะมีบ้านที่ไม่เหมือนกัน อยู่ที่การวางรากฐานมา ภาษาไทยเราก็เรียนแบบนี้ไม่ใช่หรอ ก็ฟังพูดอ่านเขียน แต่เป็นภาษาอังกฤษอาจจะยากหน่อย เพราะว่าภาษาอังกฤษสำหรับคนไทยคือภาษาต่างชาติ พอเป็นภาษาต่างชาติเนี่ย มันไม่ได้เอื้ออำนวยให้เราสร้างบ้านจากฐาน บางทีเราก็สร้างจากกำแพงและหลังคาก่อน คือเราเริ่มจากการอ่านเขียน แล้วเราค่อยมาวางรากฐานทีหลัง มันจะมีคนที่เขียนได้อ่านออกแต่ว่าฟังไม่ค่อยได้ พูดไม่ค่อยเป็นธรรมชาติ แต่ทุกอย่างฝึกได้จากการฝึก ทุกทักษะเพิ่มพูนได้ถ้าคุณอยู่ในสภาวะแวดล้อมที่เหมาะสม แต่คุณต้องอยากฝึกด้วยนะ

The MATTER : ทักษะอย่างการฟังกับอ่านอาจจะฝึกได้จากการดูหนัง ดูซีรีส์ หรืออ่านหนังสือ แล้วการพูดล่ะ จะฝึกยังไงดี?

ครูลูกกอล์ฟ : การพูดเป็นเรื่องที่ยากเพราะเราต้องมีคู่สนทนา ถูกไหม? อาจารย์หลายๆ คนจะแนะนำว่า ไม่มีคู่สนทนาก็ลองคุยกับตัวเอง ซึ่งบางครั้งก็ยาก เพราะว่าถ้าเราไม่ได้มีความเข็มแข็งพอ เราจะคุยกับตัวเองได้ไม่นาน สำหรับพี่ตอนเด็กๆ ที่ไม่ได้มีคู่สนทนา พี่ก็จะทำเป็นลักษณะของการทำแบบฝึกหัด คือเหมือนเป็นการอัดเสียง เป็นการเล่าเรื่องราวที่ตัวเองทำเป็นภาษาอังกฤษ อันนั้นคือวิธีฝึกพูดของพี่ แต่แน่นอนแหละ การพูดมันจะฝึกได้ดีที่สุดก็ต่อเมื่อเรามีคนให้คุยด้วย แต่อันนี้บอกเลยว่าขึ้นอยู่กับว่าคุณอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหน

The MATTER : เกี่ยวไหมว่าการที่คนไทยไม่ได้มีความเป็น extrovert เท่าต่างชาติ เป็นผลทำให้คนไทยไม่กล้าพูด?

ครูลูกกอล์ฟ : มนุษย์เรามันมีความปนระหว่าง introvert และ extrovert แหละ แต่ถ้าให้วิเคราะห์ความเป็นไทยนะ สมมติเอาเด็กไทยมาเรียนภาษาอังกฤษด้วยกัน แล้วมีแต่คนไทย มันจะมีความกลัวเสียหน้า มันมีความกลัว มันเกิดคำถามขึ้นในใจว่า ทำดีไหม I don’t wanna look stupid. คือเราไม่กล้าที่จะผิด เราก็เลยไม่เกิดการเรียนรู้ เราไม่กล้าที่จะผิดกับภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาต่างชาติ แต่เราลืมไปว่าจริงๆ ภาษาไทยที่เราใช้อยู่ก็ผิดตลอดเวลา ซึ่งใครก็ตามที่สามารถปลดปล่อยและทลายกำแพงไปได้เร็ว ก็จะเรียนรู้ได้เร็ว

พูดภาษาอังกฤษกับชาติไหนยากสุด? คนไทย พูดกับชาติไทยด้วยกันนี่แหละ ทำไมล่ะ? ก็เวลาไปเมืองนอกก็ต้องพูด ถ้าไม่พูดมันก็ไม่รอดไหมอะ เคยเห็นคนไทยคุยภาษาอังกฤษกันไหมล่ะ? คุยภาษาอังกฤษกับเพื่อนกันไหม? ที่ออฟฟิศมีคนคุยภาษาอังกฤษกันไหม? That’s it. Why? เพราะมันจะเกิดคำถาม มันจะเกิดความสงสัยว่าทำไม Why am I doing this? กูทำเพื่อในเมื่อ I can speak Thai. แล้วยิ่งเวลาภาษาเราระดับกลางๆ ไม่ได้ล้ำมาก ก็เกิดความกลัวอีก เฮ้ย เดี๋ยวคนจะตัดสินเรารึเปล่าวะ?

The MATTER : แล้วทางแก้ของการกลัวที่จะพูดภาษาอังกฤษคืออะไร

ครูลูกกอล์ฟ : Think of English as a tool to help you communicate. คือมองภาษาอังกฤษให้เป็นเครื่องมือในการสื่อสาร I wanna speak Thai อยากพูดไทย so I speak Thai แต่ถ้าพี่อยากพูดภาษาอังกฤษก็ That’s it! ทำไมเวลาพี่ทำรายการ Loukgolf’s English Room สังเกตเลยนะ มันเป็นความยากมากเลยที่เอาแขกที่เป็นคนไทยด้วยกันมาพูดภาษาอังกฤษ แต่ถ้าเราไม่ทลายกำแพง เราก็จะไม่กล้าคุย เราต้องมองภาษาเป็นแค่เครื่องมืออะ แค่มองว่าก็ตอนนี้อยากใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร

Think of English as a tool to help you communicate. คือมองภาษาอังกฤษให้เป็นเครื่องมือในการสื่อสาร

The MATTER : คิดยังไงกับการที่มีคนที่ใช้ภาษาอังกฤษแล้วถูกมองว่าดัดจริต

ครูลูกกอล์ฟ : ก็ปกติ ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะพูดได้ อันนี้อาจจะเป็นเรื่องของสังคมโดยรวมในยุคๆนึงว่า พูดภาษาอังกฤษทำไมวะ ดัดจริต แล้วมันก็ยังถูกถ่ายทอดมารุ่นสู่รุ่น แต่ถ้าเป็นเด็กเจนนี้ หลายๆ คนที่พี่รู้จักก็ไม่ค่อยมีปัญหานี้นะ โลกของเราตอนนี้ ภาษาอังกฤษมัน friendly ขึ้นมากเลย เดี๋ยวนี้มันมีรายการอย่าง The Face รายการอย่าง Loukgolf’s English Room (ขอโฆษณานิดนึง) มีฝรั่งเยอะมากที่ออกมาทำคลิปบอกว่า ก็พูดไปเลย พูดให้มันถูกต้องสิ มองทัศนคติก็รู้แล้วว่าเรามีความเข้าใจผิด ซึ่งเราแก้ได้ เข้าใจผิดเราก็ทำให้มันถูกต้องได้ ทำไมเวลาเราเห็นฝรั่งพูดไทยไม่ชัด แต่พยายามพูด เราถึงบอกว่าเขาน่ารัก ทำไมเราถึงชมเขาว่าเก่ง แต่ทำไมเวลามีคนไทยพูดภาษาอังกฤษได้แบบฝรั่ง บางคนกลับไปตั้งแง่ หรือทำไมเราถึงต้องมีการแบบว่า แหม พูดไม่เก่งแล้วยังจะพูด ทำไม? ความเข้าใจผิดนี้ต้องใช้เวลาแก้ แต่มันเกิดการพัฒนาแน่นอนหากเราสร้างความเข้าใจร่วมกัน

The MATTER : แล้วถ้าอยากจะพูดให้ถูก ต้องเริ่มยังไง?

ครูลูกกอล์ฟ : ถ้าเราพูดถึงเรื่องของการฝึกภาษาทุกภาษา เค้าบอกว่าการฟังมันคือกุญแจไปสู่การพูด เราต้องเริ่มจากฟังถูก สมมติเราสอนเด็กเราว่า table ตั้งแต่แรกมันก็จบ เราสอนเด็กเราว่า leopard (เล-เพิร์ด) เสือดาว ตั้งแต่ต้นมันก็จบ แต่เรากลับมีการสอนว่า le-o-pard (ลี-โอ-พาร์ด) เราสอนผิดแล้วก็อ้างว่ามันเป็นสำเนียงแบบไทย มันไม่ใช่ไง ประเด็นของการออกเสียงผิดกับสำเนียงมันคนละเรื่องถูกไหม แล้วถ้าเราสอนเด็กถูก เด็กไทยมีศักยภาพทางภาษามาก การฟังคือกุญแจ Listening is the key

ภาษาไทยเป็นภาษาที่หูต้องดีนะ ไม่งั้นเราไม่รอดในระบบวรรณยุกต์ของเรา ทำไมเราแยกออกระหว่าง หมา ม้า มา อาม่า หม่าม้า มะหมา มามะ ทำไมเราแยกออกหมดเลย ทำไมอะ ก็เพราะว่าหูของเรามันถูกดีไซน์มาให้ฟังไง ไม่งั้นมันแยกไม่ได้นะ สังเกตสิ ไม่ค่อยมีภาษาไหนโหดเท่านี้ในระบบเสียงนะ เคยเจอฝรั่งเยอะไหมล่ะที่พูดภาษาไทยได้แบบชัดมากๆ แทบจะเป็นคนไทยจริงๆ เจอเยอะไหม นับเป็นหน่วยได้เลย ต่อให้บอกว่าอยู่เมืองไทยมานาน มันจะมีความเป็นรากของเขาอยู่ที่มันไม่สามารถลืมได้ ซึ่งจริงๆ มันไม่ควรลืมรากอยู่แล้วนะ มันไม่ควรลืม แต่มันเป็นการพิสูจน์ว่าภาษาไทยมีความหิน คุณจะพูดได้เหมือนคนไทยนี่มันหินมาก

The MATTER : เก่งภาษาอังกฤษ มีประโยชน์อะไรกับชีวิตบ้าง

ครูลูกกอล์ฟ : ภาษาอังกฤษมันหมดยุคแล้วที่จะถามว่าเรียนทำไม ง่ายๆ เลยเรียนภาษาอังกฤษเนี่ยเพื่อเปิดโลกและเพื่อพัฒนาตัวเรา พัฒนาประเทศ มันพัฒนาประเทศยังไง เราเรียนเพื่อให้รู้ทันฝรั่ง เราไม่ได้เรียนภาษาเพื่อไปบูชาเขานะ เราเรียนเพื่อนให้รู้ว่าเขาเขียนข่าวที่ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับประเทศเรา

ภาษาเป็นแค่เครื่องมือ ถ้ารู้สึกว่าเครื่องมือนี้ไม่จำเป็น Fine, you don’t have to learn English. You don’t have to spend money. ไม่ต้องเสียเงิน You don’t have to spend time. ไม่ต้องเสียเวลา แต่ถ้าคุณรู้สึกอยากมีเครื่องมือนี้ เพราะรู้สึกว่ามีประตูที่อยากเปิดอยู่ แต่กุญแจคือภาษาอังกฤษ ความเป็นสากลของภาษาอังกฤษนี่แหละที่ทำให้เราสามารถทลายหลายๆ กำแพงได้ มันมีงานเขียนมากมายที่ถ้าเราได้ภาษาอังกฤษ เราไปอ่านได้เลยโดยไม่ต้องรอคนมาแปล มีคนบางคนที่เราเจอแล้วอยากคุยด้วย ก็คุยได้โดยไม่ต้องใช้ล่าม

The MATTER : ภาษาอังกฤษสร้างโอกาสอะไรบ้างสำหรับครูลูกกอล์ฟ

ครูลูกกอล์ฟ : มันคือเครื่องมือให้เราไปเห็นโลก ถามตัวเองเลยว่าอยากเปิดประตูไปอีกกี่บานในเมื่อโลกมันใหญ่ เราทุกคนอยู่ในกะลา แต่ก่อนพี่เป็นเด็กต่างจังหวัด มันเหมือนพี่ว่ายอยู่ในคลองแล้วพี่รู้สึกว่ามันใหญ่มาก พอวันนึงพี่มากรุงเทพฯ ก็เหมือนพี่ได้เจอแม่น้ำ วันนึงพี่ไปอังกฤษก็เหมือนพี่ได้เจอทะเล โลกมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ พี่ก็แค่สร้างเครื่องมือให้เราไปเห็นโลก มันเป็นเครื่องมือที่ไม่ได้ถูกประทานมาให้ มันคือเครื่องมือที่เราต้องสร้างด้วยการฝึกแล้วก็ขวนขวาย

The MATTER : ทุกวันนี้มีวิธีคิดและฝึกฝนตัวเองยังไง

ครูลูกกอล์ฟ : ฝึกฝนอยู่ตลอด ไม่เคยคิดว่า My English is excellent ไม่เคยมีคำที่บอกว่า My English is fantastic ไม่มีเลยนะ คือจะรู้สึกว่า My English is good คำว่า ‘good’ นี่แหละเป็นการเตือนตัวเองว่า I will be better คือมันดี มันโอเค แต่ว่ามันต้องดีขึ้น พรุ่งนี้มันก็ต้องดีกว่าวันนี้ แต่วันนี้เราก็ทำให้มันดีก็แค่นั้นเอง

พี่ว่ามนุษย์เรามีเป้าหมายไม่เหมือนกันนะ เป้าหมายของพี่คือพี่เดินเรื่อยๆ เพราะพี่รู้สึกว่าสุดท้ายแล้วขามนุษย์ก็ถูกดีไซน์มาให้เดิน เดินถึงวันนี้ละก็พัก ก็แฮปปี้ที่เรามาถึงเป้าหมายนี้ แล้วถ้าอยากเดินต่อก็เดินต่อ แค่นี้เอง

Cover illustration by Namsai Supavong

Share this article